The woman who walked into doors

‘The woman who walked into doors’ is het aangrijpende levensverhaal van Paula O’Leary, opgegroeid in een van de volkse buurten van Dublin. …

‘The woman who walked into doors’ is het aangrijpende levensverhaal van Paula O’Leary, opgegroeid in een van de volkse buurten van Dublin. Op haar twintigste trouwt ze met ex-delinquent Charly Spencer, op wie ze smoorverliefd is. Maar Paula drinkt, al sinds haar zestiende eigenlijk, en onmiddellijk na haar huwelijk, tijdens de eerste van vier zwangerschappen, begint Charly haar te slaan. Hij mept haar de tanden uit de mond, breekt haar vingers, duwt haar van de trap en voert haar daarna elke keer naar het ziekenhuis. Daar stelt niemand vragen, wil niemand iets zien en als dan toch de vraag komt naar wat er gebeurde, antwoordt ze: ‘I walked into doors’. Op een ochtend, na zeventien jaar huwelijk, gaat Paula haar man te lijf met een pan en gooit hem buiten.

Het boek en ook de opera beginnen een paar jaar na die feiten, op het ogenblik dat een agent Paula komt meedelen dat haar ex door de politie werd doodgeschoten nadat hij een vrouw had vermoord. Paula blikt terug en begint te vertellen. Een triest portret van een vrouw in de donkerste periode van haar leven. Met hardnekkige koppigheid en niet gespeend van enige humor tracht zij omwille van haar kinderen te overleven. Underdog Paula Spencer wordt dus een operaheldin, het enige levende personage in de opera: op zich al een statement. Marginalen schoppen het niet zo vaak tot operapersonages.

Kris Defoort, die strepen verdiende in de jazz, waagt zich nu ook aan het ‘klassieke’ genre. Samen met Guy Cassiers opteerde hij voor drie basiselementen: een zangeres en een actrice _ twee figuren op de scène die beiden Paula vertolken _ en een alomtegenwoordig computergestuurd videoscherm waarop met tekst en beeld de nevenpersonages worden uitgebeeld. De ontdubbeling van Paula verwijst niet naar een mogelijke schizofrenie. Zangeres en actrice incarneren ieder op zich het volledige personage in al zijn snelle, gefragmenteerde gemoedswisselingen. Dat doet denken aan Anna uit de ‘Zeven Doodzonden’ van Berthold Brecht: “Wir sind nicht zwei Personen, sondern nur ein einzige.”

De muziek _ een ontmoeting tussen twee idiomen, klassiek en jazz _ is tweestemmig maar de ene Paula zingt en de andere spreekt, waardoor een opsplitsing ontstaat in een lyrische en een epische dimensie. Toch zijn beiden én verteller én belever van het verhaal. In de functie van het videoscherm herkennen we de hand van Guy Cassiers. Hij vat lapidair samen: “Doorheen mijn voorstellingen probeer ik mensen te tonen die zich in de marge bevinden, die uitgesloten zijn uit de maatschappij. Ik probeer die plekken te tonen waar het systeem niet functioneert.”

Het orkest, onder leiding van Patrick Davin, bestaat enerzijds uit Dreamtime (de jazzformatie waarmee Kris Defoort werkt) en anderzijds uit de Beethoven Academie (klassiek ensemble).

Milo Derdeyn

(*) De vrouw die tegen de deur aan liep, Nijgh & Van Ditmar, 202 blz., 500 fr.

Woensdag 7, vrijdag 9, zaterdag 10 november, 20.00 uur, Rode Zaal van deSingel, Desguinlei 25, Antwerpen.

Info: [{phone}]03-248 28 28.

Vrijdag 23, zaterdag 24, maandag 26, dinsdag 27 november, 20.00 uur, Hallen van Schaarbeek, Koninklijke Sint-Mariastraat 22, Brussel.

Info: [{phone}]02-218 21 07 en 070-23 39 39.