Tiens, ik word gedelegeerd bestuurder

Hij moest deze zomer zijn vakantie onderbreken om in Hongkong met de top van rederij OOCL te gaan discussiëren, maar het is niet voor niets geweest. Eddy Rombouts (33) is sinds 1 oktober de nieuwe gedelegeerd bestuurder van OOCL Benelux.

Daarmee staat voor de eerste keer een Belg aan het hoofd van de 48 werknemers in Antwerpen en hun 42 collega’s in Rotterdam. OOCL is een van de snelstgroeiende rederijen, met 140 kantoren wereldwijd en de ambitie om binnen de twee jaar een echte global carrier te zijn: een rederij die alle continenten aandoet. Het Benelux-kantoor controleert zowat 250.000 containers, netjes verdeeld over de Vlaamse en Nederlandse mainport.

Rombouts voorgangers waren een Hongkong-Chinees, een Engelsman, en de Taiwan-Chinees Wayne Shih. Zijn aanstelling was een complete verrassing. “Alleen al wegens mijn leeftijd. In de top-50 van het bedrijf is de tweede jongste minstens tien jaar ouder.” Blijkbaar maakten zijn aanpak van de wereldwijde klantencontacten met reuzen als DuPont en Exxon Mobil indruk op de top.

Na zijn graduaat marketing studeerde Rombouts financiewezen en expeditie aan het Hoger Instituut der Kempen (HIK). Hij begon zijn carrière bij de inmiddels failliete wisselagent Bogers & Cie. Om zijn studies te verzilveren, werd hij marketingassistent bij Maersk Line Belgium. “Ik kende toen nog bijna niets van het rederijgebeuren. Op het HIK lag de nadruk niet bepaald op zeetransport. Toen ik mijn contract had getekend, zag ik drie vrachtwagens rijden met containers. Tiens, dat is nu Maersk, dacht ik.” Hij werd er verkoopverantwoordelijke.

In 1991 vroeg zijn rechtstreekse baas Eddy Declercq hem om mee over te stappen naar het kersverse OOCL Benelux. “Ik heb er ontzettend veel bijgeleerd. In het begin kwam ik nauwelijks aan verkopen toe, waren we alleen bezig met de operationele zijde.” Toen Declercq in 1996 verantwoordelijke werd voor OOCL Scandinavië, promoveerde hij tot verkoopdirecteur. En nu dus tot gedelegeerd bestuurder.

Toch is Rombouts geen carrièrejager. “Maar ik wist ook dat, als ik dit aanbod weigerde, ik voor de rest van mijn dagen verkoopverantwoordelijke kon blijven.” Een alternatief was misschien een job als tuinier. Zeven jaar lang werkte hij aan zijn Engelse tuin in Stekene. Daar laat de Kempenzoon stoom af. “Ik ben een perfectionist. Ook dit leer je met vallen en opstaan. En nu vragen mijn medewerkers wat ze met hun gazon moeten doen.”