Vlaamse aanpak werklozen werkt

Door de nieuwe controlepolitiek werden in 2004 drie keer meer Waalse werklozen geschorst dan Vlaamse. Negatief nieuws is echter dat de Waalse arbeidsbemiddelingsdienst minder werkonwilligen doorgeeft.

Sinds vorig jaar controleert de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening (RVA) of de werklozen wel actief naar werk zoeken. Gewezen minister van Werk Frank Vandenbroucke (SP.A) zette daartoe een heel nieuw systeem op. Wie niet voldoet, moet een door de gewesten aangeboden begeleidingstraject volgen.

En daar lijkt het nu mis te lopen. De Waalse arbeidsbemiddelingsdienst Forem stelt niet langer individuele werkaanbiedingen voor. En hoe kan je een werkloze werkonwillig noemen als er geen arbeidsplaats wordt aangeboden?

Vorige week maakte de CD&V bekend dat de Forem in het eerste semester van 2004 geen enkele werkonwillige doorspeelde aan de RVA. De Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Beroepsopleiding (VDAB) meldde 123 werkweigeringen.

Maar dat belette de RVA – die bevoegd is voor het uitspreken van schorsingen – niet om in het kader van de nieuwe controleaanpak in Wallonië 321 werklozen te schorsen, tegen slechts 114 in Vlaanderen. Maar ook buiten het nieuwe controlesysteem kan de RVA werklozen schorsen. Nemen we die erbij, dan neemt Vlaanderen 55 % van alle sancties voor zijn rekening, Wallonië 41,8 %. De realiteit is dus ge- nuanceerder dan de CD&V vertelt.

VDAB-aanpak loont

Uit een interne VDAB-nota blijkt dat de zogenaamde ‘sluitende aanpak’ in Vlaanderen werkt. Eind januari 2005 bestond de huidige doelgroep van personen onder de dertig uit 9337 werkzoekenden, aangevuld met 3077 werkzoekenden van boven de dertig. Voor 4386 onder hen is er al een begeleidingstraject uitgetekend. De duurtijd van een traject bedraagt zes maand. Het is dus te vroeg voor een echte evaluatie, maar bij de 764 werklozen waarvan het traject is beëindigd, zijn er 372 (49 %) die uit de werkloosheid zijn geraakt.

Een werkzoekende moet gemiddeld twee keer worden uitgenodigd voor hij effectief deelneemt aan een oriënterend contact. De VDAB-nota schrijft fijntjes: “De reden daarvoor is uiteraard niet alleen dat ze intussen aan het werk zijn.” Een analyse van de belemmerende factoren om in de arbeidsmarkt te worden ingeschakeld, toont dat in 20 % van de gevallen een zorgtaak de belangrijkste hinderpaal is. Gezien de leeftijd van de huidige doelgroep is dat dus het hebben van kinderen. Mobiliteit (18 %) en werkloosheidsval (13 %) zijn de andere belangrijkste redenen.

Er mag worden aangenomen dat de Waalse werklozen zeker niet actiever zullen zijn. Het niet langer aanbieden van een individueel werkaanbod zal dus dramatische gevolgen hebben. De werkloze zoekt niet langer en de overheid biedt niet op een actieve manier een job aan. De Forem is dus inderdaad met de vinger te wijzen.

GUIDO MUELENAER