‘Versla me maar’

Hoe lang nog moet David Duval in de schaduw lopen van Tiger Woods?

Een jaar geleden had de Amerikaan David Duval halverwege maart al drie toernooien gewonnen. Bovendien had hij een van zijn tours in 59 afgewerkt en was hij nummer één van de wereld, vóór Tiger Woods.

Maar de tijden veranderen. Nu moet hij zijn meerdere erkennen in Tiger, hoewel hij daar niet zwaar aan tilt. “Ik voel me helemaal niet gedomineerd door Tiger,” zei hij voor het Players Championship in zijn woonplaats Ponte Vedra Beach. Een toernooi dat hij in 1999 won, waardoor hij zijn scorebord aandikte tot tien overwinningen in 33 wedstrijden. “Ik ben trouwens niet de enige die er zo over denkt. Zo’n groot verschil is er niet tussen Tiger en de andere spelers. Fysiek en mentaal voel ik me zeker even sterk, en ik doe al het mogelijke om in topconditie te blijven. Als u een ijsje bestelt, dan zeg ik neen. En als u ‘s ochtends om zes uur nog in bed ligt, ben ik al noest aan het trainen.”

Maar in de golfsport is er meer nodig om te domineren: een subtiel mengsel van magie en geluk. Een soort eden van de golfsport, waarvan Duval al eens kon proeven, terwijl hij die kans nu niet meer krijgt. Duval is opnieuw het nummer twee dat hij zo lang is geweest, toen alles zich tegen hem leek te keren en hij – ten onrechte – het predikaat loser kreeg opgespeld.

Maar een speler die mentaal kwetsbaar is, spreekt geen taal zoals Duval kort voor het Players Championship: “Alle spelers, ook Tiger dus, weten dat ze in zéér grote doen moeten zijn om me te verslaan.”

Met zo’n mentaliteit kan Duval niet lang meer in de schaduw blijven. Vorig jaar speelde hij al 22 toernooien in de USPGA. Hij won er vier en eindigde twaalf keer in de toptien. Goed voor 3.642.462 dollar.

“Een golfspeler mag nooit toegeven dat een ander beter is. Hooguit kan je toegeven dat een collega zeer goed bezig is, maar dat mag niet beletten dat je ervan overtuigd blijft dat je ook zelf kan winnen. Anders word je natuurlijk nooit professioneel golfspeler. Ik veronderstel dat het in andere sporten niet anders is.”

Harde taal van een stoere bink, want Duval heeft de reputatie geen makkelijke te zijn. Een reputatie die hij ook zelf voedt, bijvoorbeeld door zelden zijn zonnebril af te nemen. Toch is Duval veel vriendelijker geworden voor zijn collega’s, en hij loopt ook niet meer voortdurend te spugen op de fairway. En als hij nood krijgt aan wat meer ademruimte, dan gaat hij er even tussenuit met de snowboard. Een discipline waarin hij graag risico’s neemt, zo geeft hij toe.

john baete