Vlaanderen moet zijn kennis uitbuiten

Theo Dilissen, CEO van Real Software, zoekt 300.000 nieuwe kennisjobs. Hij pleit voor een intelligente samenwerking tussen de bedrijven en de overheid.

T heo Dilissen, chief executive officer van Real Software en Manager van het Jaar 2001, leidt een druk leven. Toch slaagde hij erin om een noodkreet op papier te zetten. Hij ademt en zwemt in de kenniseconomie, ziet hoe de NV Vlaanderen luchtigjes omspringt met kennis en telt de verloren kansen. Gisteren werd zijn essay ‘Kennis Maken’ gepubliceerd bij Lannoo (zie ook Focus, blz. 54).

Dilissen heeft niet de wijsheid in pacht maar zoekt de aanzet tot een “brede maatschappelijke discussie” – om een populair begrip uit de jaren tachtig aan te halen – over zijn kernidee: de kenniseconomie in Vlaanderen behoeft een intelligente samenwerking tussen de ondernemingen, de universiteiten en de overheid. Zijn essay is een shot aquavit.

“Kennis is geen monopolie van hightech. De passages in mijn essay over het schoonmaak- en dienstenbedrijf ISS – een moderne Deense onderneming die ik met veel plezier gestuurd heb vanuit Brussel en Kopenhagen – bewijzen dat,” zegt Theo Dilissen.

Real Software schreef voor Dupont de Nemours transportsoftware die bijhoudt waar goederen zich bevinden en die de papierstroom coacht, onder meer de douanedocumenten. Met een chip ter grootte van een kleefpleister zouden de waren kunnen worden gevolgd. “Je vrachtwagen of treinwagon wordt dan een rollend magazijn. Dergelijke kennisproducten zijn ideaal voor een logistiek land als België. Vlamingen knippen nog steeds liever linten van bruggen en tunnels dan gericht voor software te kiezen.”

Het Scandinavische model

Een belangrijk uitgangspunt van Dilissens verhaal is: hoeveel jobs moeten er bijgemaakt worden tegen 2010? “Volgens de Europese norm van Barcelona is het antwoord voor Vlaanderen 300.000. Vanwaar moeten die komen? In Mexico, India en de Filipijnen studeren jaarlijks tienduizenden ingenieurs af. Zonder Vlaamse publiek-private strategie om dat op te vangen, zullen wij pijnlijk ontwaken.” Dilissen ziet in Imec een belangrijk voorbeeld van kenniscreatie. Hij vindt in ons land alle ingrediënten, maar we moeten ze op een andere wijze stimuleren, niet geïsoleerd maar in samenwerkingsverbanden met de overheid.

De top van Lissabon, die Europa tegen 2010 tot het levendigste kennisgebied ter wereld wil omvormen, is geen uitverkoop aan het amerikanisme en de kapitalistische agressiviteit, pleit Theo Dilissen. “Het Scandinavische model is sociaal onverdacht. De Angelsaksers stimuleren de kansrijken, ons Rijnlandmodel de kansarmen. De Scandinaviërs stimuleren de beide groepen. Je hoeft niet te kiezen, er zijn interessante tussenwegen die sociaal verantwoord zijn. Je moet je elite op een democratische manier durven stimuleren.”

‘Kennis Maken’ groeide na een Trivisi-congres over duurzaam ondernemen van Vlaams minister Renaat Landuyt ( SP.A). Hij vertelde hoe de Scandinaviërs de sukkelaars niet in de steek laten en tegelijk hun talent voeden, ook fiscaal. “De reacties waren heftig pro en contra. Daarop ben ik mijn tekst gaan verfijnen, tot ‘Kennis Maken’ geboren werd.”

De discussie over de kenniseconomie is in Vlaanderen niet op gang gekomen omdat onze regio nog redelijk succesvol is, zegt Dilissen. Maar Real Software is begonnen met kleine inkopen van software uit India. Zijn klanten doen het eveneens. “Binnen vijf jaar zal dat een boom worden. Tegen 2010 verdwijnen in de Amerikaanse economie 3,5 miljoen jobs, ook door de delokalisering van de ICT.”

Voor e- VRT ontwikkelt Real Software programmatuur en heeft daarvoor 25 mensen aangeworven. “E-VRT is een van de sterke troeven van Vlaanderen. Digitale televisie kan voor ons zijn wat de TGV en ‘le Plan Calcul’ voor Frankrijk zijn. PPS-verbanden kunnen kennis clusteren en verankeren.”

Frans Crols

“Vlamingen knippen

nog steeds liever linten van bruggen en tunnels dan gericht voor

software te kiezen.”