WAT IS ONVERANTWOORD ?

Zelfs indien de Belgische overheid erin slaagt haar lopend begrotingstekort zo goed als te elimineren, dan nog zal zij zich kontinu tot de geld- en kapitaalmarkten moeten richten teneinde de noodzakelijke hernieuwingen van de uitstaande schuldenberg te kunnen realizeren. Het vertrouwen van die markten mag dan ook onder geen beding geschokt worden. Daarom grijpen de regering, de Nationale Bank en zelfs bepaalde privé-bankiers steeds meer naar de censuur : wie nog openlijk kritiek durft geven, vooral inzake de evolutie van de publieke financiën, krijgt onverbiddelijk een schofterig imago aangemeten.

Met het Omslagverhaal van dit nummer (blz. 44) hoeft Trends zich wat dat betreft helemaal geen illuzies te maken. Het is echter méér dan een troost te weten dat het, op de keper beschouwd, eigenlijk een eer is vandaag tot de uitgescholdenen te behoren. Het staat vast dat dit blad aan de schandpaal gespijkerd zal worden, zo niet openlijk, dan zeker entre nous vooral omwille van de argumentatie dat het probleem van de Belgische overheidsschuld praktisch gezien niet meer op een marktconforme manier kan worden opgelost. Degenen die nu onverantwoord, idioot en schandalig gaan krijten, zijn degenen die medeverantwoordelijk zijn voor onaanvaardbare praktijken.

In januari ’95 bijvoorbeeld bedroeg het begrotingstekort 127,5 miljard, zijnde 33,8 miljard frank méér dan in dezelfde maand van vorig jaar. Door diverse omstandigheden (waarvan de forse toename van de korte-termijnfinanciering vorig jaar de belangrijkste is) diende de overheid in de voorbije maand een slordige 100 miljard frank aan rentelasten te betalen. Daarvan werd 30 miljard in de begroting opgenomen, de resterende 70 miljard verdween uit de begroting die niets anders is dan de vergelijking tussen opbrengsten en uitgaven. De gebruikte verdwijntruuk ? De genoemde 70 miljard werd geherfinancierd via de uitgifte van nieuwe schatkistcertifikaten. M.a.w. deze regering, die voortdurend pretendeert dat ze de begrotings- en schuldsituatie onder kontrole heeft, leent in één klap 70 miljard om aan haar renteverplichtingen te kunnen voldoen.

Het bovenstaande voorval is maar één voorbeeld van de rij truuks en manipulaties waarin de Belgische schuldmanagers meesters geworden zijn. Dit alles met het oog op, primo, het steeds maar voor zich uit schuiven van de problemen en, secundo, het zo goed mogelijk trachten te verhelen van de katastrofe die de publieke financiën van dit land geworden zijn. Geen enkel politicus ligt daar evenwel wakker van : de nu dichtbij komende parlementaire verkiezingen domineren de politieke agenda volkomen.

Wat is dan onverantwoord ? De beleidsverantwoordelijken die voortdurend een loopje nemen met de minimale vereisten van enigszins ordentelijk landsbeheer ? Of een weekblad dat de kop niet in het zand steekt en een serene analyse brengt van een totaal uit zijn voegen gegroeid staatsprobleem ?

Als de markten morgen wakker worden uit hun narcose en, zoals meestal, aan het overreageren slaan, zullen de ware schuldigen hysterisch met het vingertje wijzen in de richting van schijnschuldigen.

JVO