HOE BOEK JE SUCCES in een sector die al decennialang hetzelfde product slijt? Een eigenaar heeft een huis en wil dat verkopen of verhuren, trekt met lange tanden naar een makelaar, en ontmoet daar de stereotype klonen van Statler en Waldorf uit The Muppet Show, die met één blik op hun pensioen en met een andere, vermoeide blik neerkijken op de medeburger, toevallig de klant. Over veel wapens beschik je dus niet, maar toch genoeg voor een generatie die is opgegroeid met de smartphone en de tablet in de hand. Je kunt er in mijn buurt (De Haan en omstreken) niet naast kijken. Fluogroene advertenties voor Immo François. Maxime met zijn bretellen en hip brilletje. Het dynamisme druipt eraf. En dat maakt Dries, de man met wie het allemaal is begonnen, mij snel duidelijk. Zijn snelheid van spreken en zijn onvoorwaardelijke optimisme spreken meer boekdelen dan alle verzamelde goeroeslogans samen. Uiteraard in het beschaafd West-Vlaams. Later zal hij me hun ‘ boektje‘ meegeven, in het fluogroen.
Millennials aan het werk. Je merkt het aan de manier waarop ze de aandacht trekken, met kringen rond namen, met fluokleurtjes en ze doen de sociale media trillen.
MILLENNIALS AAN HET WERK. Je merkt het aan de manier waarop ze de aandacht trekken, met kringen rond namen, met fluokleurtjes (die helaas snel verkleuren op affiches) en ze doen de sociale media trillen. Het gevolg? Een knuppel in het hoenderhok. Het is alsof in de buurt maar één agentschap meer actief is: Immo François, niet bepaald een naam die je zou verwachten bij zo’n team. Maar al snel blijkt weinig aan het toeval overgelaten. God is in the detail. Iedereen begrijpt de naam, niemand schrijft hem verkeerd. Houden dus, die oude naam.
HET GEHEIM VAN hun succes? Daar heb je de verkeerde vraag van de managementprof. Er is gewoonweg geen geheim. We zijn zo transparant als maar kan, zegt Dries. Kijk maar naar de beoordelingen op Facebook. En we staan op Trustpilot. Monsterscores, behalve de voorspelbare één ster op vijf van een ontevreden huurder. Mijn stoute geest denkt dat zelfs dat goed is voor een makelaar. Iedereen die ooit heeft verhuurd, weet ook wel wat voor merkwaardig vlees je in de kuip kan krijgen.
NEE, DRIES HEEFT GEEN geheime recepten om in enkele jaren van één kantoor naar zeventien te groeien. Alsof het vanzelfsprekend is. De ploeg is piepjong, tussen 21 en 36. Waar zijn de vriendjes van Statler en Waldorf, zij die vol genoegen even rondkijken en mompelen ‘we hebben het altijd zo gedaan’? Met geen verrekijker te bespeuren.
EN IEDEREEN KENT iedereen, alle medewerkers delen dezelfde spirit. Geen grote woorden. Daar houdt de managementprofessor niet van. Waar is dat inspirerende charter, waar is de elegante missieverklaring? Maar praat vijf minuten met Dries en je krijgt woorden als jong, speels, fris (voor een vastgoedkantoor nota bene!), de klant moet supertevreden zijn, het moet klikken, the vibe, je moet durven, geen middelmaat. Het staat allemaal in fluogroene letters in het ‘ boektje‘. In die brochure vind ik snel een woord dat als een vloek moet klinken in de sector: ‘ Rock-‘n-roll‘.
NOG IETS? Immo François screent een marketingbureau waarmee het ‘klikt’ en laat het dan zijn gang gaan. Ondernemers moeten leren delegeren. Niet alles zelf beter willen weten. Wedden dat het bureau ook graag met hen samenwerkt?
MIJN VADERLIJKE REFLEXEN vragen of er grenzen zijn aan hun groei. Dries is voorzichtig, kunnen ze de spirit wel houden? Ik kan alleen maar hopen dat ze die wijze woorden niet vergeten, gelokt door groei voor de groei (de ideologie van een kankercel). Anders zou ik hun aanraden de geschiedenis van Foxtons te bestuderen, het succesverhaal van het vastgoed in Londen. Zijn vestigingen leken veeleer op koffiebars dan op vastgoedkantoren, tot maanden geleden bleek dat het net iets te snel gegroeid is.
SUCCES, DORPSGENOTEN, hou het fris, en bewijs aan oude knarren dat het altijd nog net iets anders kan.
De auteur is professor-emeritus aan de Vlerick Business School. Volg mij op www.marcbuelens.com
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier