Volhouden

Arnaud Langenaeken begint zijn derde seizoen als pro. Het leven van een golfer gaat niet altijd over rozen.

Een dinsdagavond eind mei. De 25-jarige Arnaud Langenaeken wacht thuis ongeduldig op een telefoontje. Hij werd aangeduid als reserve voor een tornooi in de Challenge Tour en wacht nog steeds op een teken om te kunnen vertrekken. De dag voordien heeft hij voortdurend vluchten gereserveerd en weer afgezegd. Nog altijd is het niet uitgesloten dat hij woensdagochtend vroeg op het vliegtuig stapt om in de namiddag ter plaatse te zijn. “Moeilijk om een competitie voor te bereiden die op donderdag begint op een onbekend terrein”, aldus Arnaud. “Woensdag is bovendien de Pro-Am aan de beurt. In principe is het terrein dan bijna de hele dag gereserveerd.”

De onzekerheid valt niet mee, maar Langenaeken heeft tijd noch zin om te klagen. Toen hij bijna drie jaar geleden besliste om pro te worden, was hij er zich terdege van bewust dat hem een ontzagwekkende uitdaging te wachten stond. “Ik wist dat ik het moest hebben van mijn relaties en mijn overtuigingskracht om uitnodigingen in de wacht te slepen, maar ik was en ben daar volledig toe bereid.” Eind dit jaar zal Arnaud zijn kans wagen tijdens de kwalificatietornooien in Engeland en Spanje in de hoop zijn jaarkaart voor de Challenge Tour te ontvangen. Daarmee kan hij automatisch overal binnen.

“Ik ben nu helemaal klaar om deel te nemen aan de kwalificaties, die overigens veeleer neerkomen op een loterij”, beweert Arnaud. “Voordien had ik het daar mentaal erg moeilijk mee. Maar ik ben sterk geëvolueerd tijdens die drie jaar als pro. Ik heb mezelf ontdekt tijdens de twee seizoenen van de tour in Zuid-Amerika. Het was een fantastische ervaring. Uiteindelijk bestaat mijn golfspel uit pure berekening: op de fairway blijven en de focus op het kortspel. Toen ik Jack Nicklaus ontmoette op de British Open 96 (Arnaud was gekwalificeerd via twee ad hoc-tornooien, nvdr), zei hij dat hij nog elke dag bijleerde over zichzelf en zijn golfspel. Ik geloof hem graag.”

Onlangs won Arnaud in Sardinië 300 pond, terwijl een week tornooi hem zo’n slordige 40.000 frank had gekost. “Natuurlijk was dat hard, maar ik heb geen andere keuze dan vol te houden. Ik moet proberen te bewijzen dat ik mijn mannetje kan staan tussen de pro’s. Je moet weten dat de meeste spelers stoppen omdat ze financieel niet meer kunnen volgen, niet omdat ze geen talent hebben. Ik ben nog steeds in the running dankzij enkele mensen die vanaf het begin in mij geloofden. Ik denk aan mijn pro Christian Ditlefsen en aan Bruno Pani van Profirst, die me helpt bij mijn uitnodigingen. Daarnaast zijn er mijn sponsors Mercedes, Kronos, Crickett and Co, Creaset en Cuvelier-Cobeltours.”

Arnaud is gelukkig met al die uitdagingen en betreurt slechts één ding: “In België ontbreekt er een pro-team met de juiste omkadering. Kijk maar naar het Franse team. Daar nemen 25 spelers deel aan de Challenge Tour en ze boeken nog mooie resultaten ook.”

JOHN BAETE