Wachten op handen

De Britse firma Dents, opgericht in 1777, is een van de oudste handschoenenfabrikanten ter wereld en behoort tot de absolute top. Vandaag de dag verloopt de productie op dezelfde manier en met dezelfde werktuigen als in 1850. Dents gebruikt ook nog altijd het allerbeste leder en de fijnste stiksels om zijn hoogst exclusieve producten te maken.

Langzaam maar zeker herwint de handschoen haar vroegere status als “final touch” van de elegantie, nadat ze jarenlang alleen maar diende ter bescherming en verwarming van de handen. Tot in de jaren ’50 konden handschoenenfabrikanten de bestellingen nauwelijks bijbenen: voor elke ietwat speciale gelegenheid waren handschoenen onmisbaar. Niet voor niets heet het opbergvakje vooraan in een auto nog altijd “handschoenenkastje”.

In een niet zo ver verleden waren handschoenen een symbool van koninklijke, religieuze of militaire macht; ze werden zelfs gebruikt als een instrument van verleiding, zoals in de beroemde striptease-scène met de lange handschoenen die Rita Hayworth ten beste gaf in de film Gilda. De handschoen ligt ook aan de basis van een hele reeks uitdrukkingen: iemand de handschoen toewerpen, de handschoen opnemen, passen als een handschoen, geen katje om zonder handschoenen aan te pakken,… In Engeland bestaat trouwens nog altijd de middeleeuwse gewoonte om met kerst of nieuwjaar handschoenen cadeau te geven, als blijk van vriendschap en trouw.

De holbewoners

droegen al een soort handschoenen om handen en armen te beschermen tijdens de jacht; heidense priesters gebruikten ze bij het brengen van offers; voor de farao’s waren ze een onmisbaar attribuut bij plechtigheden. Ook vandaag nog worden handschoenen gedragen bij een kroningsceremonie. Het oudste paar handschoenen dat men tot dusver teruggevonden heeft, dateert van 1350 voor Christus en werd in 1922 ontdekt in het graf van Toethanchamon.

Op voorwaarde dat ze goed onderhouden worden, kunnen degelijke handschoenen heel lang meegaan. Boven de werkplaatsen van Dents in Warminster (Wiltshire) bevindt zich een klein museum dat ruim 2000 items bevat. De oudste handschoenen van de collectie komen uit Frankrijk en dateren uit de 16de eeuw. Meer recent zijn de handschoenen die gemaakt werden in opdracht van de groten der aarde: verschillende paren die ooit toebehoorden aan keizerin Joséphine, en ook de handschoenen die koningin Elizabeth II droeg bij haar kroning in 1953.

Het is geweten dat de Britse koninklijke familie tot de vaste cliënteel van Dents behoort, maar verder laten managing director John Roberts en merchandising director Deborah Moore niets los over de identiteit van hun bekende klanten. Of toch: de handen van Diana Rigg in de tv-serie The Avengers, evenals die van Jack Nicholson in de film Batman, waren gehuld in kwaliteitsproducten uit Warminster.

John Dent

richtte zijn bedrijf op in 1777 in Worcester, een stad die al sinds de 14de eeuw een uitstekende reputatie genoot in de handschoenmakerij. Destijds was het aanleren van het beroep niet eenvoudig: de kandidaat moest zeven jaar (nu is dat nog drie jaar) in de leer gaan bij een meester-handschoenmaker; pas daarna mocht hij een eigen zaak beginnen. Tijdens die leertijd golden strenge wetten, zoals bijvoorbeeld het verbod om met de kaarten te spelen of te trouwen.

In 1937 kocht Dents de handschoenmakerij Jefferies, en verhuisde naar de gebouwen van deze firma in Warminster. In 1972 volgde de overname van Fownes, de belangrijkste concurrent, zodat Dents de grootste handschoenmaker van het Verenigd Koninkrijk werd. Een aardige anekdote: twee eeuwen geleden waren John Dent en John Fownes allebei leerjongen in Worcester.

In het verleden haalde Dents enorme productiecijfers: tot een miljoen paar handschoenen per jaar, gemaakt in verschillende werkplaatsen. Het bedrijf had dan ook zowat overal in Europa ateliers, onder meer in Brussel en Ottignies. In Warminster worden vandaag de dag zowat 100.000 paar gefabriceerd (de helft voor dames, de helft voor heren); zij dragen het label Made in England.

Acht jaar geleden,

toen John Roberts zijn eerste stap in het bedrijf zette, zagen de zaken er echter niet bepaald schitterend uit. Er was geen export, en er werd meer belang gehecht aan kwantiteit dan aan kwaliteit. Roberts besefte dat de vakkennis van de ambachtslui, in combinatie met de traditionele werktuigen, van onschatbare waarde was. Hij besliste het imago van zijn product op te poetsen door terug te keren naar kwaliteit en traditie: handschoenen moesten weer een prestigieus accessoire worden, een teken van elegantie. En typisch Brits, benadrukt Roberts: bij Dents gaat het veel meer om stijl dan om mode.

Lederen handschoenen vormen het grootste aandeel van de productie bij Dents, maar het bedrijf maakt ook handschoenen van textiel, kleine lederwaren, handtassen en andere accessoires. Dat het pond al een tijd vrij hoog staat, heeft de export niet makkelijker gemaakt. Net zo min trouwens als de crisis in Azië en de vrij zachte winters van de laatste jaren in Europa. Maar ondanks deze tegenvallers blijft de omzet gestaag toenemen: sinds de komst van Roberts met 20% per jaar. De man is zeker van zijn zaak: “If you buy Dents, you are buying the best,” zegt hij.

De fabricage

van een handschoen vergt welgeteld 32 handelingen, waarvan de meeste volledig met de hand uitgevoerd worden. Het leder wordt zorgvuldig geselecteerd op structuur, korrel, kleur, dikte en weerstand. Het grootste deel van de huiden is afkomstig uit Ethiopië en Soedan; het pekari-leer, het nec plus ultra, komt van wilde varkens uit Zuid-Amerika. Een van de belangrijkste fases is het uitrekken van het leer om de soepelheid te testen, want handschoenleder moet net zo soepel aanvoelen als toen het nog de huid van een dier was.

Met een schaar wordt de bovenkant uitgeknipt, de onderkant en het stuk dat de duim moet vormen; voor de duurste modellen snijdt men ook kleine verbindingsstukjes die tussen de vingers komen. Het aan elkaar stikken gebeurt met machines die niet meer gemaakt worden, en waarvan sommige meer dan een eeuw oud zijn.

Vervolgens wordt de voering van satijn of kasjmier in de handschoen geschoven en vastgeplakt, en daarna gaat de handschoen naar een persmachine die al gebruikt werd in het jaar 1797. Wat verderop is iemand bezig met het secure strijkwerk, en ten slotte ondergaat elk afgewerkt product een grondige controle.

Dents blijft niet alleen trouw aan zijn oude machines, maar ook aan zijn werknemers. John Roberts en Deborah Moore spreken alle arbeiders aan met de voornaam; sommigen werken er dan ook al bijna vijftig jaar. Al deze mensen maken mooie en degelijke producten, die alleen maar wachten op een paar handen om tot leven te worden gewekt.

Info – Tel. (02) 263.21.21.

SERGE VANMAERCKE