Water in de zee

Cruiseschepen loosden totnogtoe hun afvalwater gewoon in de zee. Maar daarin komt verandering.

Royal Carribean Cruise Lines sloot twee weken geleden een opvallend akkoord met de hoogste gerechtelijke instanties van Alaska. De rederij beloofde 2,1 miljoen dollar als schadevergoeding te betalen voor illegaal dumpen. Een schip van één van ‘s werelds grootste cruiseondernemingen was vorig jaar betrapt op het illegaal lozen van afvalwater en chemische stoffen. De 2,1 miljoen dollar vormt maar één luik van de financiële regeling. Royal Carribean stort ook nog eens 725.000 dollar in fondsen die de olievervuiling bestrijden, 250.000 dollar in een preventief programma tegen vervuiling van de zee en nog eens evenveel in een vijfjarenplan voor het in kaart brengen van de vervuiling door de cruise-industrie. Diezelfde rederij moest vorig jaar al 6,5 miljoen dollar aan boeten ophoesten wegens illegale lozingen voor de kust van verschillende Amerikaanse staten.

Royal Carribean is niet alleen. Heel de sector blijkt in hetzelfde bedje ziek. Cruiseschepen zitten met tonnen vast afval en tanks vol vervuild water. Dood gewicht dat alleen geld kost en dat de schepen liever kwijt dan rijk zijn.

In de herfst van 1999 berekende het Amerikaanse Environmental Agency dat een cruisepassagier dagelijks gemiddeld 800 liter vervuild water “produceert”. Dat is dan bad- en toiletwater, maar ook water van de keuken en voor het onderhoud. 10% daarvan zou zelfs zwaar vervuild zijn. Voor die zeeën van afvalwater vormt lozen de simpelste en goedkoopste oplossing.

Het probleem rijst nu vooral in gesloten zeeën als de Middellandse Zee. Aangezien de schepen bijna allemaal op dezelfde routes varen, verzamelt het vuil zich en op de bodem van deze routes treffen we een afzetting van allerhande giftige stoffen. Bepaalde stukken van de bodem van de Middellandse Zee zouden nu al virtueel dood zijn door de lozingen.

Einde jaren zeventig werd voor het eerst op de nefaste gevolgen van het lozen gewezen. Er veranderde weinig. De landen rond de Middellandse Zee raken het niet eens over maatregelen voor de territoriale wateren en voor de internationale wateren bestaat er slechts een vaag charter dat niemand naleeft.

Ook in Amerika kennen de verschillende staten geen consensus. Cruisemaatschappijen maken daar misbruik van. Maar groene organisaties willen dat alle cruiseschepen voortaan alles zeer nauwgezet bijhouden en dat zij het verdwijnen van elke liter ingeslagen zoet water kunnen verantwoorden.

marleen fynhoudt