WATER EN VUUR ?

Tot voor kort verkondigde Jean-Luc Dehaene zeer gedecideerd : “Het beleid van de uittredende regering moet voortgezet worden. ” VLD-voorzitter Guy Verhofstadt liet vanuit de oppositie weten dat er behoefte was aan “een ander beleid”. Water en vuur ?

De Agusta-perikelen van de SP lijken CVP en VLD in elkaars armen te drijven. Het vooruitzicht van een dergelijke koalitie, zo konden we in Londen en Frankfurt vernemen, boezemt de geld- en kapitaalmarkten wel wat vertrouwen in ; vooral wat de verdere sanering van de publieke financiën betreft.

Op 22 februari sprak eerste minister Dehaene in Doornik voor de Chambre de Commerce et d’Industrie du Tournaisis. In deze uiteenzetting liet de premier zich een aantal dingen ontvallen die nauwelijks anders geïnterpreteerd kunnen worden dan als ijsbrekerij ten opzichte van de VLD. De meest opmerkelijke passage uit de toespraak van Dehaene betreft allicht zijn zo goed als ongenuanceerde en intense liefdesverklaring t.a.v. het Amerikaanse model inzake jobkreatie. De Texaanse longhorns hebben het ACW-boegbeeld blijkbaar grondig dooreengeschud.

Vanzelfsprekend hief de premier ook in Doornik de obligate lofzang aan op de realizaties van zijn eerste kabinet. Met de lijnen die hij naar de toekomst uitzet (vooral op het vlak van de hervormingen van de arbeidsmarkt en de revisie van de sociale zekerheid) zijn er nu echter, om het zacht uit te drukken, onmiskenbare aanknopingspunten te vinden met de liberalen van Verhofstadt.

Er is uiteraard nog een hele weg te gaan, rijkelijk voorzien van politieke haarspeldbochten maar Dehaene wedt niet enkel meer op de voortzetting van de koalitie met de socialisten, zoveel is duidelijk.

Dat de rechtervleugel van de CVP het niet meer ziet zitten met de socialisten, is reeds langer bekend ; dat ook premier Dehaene zijn voorkeurstem nu duidelijk begint te nuanceren, heeft natuurlijk in belangrijke mate te maken met de voor de SP uitermate onverkwikkelijke Agusta-affaire.

Een elektoraal afgeslachte SP is geen stabiele regeringspartner. De huidige SP-topmensen weren zich wel als duivels in een wijwatervat om zo’n opdoffer alsnog te voorkomen, maar zij verliezen met de dag aan geloofwaardigheid.

Met zijn gekende zin voor teatraliteit orkestreert voorzitter Louis Tobback een symfonie met als hoofdtonen “we wisten van niks” en “we zijn als SP misbruikt”. Het is moeilijk kiezen tussen deze twee argumenten om er het meest ongeloofwaardige uit te halen. De symfonie klinkt als een kakofonie die voorheen reeds in Italië werd opgevoerd en ook daar helemaal niet gesmaakt kon worden door het publiek, dat dit dan ook zeer nadrukkelijk liet weten via de stembus.

J.V.O.