The Hole

“The Hole” is een minimalistisch en mistroostig fin-de-siècle-verhaal van de Taiwanese filmmaker Tsai Ming-liang.

“The Hole” maakt deel uit van de reeks: “2000 vu par…”. Voor deze reeks werd door de producenten (het productiebedrijf Haut et Court en de televisiezender Arte) aan tien filmmakers, verspreid over de wereld, gevraagd om hun visie op de eeuwwisseling weer te geven. In “The Hole” wordt Taipei op zeven dagen voor het derde millennium geteisterd door een mysterieuze epidemie. De slachtoffers gedragen zich als insecten en verdragen geen daglicht. De regering verplicht de inwoners van Taipei om hun panden te verlaten. Maar twee bewoners van een zo goed als vervallen flatgebouw weigeren de stad te ontvluchten: een jongeman (vertolkt door Tsais fetisjacteur Lee Kang-sheng) en zijn onderbuurvrouw (rol van Yang Kuei-mei). Hun appartementen staan in directe verbinding met elkaar, nadat een loodgieter een gat heeft gemaakt om een lek in de waterleiding te zoeken.

Het gat uit de titel is een metafoor voor het hedendaagse Taiwan, waar onveiligheid, angst, vervreemding, criminaliteit, geweld, politieke conflicten, milieuvervuiling en corruptie het dagelijkse leven beheersen. Tsai Ming-liang ziet de toekomst van zijn land somber in. Zijn pessimistische maatschappijvisie is evenwel niet uitzichtloos. Tsai werkt graag met symbolen. Het gebruik van water staat in zijn films zowel voor de dood als voor het leven. Terwijl het water in “Rebels of the Neon God”, “Vive L’Amour” en “The River” via kapotte leidingen de woningen van de protagonisten onleefbaar maakte, stroomt het in “The Hole” met bakken uit de hemel. Het water, dat de zuiverheid van het leven moet symboliseren, is in “The Hole” vervuild en ondrinkbaar. Terzelfder tijd bewerkstelligt een glas water uiteindelijk de communicatie tussen de twee hoofdpersonages.

Tsais minimalistische beeldregie komt het best tot uiting in de manier waarop hij zijn personages binnen de strakke lijnen van de onpersoonlijke architectuur kadreert. De lelijkheid van de urbanisatie (uitsluitend de rijken wonen in – meestal leegstaande – luxe-appartementen, de doorsnee Taiwanees moet het stellen met slecht onderhouden en verkommerde gebouwen) ziet Tsai als een van oorzaken van de isolering en communicatiestoornissen.

Inhoudelijk het meest ontwapenend zijn de kleurrijke musicalfragmenten die tussen het verhaal geweven worden. Ze vormen de zuurstof binnen het fletse bestaan van de personages en reveleren tevens de humoristische kant van de maker.

“The Hole” is in zijn geheel genomen geen oppeppende kijkervaring. Tsais buitengewone manier van filmen, maakt hem niettemin tot een van de boeiendste cineasten van dit ogenblik.

Piet Goethals