Wegkwijnen van verdriet?

Vele beleggers zitten in zak en as. Een hart onder de riem: de superieure returns die verwacht mogen worden van beleggingen in aandelen over de lange termijn, zijn geenszins verdwenen. Er moet wel geduld geoefend worden _ véél meer geduld dan tijdens de ongewone voorbije periode.

De beleggers die de voorbije drie jaar vooral in geld bleven en in het licht van de vooruitspurtende beurzen veeleer verkopers waren, voelen zich dezer dagen geleidelijk aan iets beter in hun vel. De beleggers die sedert 1995 met hart en ziel in de hausse zijn blijven geloven, zitten nu met een kater. Het overheersend beeld van het huidige beleggingsfront wijst ongetwijfeld op ontmoediging. De omzet van de aandelenbeurzen is fel teruggelopen, de gerealiseerde commissies van de afdelingen effecten zijn sterk gedaald, de beleggingsafdelingen moeten besparen.

Ook veel privé-beleggers zijn zwaar ontgoocheld, ze zijn niet meer geïnteresseerd in de beurs en menig beleggingsblad heeft zijn oplage fors zien krimpen. De belangstelling voor beleggingsclubs vermindert zienderogen. Voor vele (de meeste?) beleggers is het duidelijk afwachten geblazen.

De massamedia, in hun gebruikelijke rol, peilen weinig naar de achtergrond en geven geen uitleg. Ze wekken de aandacht met het trompetten van de recente excessen. Tijdens de hausse brachten ze verleidelijke verhalen over instantmiljonairs en blufpokeraars in de softwaresector. Vandaag staan alweer draconische herstructureringen, massale ontslagen en bedrijfssluitingen voorop. Ook de minder smaakvolle verhalen van frauduleus advies komen nu naar boven.

We mogen ook niet vergeten dat lang niet alle beleggers ongelukkig zijn. Sommigen halen opgelucht adem dat de in hun ogen onzinnige prijzen die sedert 1995 op het koersbord verschenen, geleidelijk aan het verdwijnen zijn. Value-beleggers à la Buffett-Graham, lage K/W-beleggers uit de school van Neff, het publiek van Leuschel en van Barton Biggs (van Morgan Stanley) en de aandachtige lezers van Winnen met Aandelen zien nu eindelijk opnieuw meer aantrekkelijke waarden op het koersscherm verschijnen. Bij de intelligente belegger à la Graham verschijnt opnieuw een zuinige glimlach op het gelaat, nu de momentum-belegger veeleer staat te pruilen.

Uiteraard weet je maar nooit. Het zou zelfs zeer verwonderlijk zijn als de neerwaartse tendens van het voorbije jaar niet tot een brede herleving van één of meer maanden zou leiden. Toch zie ik weinig rationele redenen om aan te nemen dat de onaangename evolutie van het laatste jaar voor de grote indexen zoals de Dow Jones en de S&P 500 vlug voorbij zal zijn en dat de jaren van steeds stijgende prijzen en 20% returns vlug zullen terugkomen.

Ik wil me in deze column niet lanceren als de tipgever die ik niet ben. Ik wil me ook niet ontpoppen tot de bedrijfsanalist die ik niet ben. Maar ik tracht veel te lezen en uit die lectuur conclusies te trekken. Wat de brede trends betreft, was ik vorig jaar al onder de indruk van een artikel over Jeremy Grantham in Forbes, waarop dit jaar in een interview in Barron’s van 6 augustus uitvoerig werd teruggekomen. Tien jaar vooruitkijkend ziet hij géén superieure waarde in Amerikaanse big caps, zeer matige returns in Amerikaanse small caps en internationale (Europese) big caps. Meer solide vooruitzichten ziet hij in aandelen en obligaties van de emerging markets, en verder degelijke gemiddelde returns uit vastgoedbeleggingsfondsen. Een andere klasse die me zeer interessant lijkt, zijn de kleine Belgische en daarvoor lees ik de VFB-rubrieken.

De aanbevelingen van Value Line hebben zowel betrekking op de Amerikaanse bedrijfstrends, als op de vooruitzichten van zo’n 1800 (vooral Amerikaanse) bedrijven, als op enkele aanbevolen portefeuilles. Ik raad alle geïnteresseerden aan de site www.valueline.com te raadplegen, waar ze ook een proefabonnement van tien weken (voor 55 tot 60 dollar) kunnen bestellen.

Emiel Van Broekhoven

De auteur is hoogleraar Economie aan de Universiteit Antwerpen en voorzitter van de Vlaamse Federatie van Beleggingsclubs en Beleggers.

Nu afhaken is een kapitale fout. Alle beleggers zijn alleen gebaat met vooruit te kijken.