Wat nu, kleine Belg?

Een bod op Anheuser-Busch. Toen Interbrew twintig jaar geleden zijn consolidatiestrijd startte, leek het een onmogelijke zaak. Woensdagnacht 11 juni 2008 werd het werkelijkheid.

De bierreus schrijft daarmee andermaal economische geschiedenis. Vanuit de provinciesteden Leuven en Luik timmerde een machtig hoopje Belgische aandeelhouders aan een wereldimpe-rium in bier. Zoals in het rijk van Karel V gaat ook voor de Belgen de zon nooit onder.

Het herinnert onvermijdelijk aan het Empainimperium. Vóór WO I creëerde Edouard Empain een stalen wereldrijk. De sporen van het netwerk zijn tot vandaag herkenbaar via de openbare vervoersystemen van Parijs, via China, tot in Zuid-Amerika. Net als InBev vandaag, surfte de baron op de golven van de globalisering voor WO I. De periode van 1900 heeft wel meer gemeen met de periode rond 2000.

Maar wat blijft over van Empain vandaag? Of, anders gesteld: wat zal er resten van InBev in 2100? Het toppunt van de roem toont ook de eerste verschijnselen van het verval. Dit brouwersconcern wordt al jaren gestuurd vanuit de Stichting InBev. De controleaandeelhouder met Belgen en Brazilianen dicteert de koers van het schip. Het management is uiteraard waardevol, tot soms briljant. Maar zijn rol is beperkt tot die van uitvoerder. Met Carlos Brito – chief executive officer – als opperste uitvoerder.

De nucleus van de macht vormen de acht bestuurders van Stichting InBev. En dan vooral een duo in die raad: de Belg Alexandre Van Damme en de Braziliaan Jorge Paulo Lemann. Maar die laatste wordt volgend jaar zeventig. Over zijn opvolging is niets bekend. Het enige fait divers over zijn drie kinderen is een poging tot kidnapping, in São Paolo. Waarna de entrepreneur met Alpenwortels naar Zwitserland verhuisde.

Alexandre Van Damme heeft uiteraard zijn leeftijd mee. De kleinzoon van Jupilerpeetvader Albert Van Damme telt amper 46 lentes. Blijft hij even lang overeind als zijn grootvader die bijna honderd werd (1899-1995)? Alexandre is de onbetwistbare Belgische sleutelfiguur in de opgang van InBev. Zijn strategische en financiële scherpzinnigheid speelden een onmiskenbare rol in het consolidatieparcours van de brouwer. Wellicht wordt de Luikenaar de belangrijkste Belgische financier in de eerste helft van de 21ste eeuw. Alleen moet Alexandre Van Damme dringend uit zijn eigen schaduw treden. Een recent interview bleef beperkt tot wat commentaar bij het overlijden van Constant Vanden Stock (Belle-Vuebrouwer en Anderlechtsponsor).

Toch is concentratie van de macht in één persoon niet goed. Ook bij de Belgische familiale aandeelhouders rommelt het. Tenminste bij de enkelingen die geen genoegen nemen met een pure renteniersrol. Zij zijn mistevreden met de doorstroming van informatie vanuit het brouwersconcern. Alexandre Van Damme maakte handig gebruik van dat vacuüm om de eigen machtspositie aan te scherpen. Want geheimzinnige deals en schimmige transparantie behoren niet tot de cultuur van een wereldleider.

Door Wolfgang Riepl