“Stress is niet altijd negatief”

“Wat moet eerst gebeuren? Wie rekent op mij? Waar heb ik zelf recht op en wat mag ik me toekennen? Als je die vragen beantwoordt met voldoende rechtvaardigheidsgevoel, dan vind je bijna automatisch de balans in je leven. Mij is dat toch altijd gelukt. Er zijn maar weinig momenten waarop ik echt in het rood ben gegaan. Natuurlijk is er soms stress, maar dat is niet altijd negatief. Stress kan je evengoed de boost geven die je nodig hebt. Als je enigszins stressbestendig bent, organisatietalent hebt en prioriteiten kan stellen – en dat is bij de meeste vrouwen wel het geval – dan loopt het allemaal wel los.

“Ook nu. Mijn agenda is van de ene dag op de andere volledig veranderd. Plots zijn lunches en recepties bijvoorbeeld vervangen door Zoom-vergaderingen die stipt op tijd moeten beginnen, en afstandelijker en vermoeiender zijn. Toch vind ik ook nu rust, omdat ik merk dat onze medewerkers erg solidair met elkaar omgaan. Wat harder werken, dat neem ik er dan graag bij. Zolang je je maar goed voelt bij de situatie, daar komt het altijd op neer.

“Het leven verloopt tenslotte altijd in fases waaraan je je moet aanpassen en waarin je op zoek moet naar een nieuw evenwicht. De enige keer dat dat echt moeilijk te vinden was, was toen mijn echtgenoot Hugo terminaal ziek was. Omdat we toen zo afhankelijk waren van externe factoren. Op dat moment ging alle aandacht uiteraard naar Hugo en het gezin. Later vond ik net innerlijke rust door opnieuw volop aan het werk te gaan en verantwoordelijkheid op te nemen voor alle gezinnen die aan ons bedrijf verbonden zijn.”

Handen in de aarde

“Tot voor de coronacrisis vond ik ook rust in mijn buitenverblijf, waar ik een moestuin heb en schapen en kippen houd. Ik maak er een punt van daar een biotoop van te maken waar ik winter en zomer naartoe kan trekken. De voorbije twintig jaar heb ik opnieuw ontdekt hoeveel sereniteit het contact met de natuur brengt. De eerste bijen en bloesems van het voorjaar zien, eieren van je eigen kippen eten, tomaten plukken of met je handen in de aarde zitten. Een zaligheid is het.

“Daarom vind ik het ook belangrijk dat onze medewerkers het contact met de natuur behouden. Ik deel ook graag kunst en design met hen, maar het is toch niet toevallig dat ons hoofdkantoor op het gelijkvloers is, zodat het een tuin heeft. Ik breng ook wel eens versgeperst sap van vruchten uit de tuin mee. Ik kan de collega’s natuurlijk niet verplichten daarvan te drinken, maar ik wil er wel mee aangeven dat ze af en toe eens moeten genieten van hun omgeving.

“Ook aan de volgende generatie wil ik dat meegeven. Je wilt toch niet dat kinderen denken dat erwtjes uit een bokaal komen? Dat zal mijn kleinkinderen niet snel overkomen. Hoewel, de erwtjes in mijn moestuin worden altijd al opgegeten door de konijnen nog voordat we ze kunnen plukken” ( lacht).

Bestookt met berichten

“De komende maanden moet ik het contact met de natuur wel anders invullen, maar dat is dan maar zo. Onze ouders wisten tijdens de oorlog niet hoelang die zou duren. Wij weten nu heel goed wat voor vijand corona is en hoe we die in de toekomst zullen verslaan met een vaccin.

“Dan neem ik er wel even bij dat ik nu vaker achter een computerscherm zit, al stel ik ook nu mijn prioriteiten. Facebook en Instagram heb ik bijvoorbeeld heel even geprobeerd, maar heb ik al snel weer afgesloten. Je wordt op andere manieren al genoeg bestookt met berichten. Anders is het niet vol te houden en blijft er echt geen tijd meer over om te genieten van wat wel nog om je heen gebeurt.”