Vrolijkheid troef

Boris en Maurice leerden elkaar kennen als studenten in de Gentse horeca. Even vrolijk als de naam is ook hun jeugdige Franse bistrokeuken in Sint-Amandsberg.

Van de ongezellige grote Antwerpsesteenweg voel je niets meer als je het frisse interieur van Boris & Maurice binnenstapt. Gele tegels sieren de toog en lichthouten stoelen de vloer. Dankzij de grote ramen heeft het geheel bijna iets van een hippe refter. Dat de lunch afgeladen vol zit, draagt nog bij aan die impressie. Dat is geen wonder, want voor 22 euro scoor je hier een voor- én een hoofdgerecht. Het lunchmenuutje ligt ostentatief op tafel en duwt elke gast duidelijk in die richting. Daardoor kan het tempo vlot vooruitgaan, vertelt chef Boris Mahy me achteraf.

Op vraag mag ik toch ook à la carte kiezen. De gerechten op de kleine kaart liggen in lijn met het lunchmenu: betaalbaar met een duidelijke focus op het product en een creatieve bereiding. We starten toch eerst met enkele klassieke hapjes, zoals mergpijp en drie kleine garnaalkroketjes (12 euro). Het korstje is delicaat en de vulling gutst er plezierig uit. Een beetje piment zorgt voor een extra twist.

Ook al is de basis Frans, de uitvoering is telkens verrassend en creatief met vaak kleine extraatjes zoals een crumble of een gremolata. Het Ottolenghi-effect is nooit veraf. Zo krijg ik als voorgerecht drie gegaarde sjalotten gevuld met een warme duxelle van champignon (13 euro). De beurre blanc bevat nog de frisse zuren van gastric, kastanjenootjes zorgen voor crunch en weelderig veel dragon voor een geurig pallet. Daarna volgt een mooie moot schelvis met spitskool (26 euro). Die bevindt zich enerzijds in rauwe sliertjes op mijn wild gedresseerde bord en anderzijds als grote spie, gebrand en gestoomd, waardoor die glazig uit elkaar valt. De jus van strandkrab past er mooi bij, maar mist intensiteit, waardoor het gerecht wat begint te vervelen. Dat is niet het geval bij mijn tafelgenoot die het lunchmenu genomen heeft. Zij peuzelt gretig van bijna gekaramelliseerde hokkaidopompoen, een fris geitenkaassausje zorgt voor een lekker zuurtje erbij. Als dessert nemen we de donkere chocolademousse (8 euro). Die is stevig opgeklopt en hapt bijna weg als boter, net zoals de slagroom die ernaast ligt. Koffiekaramel en een notencrumble zorgen opnieuw voor die extra vrolijkheid. Ik ben benieuwd hoe het er ‘s avonds toegaat, als Maurice Van Damme zijn tijd kan nemen om nog meer uitleg te geven over gerechten en wijnen, want dat miste ik wel.