TEXAS ZONDER COWBOYS ?

Als het Texas van Vlaanderen bedrijven verliest aan Henegouwen dan heeft het dat vooral aan zichzelf te danken. Niet aan de Waalse subsidies.

Té weinig industriegronden en te hoge grondprijzen zijn dé redenen waarom bedrijven het Texas van Vlaanderen, Zuid-West-Vlaanderen, alsmaar meer de rug toekeren en hun tenten opzetten aan de andere kant van de taalgrens, voornamelijk in Komen en Moeskroen. Het bedrijfsonvriendelijke klimaat in het Texas van Vlaanderen jaagt de bedrijven richting Henegouwen of zelfs Noord-Frankrijk.

Dat zijn de toch wel opmerkelijke conclusies van een rondvraag bij een vijftigtal bedrijven die onlangs Zuid-West-Vlaanderen achter zich lieten. De enquête had als thema delokalisatie en was georganiseerd door de Kortrijkse Kamer voor Handel en Nijverheid ; de “verhuizers” werd vooral gevraagd naar hun motieven om (West-)Vlaanderen te verlaten.

De geënquêteerden bleken vooral van origine West-Vlaamse ondernemingen, die nu een vaste stek hebben op de naburige Henegouwse industriezones van Komen en Moeskroen (en dus de West-Vlaamse thuisbasis sloten). De ondervraagde bedrijfsleiders waren meteen richting Moeskroen of Komen vertrokken, zonder zelfs een andere vestigingsplaats in overweging te nemen. Blijkt dat de doorslaggevende reden om te verhuizen het tekort aan industriegrond in (West-)Vlaanderen is. Bovendien is de grond in Henegouwen stukken goedkoper en worden er ook nog eens subsidies uitgedeeld. Aan die subsidies blijken echter duidelijke tegenvoorwaarden inzake tewerkstelling te hangen. Worden deze voorwaarden niet vervuld, dan gaan ook de subsidies niet door.

“Het imago van het Texas van Vlaanderen is een strop rond de hals geworden, die de regio er zelf met veel trots heeft rond gelegd,” concludeert Filip De Sagher van de Kamer voor Handel en Nijverheid. Bedrijfsleiders worden immers, zo stelt de rondvraag, in West-Vlaanderen geconfronteerd met “tegenkantingen, reglementeringen en wetten”. In Henegouwen daarentegen worden ze “met open armen ontvangen”. De gemeentebesturen van Komen en Moeskroen worden door de verhuisde West-Vlaamse ondernemers bestempeld als “uitstekende dienstverleners” die zelf naar voren komen met steun van andere overheidsinstanties.

Hoe het Texas van Vlaanderen haar ondernemers aan zich kan binden ? De verankeringsgedachte leeft alvast bij weinig (West-)Vlaamse bedrijven, zo blijkt. Die kunnen enkel overtuigd worden door meer industriegrond en een snellere afhandeling van vergunningsaanvragen. Anders hoeft Vlaanderen niet voor hen.

FILIP DE SAGHER (KVHN KORTRIJK) Imago van het Texas van Vlaanderen is een strop om de hals geworden.