TWEEDE CONSOLIDATIEGOLF

In financiële wereld.

Bruno Van Lierde is hoofd van Boston Consulting Group in België. Onder zijn klanten telt hij nationale en internationale financiële ondernemingen. Vindt hij het verbazend dat een Britse bank – HSBC – naar het Continent komt om een lokale Franse bank – CCF – te kopen?

BRUNO VAN LIERDE (BOSTON CONSULTING GROUP)

CCF is de eerste grote Franse bank die in buitenlandse handen komt. Meteen een goede illustratie van de tweede consolidatiegolf in de financiële wereld. De eerste golf stond in het teken van de schaalvergroting op de lokale markt – denk maar aan Fortis en KBC in België. De fusiepartners streefden naar synergieën in het kantorennet, de back office en in IT. De tweede consoldatiegolf is er één op Europese of zelfs op wereldschaal. Enkele grote financiële groepen – zoals het Britse HSBC – willen hun visibiliteit in Europa en de rest van de wereld vergroten. Terzelfder tijd groeit bij de Britse banken het besef dat zij dichter aanleunen bij euroland dan bij de dollarzone.

TRENDS. Belgische banken zijn vooral retailgeoriënteerd. Zijn ze nog wel interessant voor buitenlandse kopers, want gefocust op internet kan je ze niet echt noemen?

Internet is zeker de toekomst, maar dat betekent niet dat retailbanken plots waardeloos zijn geworden. Integendeel, in de Verenigde Staten zoeken de pure internetspelers vandaag toegang tot traditionele kanalen: E-Trade koopt toegang tot 850.000 ATM-biljettenverdelers, Security First Network verwerft 150 bankagentschappen en mbanx wordt opnieuw geïntegreerd in de Bank of Montreal. Bovendien veranderen klanten in Europa niet zo snel van bank. Klanten werven via overnames blijft dan ook de snelste en efficiëntste manier om een significante positie uit te bouwen in een nieuwe markt.

En hoe zit het met de bancaire expansie in Oost-Europa? Is zij strategisch van belang op korte termijn of blijft zij nog vele jaren marginaal?

Op korte termijn zijn die overnames waarschijnlijk marginaal voor het resultaat van een multinationale groep. Maar met de toegenomen economische activiteit, de algemene welvaartsstijging en het verbeteren van de managementprocessen, kunnen Oost-Europese investeringen soms al na één of twee jaar vruchten afwerpen. Intussen hebben de meeste grote financiële groepen posities ingenomen in Oost-Europa. Er zijn dus niet zoveel opportuniteiten meer: in Hongarije blijven er nagenoeg geen interessante kandidaten meer over; in Polen zijn er nog twee kandidaten voor privatisering, de staatsspaarbank PKO BP en de landbouwbank BGZ, maar die zijn inzake rentabiliteit van de cliënteel eerder onaantrekkelijk; in Tsjechië ten slotte is er nog de prestigieuze Komercni Banka.

Frans Crols