Viewpoint

De zesde editie van het Documentair Filmfestival Gent loopt tot 1 maart in Studio Skoop en Film-Plateau.

Na het commerciële succes van de mockumentary The Blair Witch Project blijkt dat de documentaire, op voorwaarde dat er de nodige promotie voor wordt gemaakt, een groot publiek kan aanspreken. De vitaliteit van dit veelzijdige filmgenre staat centraal in de programmatie van het Gentse Viewpoint-festival.

In de sectie klassiekers en rariteiten zijn de documentairefilms van Lindsay Anderson en Abbas Kiarostami niet te missen. De geraffineerde vertelstructuur en poëtische beeldregie van de Iraniër Kiarostami zweven op de subtiele grens tussen fictie en documentaire. De twee opgenomen documentaires uit de jaren tachtig ( Hamshahri en Avaliha) vormen hierop geen uitzondering. Van Lindsay Anderson wordt een pakket van vier halflange en korte films voorgesteld. Deze scherpe criticus van de toenmalige Britse en Amerikaanse cinema, zette begin jaren vijftig zijn theorieën om in de praktijk. Samen met onder meer Karel Reisz en Tony Richardson was hij de grondlegger en spilfiguur van de Britse Free Cinema. Andersons Thursday’s Children kreeg in 1954 een oscar, maar ook zijn Every Day Except Christmas (1957) is een parel in het genre.

Frederick Wiseman, samen met de gebroeders Maysles een van de boegbeelden van de Amerikaanse Direct Cinema (een stroming binnen de documentaire ontstaan begin jaren zestig en gebaseerd op het principe van de cinéma vérité), komt naar Gent om er zijn Public Housing voor te stellen. Behalve de pure documentaire komen ook de experimentele en semi-documentaire aan bod. Zo is de slotfilm American Movie van Chris Smith een krankzinnig en bijzonder vermakelijk portret over ambitie, obsessie, excessen en de Amerikaanse droom en mythes. De film volgt een excentrieke zonderling uit Wisconsin, die zijn familie en vrienden inschakelt bij het voltooien van zijn film. Die houdt het midden tussen BergmansZevende Zegel en HoopersTexas Chainsaw Massacre.

De radicale Chinese cineast Zhang Yuan zorgde met films als Beijing Bastards en Sons voor de nodige opschudding in zijn thuisland. Zhang Yuan, vooral bekend voor zijn East palace, West palace, maakt fictiefilms met een sterk documentaire inslag. In het op het festival voorgestelde Crazy English volgt Zhang een leraar die zich als doel stelt zoveel mogelijk Chinezen Engels te leren. De aanblik van volle pleinen en stadions met Chinezen die dezelfde Engelse zinnetjes brullen is hilarisch. Zhang grijpt de ‘opvoeding’ van zijn protagonist evenwel aan om de mechanismen van de demagogie en de massahysterie bloot te leggen.

Info: Tel. (09)225.08.45.

piet goethals