Van drink- tot zeewatermanager

Ik zou liever hebben dat u het verhaal ophangt aan het bedrijf, of aan mijn medewerkers. Ik weet dat het als een cliché klinkt, maar zij zijn écht degenen die het hebben waargemaakt,” probeert Ivan Geilenkotten (58) uit de schijnwerpers te blijven. “Trouwens, ik ben maar 1,60 meter groot, aan mij valt niet veel op te hangen.”

Ondanks de bescheidenheid is de lof voor de afscheidnemende gedelegeerd bestuurder groot bij de werknemers van de Antwerpse Waterwerken (AWW). Geilenkotten neemt als gedelegeerd bestuurder vanaf 1 januari 2005 de operationele leiding van de maritieme groep Ahlers in handen. “Een enorm verlies voor de openbare sector in Antwerpen,” vindt secretaris Frans Marivoet van de christelijke vakbond CCOD.

Dat hij bij Ahlers terechtkomt, is niet zo vreemd. ChristianLeysen, voorzitter van de maritieme dienstengroep, was ook voorzitter van AWW toen Geilenkotten er drie jaar geleden werd aangeworven. Hoewel meerdere bronnen bevestigen dat Leysen aanvankelijk een andere kandidaat op het oog had, legde het toenmalige VLD-gemeenteraadslid zich probleemloos neer bij de uitkomst van de selectieprocedure. Het klikte vrij snel tussen de twee. “Als duo hebben we bewezen wat we waard zijn,” vindt Geilenkotten. “We kennen elkaar en vullen elkaar goed aan.”

Bij Ahlers mag hij een groeiend bedrijf managen: 17 % omzetstijging tijdens de eerste zes maanden van dit jaar. Bij AWW moest hij een verstard overheidsbedrijf weer op de sporen krijgen. “Een aantal mensen slaakt nu waarschijnlijk een zucht van verlichting,” relativeert RaymondDuval, secretaris van de socialistische vakbond ACOD. “Geilenkotten heeft hier een andere wind doen waaien, maar soms had hij onvoldoende aandacht voor een aantal tradities bij het personeel. Maar ik vrees dat die zich illusies maken als ze weer naar de tijd van vroeger willen.”

Geilenkotten is buitengewoon open, meldt een medewerker. “Maar hij weet wat hij wil en is niet bang om je op je nummer te zetten als je dat niet waarmaakt.” Huidig Gimv-voorzitter HermanDaems bracht heel wat uren met hem door in de scoutsleiding van Wijnegem. “Hij is gedreven, een volhouder. Het is geen gemakkelijke, maar hij weet wanneer hij moet toegeven.”

Toch bleef de Schildenaar – “de cirkel is rond: ik woon opnieuw op 500 meter van mijn ouders” – nooit lang bij een werkgever. “Noem me maar een interim-manager. Maar dan naar Nederlands model: iemand die een aantal zaken in vraag stelt of helpt op het moment van fusies en overnames. Zeker vroeger werd een interim-manager in België bekeken als iemand die op de winkel moet letten wanneer de baas een paar weken in het ziekenhuis lag.” Zelf vult Geilenkotten zijn vrije tijd liever op met lezen, joggen en – samen met zijn vrouw – “wandelen met een doel”, waarmee hij golfspelen bedoelt.

Van opleiding chemisch ingenieur begon hij zijn carrière als productieleider en later technisch directeur van de brouwerij Bralima in Kinshasa. Na de Zaïrisering, eind 1975, werd hij fabrieksdirecteur van de bottelarij van Artois in Zwijnaarde en haalde tussendoor een MBA aan de Vlerick Leuven Gent Management School. In 1983 ging hij aan de slag bij Alken-Kronenbourg, dat door moeder Danone met brouwerij Maes werd gefuseerd, een proces dat Geilenkotten als industrieel directeur hielp begeleiden. Net voor zijn vaarwel aan de bierwereld, eind 1988, pikte hij nog een MBA-diploma mee aan de Franse managementschool Insead.

Volgden nog: logistiek directeur bij Unilever-dochter Iglo-Ola, terug naar Danone om tussen 1990 en 1995 als industrieel directeur de koekjesfabrikant GeneralBiscuits uit Herentals te integreren in de moedergroep, een jaar als algemeen directeur van Daf Trucks Vlaanderen, dat hij minder afhankelijk maakte van het moederbedrijf in Eindhoven door assen te beginnen produceren. Vanaf 1996 was hij operationeel directeur bij de voedingsgroep TerBeke, tot hij in 2000 beveiligingsspecialist Vandeputte International mee hielp herprofileren als specialist in veiligheid. Na achttien maanden stapte hij vervolgens over naar AWW.

De Antwerpse producent van drinkwater had alle vernieuwingen in het openbaar ambt aan zich laten voorbijgaan. “Een erg goed sociaal statuut, maar zeer verkalkt,” geeft Marivoet toe. “Nu loopt het voorop in de vernieuwingsbeweging.” Geilenkotten deed zonder afdankingen zeventig mensen afvloeien, haalde voor 2 miljoen euro werk dat was uitbesteed, opnieuw binnen en liet de werknemers 36 uur in plaats van 33,5 uur per week werken. “Hij zag snel in dat hij toch niet aan de vaste benoemingen zou kunnen raken, maar loste dat op door een goed evaluatiesysteem uit te bouwen,” herinnert Marivoet zich.

Het resultaat: 10,7 miljoen euro lagere operationele kosten, een nettowinst van 15 miljoen euro op een omzet van 100 miljoen euro – zonder de waterprijs te moeten verhogen – en een strategie waarin de klant opnieuw centraal staat. Zo richtte AWW samen met Suez-dochter Ondeo de joint venture Brabo Industrial Water Solutions op, dat gedemineraliseerd water levert aan bedrijven. Geilenkotten: “Uiteindelijk willen we de hele watercyclus overnemen van bedrijven die dat wensen.”

Smet op het blazoen was de niet gelukte fusie met de provinciale drinkwatermaatschappij Pidpa, die voor 19 miljoen euro synergievoordelen kon opleveren. “Vroeg of laat komt het er toch van,” legt Geilenkotten de mislukking uit. “Maar op dit moment heeft geen van de twee het acuut nodig en dan blijf je discussiëren over de waardebepaling.”

AWW was het eerste overheidsbedrijf op zijn curriculum. “Bij AWW heb ik in elk geval meer opgebracht dan ik heb gekost,” refereert hij aan de perikelen bij zijn aanstelling. De toenmalige regeringscommissaris maakte zijn benoeming aanvankelijk ongedaan, omdat Geilenkotten via zijn beheersvennootschap Focus werd aangeworven en hij te veel zou kosten, waarna de interim-manager een contract van onbepaalde duur kreeg. “Maar ik heb altijd gezegd dat ik zou vertrekken wanneer ik mijn opdracht als volbracht beschouwde. Dit was een toffe ervaring. Je mag de verschillen tussen een privé- en een overheidsbedrijf echt niet overdrijven. Zodra je de mensen hebt meegekregen, draaien ze ook en is de productiviteit echt vergelijkbaar.” Luc Huysmans

Luc Huysmans

“Bij de Antwerpse Waterwerken heb ik in elk geval meer opgebracht dan ik heb gekost.”