VOLKSMENS

AAN DE TOP VAN BOEING.

Niemand beschouwt Phil M. Condit, de nieuwe CEO en voorzitter van Boeing, als een dandy. Maar onlangs veranderde hij volgens het Amerikaanse zakenblad Business Week op een “doordeweekse vrijdag” liefst vijf keer van kledij : zijn racketball-plunje ruilde hij achtereenvolgens in voor een sportieve broek met trui tijdens de ochtendvergaderingen, voor een pak met das tijdens de lunch, voor makkelijk zittende kleren tijdens een bezoek aan de fabriek en tenslotte weer voor een pak.

De 56-jarige Condit is pas de zevende man die Boeing leidt in de tachtigjarige geschiedenis van het bedrijf. In tegenstelling tot zijn voorgangers voelt Condit zich even goed thuis in de fabriek als in zijn directiekantoor. Hij hield zich voor Boeing onder meer bezig met vliegtuigdesign, marketing, verkoop en projectmanagement en leidde in de beginfase de ontwikkeling van de met de computer ontworpen breedromp-777.

Zijn meest eigentijdse en niet-Boeing-achtige kwaliteit is echter zijn grote belangstelling voor de menselijke kant van het zakendoen. Condits uitgesproken wens om bij Boeing “een focus op mensen en de rol die ze binnen de organisatie hebben” ingang te laten vinden, is meer dan een holle frase. Het zou van hem wel eens de juiste man op de juiste plaats kunnen maken. Met al hetgeen Boeing tegenwoordig om handen heeft, is het van cruciaal belang de 147.000 werknemers d.i. exclusief het McDonnell Douglas personeel te motiveren om op volle toeren te draaien.

Condit bracht heel zijn carrière door bij Boeing. Hij werd in 1992 benoemd tot president en in april 1996 tot chief executive officer. Op 1 februari 1997 volgde hij ook Frank Shrontz op als chairman. Het contrast tussen beide mannen is opvallend. Shrontz werd weliswaar bewonderd, maar het was een stijve kerel “de Al Gore van Boeing”, aldus een insider. Condit is een volksmens. Hij rijdt rond in een bescheiden Ford Explorer, eet soms in de bedrijfskantine en staat bekend voor zijn spontane bezoekjes aan de assemblagelijnen. En hij mag dan al bekend staan als een agressief manager die elke morgen klokslag om vijf uur uit de veren is, hij pleegt ook overleg.

Vliegen is altijd een passie van Condit geweest. Toen hij achttien was, haalde hij zijn vliegbrevet. In 1963 behaalde de Boeing-baas aan de University of California in Berkeley een diploma werktuigkunde. Twee jaar later werd hij master in de luchtvaartmechanica aan de universiteit van Princeton. In 1965 ging hij bij Boeing aan de slag als aërodynamicus. Van daaruit doorliep hij alle rangen in de onderneming en speelde een vooraanstaande rol in zowel het 757- als het 777-programma.

Condit is gesloten over zijn privé-leven. Met zijn tweede vrouw Jan woont hij in North Bend, Washington, een landelijk stadje buiten Seattle aan de Snoqualmie-rivier. Hij heeft twee volwassen dochters uit een vorig huwelijk. Hoewel hij gretig informatie verslindt gaande van boeken over Japanse managementtechnieken tot de baseballstatistieken van de Seattle Mariners noemt hij zichzelf een “orale leerling” en een “beroerde lezer”. “Als ik vijf bladzijden ver ben in een tekst wil ik al met de auteur discussiëren.” Hij staat bekend voor zijn wandelingen in de bossen rond zijn huis om op problemen te broeden. En hij is ook een beetje een showman. Tijdens de ontwikkeling van de 777 placht hij zijn collega’s te vermaken met gezongen passages uit The Phantom of the Opera.