Te veel testosteron

In Vlaanderen groeit vandaag één op de tien kinderen op in armoede. Met 11 procent armen scoort Vlaanderen in Europa goed, maar in absolute cijfers gaat het wel om 700.000 mensen. Wallonië en Brussel doen het niet beter, integendeel. De crisis zal nog meer mensen in de problemen brengen. Nooit eerder gingen er in april zoveel bedrijven failliet als dit jaar. De concurrentiepositie van onze bedrijven staat al jarenlang onder druk. Het ondernemerschap kalft af en brengt de toekomstige welvaart in het gedrang. Het federale planbureau ziet de werkloosheid in België stijgen van 11 tot 15 procent. Niet iedereen zal tijdens of na de crisis weer een job vinden. De financiële weerbaarheid van vele gezinnen staat daarmee op de helling. Wie vandaag al leeft van een uitkering, weet dat hij niet veel op zijn bankrekening mag verwachten. Ons land grossiert in het aantal uitkeringen, maar kan per kop weinig op tafel leggen. De grote koek moet over te veel mensen verdeeld worden. De koek wordt daarenboven steeds kleiner terwijl het aantal mensen dat op een uitkering rekent toeneemt, mede door de vergrijzing.

De Belg hoort bij de meest belaste personen ter wereld, maar krijgt steeds minder terug van zijn overheid. Naast de uitkeringen staat ook de gezondheidszorg op losse schroeven. De factuur rijst de pan uit en op termijn zijn ingrepen noodzakelijk. Onopgeloste wachtlijsten voor allerlei medische hulpdiensten veroorzaken naast het individuele leed steeds meer maatschappelijke schade. Jongeren die het steeds lastiger krijgen met de toenemende druk, vinden moeilijk of geen opvang en geraken verloren. De scholen worden mee verantwoordelijk gesteld, maar die kampen zelf met steeds meer uitdagingen zonder bijkomende middelen. Het eens zo geprezen onderwijssysteem moet onvrijwillig steken laten vallen.

Ondertussen druipt het testosteron van tv-schermen, ra-dioboxen en krantenpapier. Politici proberen zich van hun beste kant te tonen, maar het resultaat is vaak dat we hun slechtste trekken leren kennen. Zondag wordt dan ook een van de meest hallucinante politieke veldslagen beslecht. De regionale en Europese verkiezingen gaan over alles en over niets: over Vlaamse bevoegdheden en federale wensen, over personen en personenvetes, over ministerpostjes en over ego’s, zelfs over te dikke buiken. De beloften vieren hoogtij en het realisme is vaak ver zoek. Iedereen heeft het over meer jobs, meer groene economie, meer duurzaamheid en zoveel meer. Maar pogingen om de concrete maatregelen uit te diepen, verzanden na luttele minuten vaak in scheldpartijen die draaien om ego’s en gaan over non-issues. De inhoudelijke programma’s, voor zover die er bij elke partij zijn, komen nauwelijks aan bod. Of worden gepresenteerd als 1001 beloften. Sommige partijen en waarnemers zien geen graten in het feit dat hun beloften niet worden afgetoetst op financiële haalbaarheid. Dat zou kunnen in tijden waarin de overheid in het geld zwemt. Iedereen weet dat het tegendeel waar is. Lees maar op pagina 28. De Vlaamse regering zal het volgens premier Herman Van Rompuy in 2010 met 1,5 tot 2 miljard euro minder moeten doen. Concrete beleidsmaatregelen mogen daarom niet uitblijven. Maar de maatregelen zullen zowel in de vorm van extra uitgaven als in de vorm van besparingen genomen moeten worden.

In deze Trends stelt Francine Swiggers, topvrouw van Arco, het volgende vast: “Algemeen is het misschien overdreven om te beweren dat de (financiële) crisis ontstond door ‘een teveel aan testosteron’, maar de machocultuur waarbij veel risico’s worden genomen en alleen rendement voorop- staat, moet wel uit de sector verdwijnen. Misschien zal een grotere aanwezigheid van vrouwen in topmanagement hier verbetering brengen. Vrouwen zullen bijvoorbeeld eerder meervoudige doelen stellen en kunnen ook meestal beter relativeren.” Martine Reynaers van het gelijknamige familiebedrijf Reynaers Aluminium laat weten dat ze zondag op een vrouw stemt. Niet alleen voor de politiek, maar ook om de vrouwelijke aanwezigheid in bestuursorganen in het bedrijfsleven te bevorderen. De crisis die aanwezig is in de politiek en die dreigt uit te dijen na de verkiezingen, is zeker mee veroorzaakt door te veel testosteron. Dat niet alleen bij mannen te veel aanwezig was.

De kans dat een kind dat opgroeit in armoede zijn toestand ooit kan verbeteren, is een schamele 30 procent. Armoede gaat over van ouder op kind. Kinderen die hun ouders niet of weinig hebben weten werken, geraken later zelf moeilijk aan de slag. Dat is wetenschappelijk bewezen. En zo ontstaat de term generatiearmen. Er zijn er nu 100.000 in Vlaanderen alleen. Zij verdienen politici met minder testosteron, maar met concrete plannen en constructieve houdingen. Succes zondag. (T)

DE AUTEUR IS HOOFDREDACTEUR.

An Goovaerts