Van gsm naar microfoon

In de jaren zeventig was hij razend populair bij de naar romantiek smachtende jeugd in het zuiden en het noorden van België, maar ook buiten onze landsgrenzen. Tot hij zich in 1978 terugtrok in de zakenwereld. Vandaag maakt hij opnieuw zijn opwachting in de klassieke variétéwereld en overweegt zelfs weer op de bühne te gaan staan. De comeback van Marc Liénart van Lidth de Jeude, alias Art Sullivan: Ensemble.

Tussen 1972 en 1978 verkocht Art Sullivan wereldwijd ruim tien miljoen platen. Zijn grootste hit was de onvergetelijke slow Ensemble. Toen de disco de wereld veroverde en de charmezangers stilaan uitstierven, poetste Art Sullivan in 1978 de plaat en stampte Video Vision uit de grond, een videoproductie- en ontwerphuis dat vandaag nog bestaat. Het bedrijf producet documentaires over Belgische en buitenlandse steden en wijdde ook een reeks aan koninklijke families, waaronder die van België.

Dankzij die videoproducties bleef Art Sullivan (49) met beide voeten in de muziekwereld: hij componeerde immers zelf de geluidsbanden van zijn documentaires.

Ongetwijfeld baande zijn blauwe bloed en zijn “naam die deuren kan openen” hem vandaag opnieuw een weg naar de zangpodia.

Koninklijk.

Marc Liénart van Lidth de Jeude is een verre neef van onze prinses Mathilde (zijn moeder Marie-José (81) is de oudste van alle d’Udekems). Naar aanleiding van de verloving van Philippe en Mathilde stelde songwriter Sylvio Beaufort (die ook al de Brabançonne een facelift gaf) hem voor een van zijn teksten te zingen als hommage aan Mathilde.

Art Sullivan stemde daarmee in, op voorwaarde dat het lied in een Franse én een Nederlandse versie zou worden ingezongen. De opbrengst moest naar de Koning-Boudewijnstichting gaan die het geld dan aan een toekomstig werk van prinses Mathilde zou overmaken.

Met het succes van een Best of cd in de jaren negentig (180.000 exemplaren in België en Frankrijk en platina in Portugal) nog vers in het geheugen, groeit zo de idee om opnieuw een full-cd te maken. Het lichtere genre, klopt, maar wel op muziek van bijzonder hoog niveau: composities van Gabriel Fauré, Liszt, Beethoven en andere Haendels.

De Hommage aan Mathilde op La Pavane van Gabriel Fauré doet wellicht pijn aan de oren van de overleden componist; bezorgt zelfs de meest overtuigde royalisten kippenvel, maar de teksten en arrangementen van andere stukken zijn gelukkig wél bijzonder geslaagd.

De muziek is een uitvoering van het beroemde Royal Philharmonic Orchestra van Londen, dat op 4 maart optrad in de kathedraal van Antwerpen onder leiding van de vaak gevraagde Antwerpse gastdirigent Walter Proost. Een sterk onderschat talent, hoewel hij als assistent van Leonard Bernstein actief was in New York. Andere bekende namen als André Prévin of Vladimir Ashenazy zwaaiden ook het dirigeerstokje over dit ensemble dat zijn standplaats heeft in de Royal Albert Hall of het Barbican Center in Londen.

Warm maken.

Voor de nieuwe cd die in april zou uitkomen, zaten het Royal Philharmonic en Art Sullivan evenwel nooit samen in de opnamestudio. Het orkest nam het muziekgedeelte op, terwijl Art Sullivan zijn partij achteraf in Brussel heeft ingezongen. Puristen hebben ongetwijfeld hun bedenkingen bij deze aanpak. “Wie van klassieke muziek houdt, zal inderdaad niet storm lopen voor de cd,” relativeert Art Sullivan. “Toch kan zo’n initiatief een deel van de jongeren en mensen van een bepaalde leeftijd warm maken voor wat de ernstige muziek wordt genoemd.” Voor 40-plussers en iedereen die heimwee heeft naar de vroegere successen van Art Sullivan, kunnen we alvast verklappen dat op de cd ook een liedje staat waarvoor hij zelf de tekst en muziek schreef. En da’s een hele prestatie voor een crooner die zelfs nooit notenleer volgde.

serge vanmaercke