Territoriumdrift van een discrete doorbijter

Een beursgang? In deze tijden? Guido Bernaerts heeft er zo zijn redenen voor. Hij wil zijn familiebedrijf doen groeien, door het te transformeren tot een vastgoedbevak. “Liever op die manier dan de banken mijn levenswerk te laten kapotmaken.”

Group Bernaerts uit Brasschaat komt zelden in het nieuws. We weten dat voorzitter Guido Bernaerts in de jaren zeventig aan de grondslag lag van de succesvolle Europese keten Bandencentrale Bernaerts. Die verkocht hij 25 jaar geleden, om zich vervolgens vooral te gooien op de ontwikkeling van vastgoed voor derden in de driehoek Antwerpen-Brussel-Gent. Toch is Guido Bernaerts vandaag nog Europees actief in de internationale handel van banden via Bernaerts Tyres International. Hij produceert ook banden in China onder een eigen merknaam.

Bernaerts is naar eigen zeggen een doorbijter die achter de schermen opereert, maar nu zat hij met een project dat hij de buitenwereld niet wilde onthouden. De vastgoedgroep begint op een brownfield langs de A12 in Willebroek met de bouw van European Market City (EMC), een van de grootste werven van België. EMC wordt een handelscentrum van 200.000 vierkante meter, dat 800 exposanten zal kunnen huisvesten. In januari 2012 gaan de deuren open. Er komt zelfs een waterval van twintig meter hoog. En een bos, waar vogels vrij zullen in rondvliegen. Iets waar de mensen over zullen spreken, kortom.

Op de persconferentie die de EMC moest aankondigen, liet Guido Bernaerts één keer het woord ‘bevak’ vallen. Maar dat was genoeg om breeduit de pers te halen. Het gevolg is dat Bernaerts sindsdien gestalkt wordt door de banken. Of ze mogen meestappen in zijn project. “Dat stoort me”, zegt Bernaerts afgemeten. “Aanvankelijk was de denkoefening: samen met een financiële instelling onze toekomstige groei bewerkstelligen. Maar het kostenplaatje van zo’n operatie leek in onze ogen verschrikkelijk hoog. Bovendien wilden de geïnteresseerde banken steevast hun eigen vastgoed in- brengen in een samenwerkingsformule met de Group Bernaerts. Vastgoed in het voormalige Oostblok bijvoorbeeld, tot nader order een risicoregio.”

Al die rommel in één pot gooien met de goed renderende vastgoedprojecten van Guido Bernaerts? No way. “Ik heb jarenlang keihard gewerkt om de Group Bernaerts uit de grond te stampen. Intensief speuren naar gronden op excellente liggingen, om ze vervolgens te laten rijpen – zoals goeie wijn, of kaas. En dan, op het geschikte moment, een project lanceren om die gronden een mooie bestemming te geven. Om dat allemaal te kunnen bereiken, heb ik veel hindernissen moeten overwinnen. Ik ben niet van plan om mijn levenswerk in een-twee-drie te laten kapotmaken.”

700 miljoen euro groot

Een beursgang dan maar, tegen komend najaar. Guido Bernaers beschouwt de vorming van een vastgoedbevak als een noodzakelijk kwaad om verder te kunnen groeien. En om meer rendement te realiseren op zijn vastgoedprojecten. Zuiver opportunisme? Bernaerts moet toegeven dat hij bij de beursgang liefst zoveel mogelijk van de aandelen voor zichzelf wil houden. Maar het is nu eenmaal wettelijk verplicht om minimaal 30 procent van het kapitaal in de markt te plaatsen, in het geval van een bevak.

Binnen een termijn van twee jaar wil Ber-naerts een kapitaal van 700 miljoen euro hebben, om uit te groeien tot de op twee na grootste Belgische bevak. Enkel Cofinimmo en Befimmo zouden dan groter zijn. Na de beursgang van zijn vastgoedgroep plant Bernaerts een kapitaalverhoging van 50 à 70 miljoen euro. Gesprekken met verschillende partijen zijn al aan de gang. “Mensen die bereid zijn hun vastgoedprojecten in te brengen in onze portefeuille, maar die nadien hun aandelen weer willen verkopen – als de beurzen opnieuw aantrekken. En dat zal gebeuren, ja. Al vier keer heb ik een crisis meegemaakt, en telkens was er een happy end. Ook dit keer wijst alles in die richting.”

Een beursgang heeft ook voordelen, beseft Bernaerts. Liquiditeit van de aandelen en naambekendheid, waardoor grote bedrijven hun weg vinden naar het EMC-project. “Het is bovendien de aangewezen manier om de Group Bernaerts te professionaliseren. In het najaar benoemen we drie onafhankelijke bestuurders om ons daarin bij te staan. Dat zal ook de familiale opvolging bij de groep eenvoudiger maken. Want een dochter, een zoon en een vader: dat leidt soms tot verschillende inzichten.” Niet dat Guido Bernaerts van plan is al te stoppen. Integendeel: “Sommigen doen voort tot ze 85 zijn.”

Door Celine De Coster, Illustratie: Daan Rosseels

“Ik ben niet van plan om mijn levenswerk in een-twee-drie te laten kapotmaken”