Vrouwelijke precisie

Annika Sörenstam is een voorbeeld voor iedere golfer.

Wie tijdens het weekend wel eens naar de golfbaan trekt, kan veel leren van vrouwen die op professioneel niveau golf spelen. Toch doen occasionele spelers dat niet, omdat ze vooral oog hebben voor de topspelers bij de mannen. Die proberen ze te imiteren en het gevolg is dat ze materieel kopen dat niet past bij hun niveau. Zoals te harde shafts en/of drivers. Terwijl er in iedere club wel iemand rondloopt die zijn persoonlijke record vestigde met een set vrouwenclubs. Omdat hij zijn spullen thuis vergat en de golftas van een medevoelende speelster kon lenen.

De occasionele golfspeler zou beter moeten weten. Want Annika Sörenstam, de beste speelster ter wereld, is een monument in de golfwereld. Uit haar succes kunnen we heel wat leren. Want Annika, een vrouw van 32, slaagt erin om haar drive toch zo’n 240 meter ver te slaan. Dankzij een perfect ritme en vlekkeloze techniek. Bovendien bereikt ze in 79,7 % van de gevallen meteen de green. Dat is een gemiddelde dat mannelijke profspelers niet halen, omdat ze zich te veel op afstand en iets te weinig op precisie concentreren.

Het neemt niet weg dat Sörenstam volgens Amerikaanse kenners probleemloos de cut zou overleven in de PGA-toernooien voor mannen. Ze zou er zelfs de toptwintig halen. De Zweedse maakt namelijk zo goed als geen fouten. Soms lijkt het alsof haar brein helemaal op het golfspelletje is afgesteld. Ze speelt zoals Nick Faldo vroeger deed: in het midden van de fairway, in het midden van de green, dan gevolgd door één of twee putts. Tiger Woods slaat de bal tussen de palmbomen om hem daarna op miraculeuze wijze opnieuw te voorschijn te toveren.

Annika Sörenstam had vroeger een idool: Björn Borg. Een veelzeggende keuze. De Zweedse speelt inderdaad met een ijzige doeltreffendheid en ze legt zichzelf een genadeloze conditietraining op: buikspieroefeningen, duizend bewegingen per dag, maar ook jogging en stretching. Sörenstam begint nooit aan een toernooi zonder de zekerheid dat ze ook kan winnen.

De Zweedse kampioene is vooral bekend om de negentien toernooien die ze de voorbije twee jaar won. Maar nu is ze goed op weg om een wereldster te worden. Sörenstam besliste namelijk om eind mei in Texas deel te nemen aan de Colonial, een mannentoernooi. Dat doet ze niet omdat het financieel interessant is, wel om de uitdaging. Als ze zwak speelt, kan ze zich behoorlijk belachelijk maken.

Soms wekt ze zelfs de indruk dat ze zich nu zo genadeloos en overtuigd inspant voor haar sport, omdat ze straks op een mooie dag plotseling zal zeggen dat ze het voor bekeken houdt. Zoals Borg jarenlang voor het tennis leefde, op een dag ontwaakte en zei: stop. Zonder Borg had het proftennis nooit zo’n vlucht genomen. In het vrouwengolf doet Sörenstam nu precies hetzelfde. Uitsluitend met haar prestaties en niet met de marketingmachine. Ze heeft trouwens lak aan haar imago en kleedt zich zoals ze speelt: zonder franje en met oog voor de essentie.

John Baete