Tango in Kuala Lumpur?

Een dertigtal bedrijven trekt deze week met Prins Filip naar Maleisië. In volle Azië-crisis haakten de overige tijgerlanden hun munt los van de Amerikaanse dollar, maar Maleisië deed precies het omgekeerde. Gaat het land Argentinië achterna?

Tot ontsteltenis van financiële analisten legde Mahathir Mohammad, de eigengereide premier van Maleisië, in september 1997 de kapitaalstromen aan banden, en klonk hij de ringgit vast aan de Amerikaanse dollar tegen een koers van 3,80 per dollar. Mahathir kreeg er zware kritiek voor van westerse economen, niet het minst van het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Maar tegen het voorjaar van 1999 kreeg het land zelfs lof van financier George Soros en de Amerikaanse economist Jagdish Bhagwati, voorvechter van vlottende wisselkoersen. Terwijl Indonesië en Thailand onder IMF-medicatie bleven slabakken, veerde de beurs van Kuala Lumpur op, bleven buitenlandse investeringen (FDI) het goed doen en nam de deviezenstroom toe. Maar doet de crisis in Argentinië geen vragen rijzen bij Dr.M‘s beleid?

“Don’t cry for Malaysia, its peg is okay,” zegt Robert Vermeulen, general manager Business Development Asia van Fortis, dat precies één jaar geleden een joint venture aanging met Maybank, de belangrijkste Maleisische bank. Vermeulen onderschrijft de analyse van de Development Bank of Singapore. DBS zet in een recente paper de argumenten op een rijtje:

Politieke stabiliteit: al zou Mahathir (76) opstappen, dan nog zal zijn multi-etnische coalitie rond Umno (United Malays National Organization) voor continuïteit zorgen;

Werkloosheid treft de 23 miljoen Maleisiërs amper, omdat tienduizenden gastarbeiders uit buurlanden, die als buffer dienen, eerst worden opgeofferd en teruggestuurd;

De 42 miljard dollar buitenlandse schulden (46% van het bruto binnenlands product of minder dan 5% van de export) blijven met zo’n 31 miljoen dollar aan internationale reserves onder controle; bovendien is er een comfortabel overschot op de lopende rekeningen.

Mahathir zei onlangs ook de vaste wisselkoers te zullen loslaten als de Japanse yen verder zou afglijden: “We hebben een B-scenario, wat in Argentinië niet het geval was.”

Jean-François Gillard, country manager ING Malaysia: “De koppeling aan de Amerikaanse dollar is heilzaam, en wordt nog altijd nuttig bevonden door de bedrijfswereld. Dit land is goed op weg met de nodige herstructureringen.”

Na de financiële crisis van 1997 werd het vijftigtal Maleisische banken tot tien gereduceerd. Het duurde wel tot eind vorig jaar voor een aantal tycoons, bekend voor belangenvermenging tussen hun conglomeraten en Umno, werden opzijgeschoven. Wat aangeeft dat Mahathir de tijd gekomen vindt om orde op zaken te stellen. Ondanks zijn beruchte anti-imperialistische retoriek, heeft hij duidelijk gemaakt dat buitenlandse investeerders nodig zijn voor een relance van de economie.

De inflatie bedroeg in 2001 nauwelijks 1,5%. ING verwacht een economische groei van 3,5% in 2002 en 4,3% in 2003. Mahathir zette voor het eerst de voorkeursbehandeling van etnische Maleisiërs, die 60% van de bevolking uitmaken (tegen 30% Chinezen en 10% Indiërs) op losse schroeven. Niemand gelooft dat de positieve discriminatie voor Maleisische zakenlui hiermee tot het verleden behoort. Maar een belangrijk keerpunt is het wél.

Erik Bruyland [{ssquf}]