Covid-19 dreigt de zorg opnieuw te doen ontsporen. Net als een jaar geleden zijn maatregelen nodig. Het verschil is dat nu bijna 75 procent van de Belgische bevolking is ingeënt met een coronavaccin.
De jongste dagen regent het verklaringen over een verplichte vaccinatie. Tegelijk laten werkgevers geen gelegenheid onbenut om zich te verzetten tegen telewerk en zetten het onderwijs, de horeca, het nachtleven en de cultuursector de hakken in het zand. De boodschap is dat zij al genoeg doen en niet de oorzaak van de vierde golf zijn.
Een vaccinverplichting wordt voorgesteld als de logische noodoplossing, nu de vrijwillige vaccinatie op haar limieten botst. Je kunt je afvragen of dat klopt. Verplichte vaccinatie is een mogelijke strategie om opflakkeringen over enkele maanden te voorkomen, maar helpt weinig om op dit moment de overbelasting in de zorg op te vangen.
Bovendien is zelfbeschikkingsrecht in dit land normaal bij euthanasie en abortus. Bij een virus blijkt dat minder vanzelfsprekend. Akkoord, vrijheid geldt zolang je er niemand mee schaadt. Maar is het geoorloofd te vragen die vrijheid pas op te offeren als alle andere middelen zijn uitgeprobeerd?
Nu pleiten voor een verplichte vaccinatie is misleidend. Het lost op korte termijn weinig op en de alternatieven zijn niet uitgespeeld. Hangen al overal CO2-meters op openbare plaatsen en in scholen? Hebben we een combinatie van de coronapas met snelteststations al uitgeprobeerd in het concert- en nachtleven? Telewerk, afstandsregels en een tijdelijke lockdown hebben vorig jaar gewerkt om de stijgende besmettingscurve te breken. Waarom zou dat nu niet lukken? Het kan hopelijk wat ruimte opleveren om de discussie over een verplichte vaccinatie te voeren zonder paniekstemming.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier