Visitors Only

‘Visitors Only’, op donderdag 27, vrijdag 28 en zaterdag 29 november, telkens om 20.00 uur in deSingel, Desguinlei, 25, Antwerpen. Info: tel. 03 248 28 28 www.desingel.be Op vrijdag 5 en zaterdag 6 december in het Concertgebouw Brugge. Info: tel. 050 476 999 – www.damagedgoods.be

Met ‘Visitors Only’ slaat de choreografe Meg Stuart verder de weg in van het zuivere danstheater. Nog voor de voorstelling aanvangt, wordt de toeschouwer overrompeld door de oorverdovende wall of sound van Paul Lemp. Niet alleen Lemp bepaalt de sound en look van Stuarts nieuwe creatie, ook het decor van Anna Viebrock (beiden werkten ook mee aan ‘Alibi’, de vorige choreografie van Meg Stuart en Damaged Goods) imponeert.

Viebrock bouwde een bouwvallig lijkend huis na met twee etages en acht kamers. Het huis werd doormidden gezaagd en geeft een al even troosteloze en verscheurde aanblik als de acteurs en dansers die soms krampachtig door de ruimtes waggelen. Na de benauwende opening, waar de performers als in regenmantels gehulde zombies krampachtig staan te trillen in een kamer, voert Stuart twee naakte vrouwen ten tonele op de bovenste verdieping. Het in stukken gesneden huis vol gaten en openingen nodigt uit tot gluren. De toeschouwer wordt een voyeur die binnentreedt in het leven van enkele personages. Maar de toeschouwer is ook bezoeker. Staat voor een privé-club niet ‘Members Only’? Bij Meg Stuart luidt het: ‘Visitors Only’!

Sam Louwyck ( Windman uit Tom Barmans ‘Any Way the Wind Blows’) introduceert ons bij zijn vrienden via een – geïmproviseerde – diavoorstelling. De schitterend geïncorporeerde filmbeelden van de videast Chris Kondek leveren een (licht komische) offscreencommentaar.

Humor is in het oeuvre van Meg Stuart pijnlijk. De slapstickmomenten uit ‘Visitors Only’ werken bevrijdend. Want ondanks de introductie van Louwycks ‘vrienden’, lijken de personages al even leeg en verlaten als de ruimtes waarin ze dwalen. Het zijn karikaturen.

Wie naar de theaterzaal gaat voor een ‘gezellig avondje uit’ is bij Meg Stuart aan het verkeerde adres. Stuart confronteert en maakt haar gedachtegang fysiek voelbaar. Als toeschouwer ben je natuurlijk vrij om de zaal vroegtijdig te verlaten. Maar dan mis je wel een van de meest indrukwekkende voorstellingen van 2003.

Piet Goethals