“Weg met de spookstraten”

In Turnhout zorgt Daniël Le Bon op een eigenzinnige manier voor een mooi staaltje van stadskernvernieuwing. “De auto uit de binnenstad weren, klinkt misschien mooi in theorie,” stelt hij, “maar het speelt alleen maar in de kaart van de grote shoppingcentra.”

“Iedereen die een winkel heeft in de Turnhoutse Gasthuisstraat probeert die te vergroten. Schaalvergroting is immers een trend en meer vierkante meters betekent uiteraard meer huurinkomsten. Ik ga daar tegen in. De grootste winkel die ik in de Gasthuisstraat heb, ga ik verkleinen. Want die achterbouw verstoort het evenwicht en de rust op de parking. Dat zal me ongeveer 25.000 euro aan huurinkomsten kosten, maar ik ga het toch doen.”

Het is een uitspraak die de aanpak van Daniël Le Bon tekent: het goed gevoel primeert op rendementsmaximalisatie. Hij straalt ook als hij ons een mooi gerenoveerde woning laat zien. “Kijk eens naar dat mooie parket,” zegt hij. “Dat heeft hier 35 jaar leeggestaan. Dat is toch onbegrijpelijk.”

Auto’s in de binnenstad

In een vorig leven was Daniël Le Bon uitgever van regionale kranten. Twaalf jaar geleden verkocht hij zijn krantentitels aan Roularta Media Group. Omdat hij er de man niet naar is om stil te zitten, koopt hij een winkelpand in de Gasthuisstraat en slaat aan het renoveren. Na het eerste pand volgt algauw een tweede en een derde. Stilaan rijpt het plan om een groot deel van het bouwblok tussen de Gasthuisstraat, de Korte Gasthuisstraat, De Vianenstraat en De Victoriestraat op te kopen en te herontwikkelen. En Le Bon slaagt in zijn opzet.

Vandaag heeft hij 23 winkelpanden in Turnhout, verdeeld over de Gasthuisstraat, de A1-locatie van Turnhout, en de Victoriestraat. De binnenruimte van het bouwblok heeft hij heraangelegd tot een parking met 200 plaatsen. Eigenlijk is het een soort parkingplein: de platanen en de petanquebaan zorgen voor een zuiderse sfeer. Bovendien heeft Le Bon ervoor gezorgd dat zijn winkelpanden in de Gasthuisstraat en de Victoriestraat ook een ingang en een etalage langs de parkingkant hebben.

Hij is van mening dat voldoende parkeerplaats een must is wil men de stadskernen winkelaantrekkelijk houden. “Ik ken de theorieën over het bannen van de auto’s uit de binnenstad en ik heb daar ook nog mee gesympathiseerd. Maar je moet daar realistisch in zijn: mensen die komen om te winkelen verwachten dat ze kunnen parkeren in de buurt van de winkels. En als ze dat niet kunnen, dan trekken ze wel naar een groot shoppingcenter aan de rand van de stad.”

Realistische idealist

Daniël Le Bon is ook een pleitbezorger van wonen boven winkels. Het is een bekend probleem in onze steden: zodra de winkels ‘s avonds sluiten, veranderen veel drukke winkelstraten in spookstraten. De panden boven de winkels worden in het beste geval gebruikt als opslagplaats. Nogal wat winkelpandeigenaars argumenteren dat het onmogelijk is om een aparte toegang te voorzien naar de verdiepingen.

“Larie,” vindt Daniël Le Bon, “het is gewoon een kwestie van willen. Ik heb in al mijn winkelpanden de verdiepingen bewoonbaar gemaakt. En dat kan zeer discreet zonder gevelbreedte op te geven. Zelfs in een pandje van drie meter breed is het me gelukt.”

Hij weet ook wel waar het schoentje wringt: het past niet in de logica van de vastgoedbelegger. “Drie vierde van de renovatiekosten gaat naar het bewoonbaar maken van de verdiepingen. En de huuropbrengsten bedragen nog geen derde van wat je via het winkelgedeelte binnenkrijgt. Op korte termijn is dat dus echt niet lonend. Maar ik denk dat het op lange termijn noodzakelijk is om onze binnensteden aantrekkelijk te houden.”

Financieel gewin komt duidelijk niet op de eerste plaats bij Le Bon. “Dat klinkt idealistisch,” weet hij, “en dat is het ook in zekere zin. Maar ik ben niet naïef. Het moet wel rendabel zijn. Want uiteindelijk wil ik mijn gelijk halen. Ik wil aantonen dat dit project realistisch is, ook financieel.”

Laurenz Verledens

“Voldoende parkeerplaats is een must wil men de stadskernen winkelaantrekkelijk houden.”