Stilleven met Claus

Na Zurbarán en Picasso trekken deze keer Spaanse stillevens de aandacht in Bozar. Een week later opent een hommageshow over Hugo Claus.

Er breken belangrijke weken aan voor het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel: zowel de tentoonstelling over historische Spaanse stillevens als de expo over Hugo Claus opent de deuren. Het uitgangspunt van die eerste expo zijn de vroeg-zeventiende-eeuwse composities met fruit en groenten van Sanchez Cotan, die compleet anders zijn dan de Vlaamse en de Hollandse stillevens van die tijd. Het genre evolueerde in Spanje richting de lyriek en de symboliek van Velázquez, Zurbarán en Goya. Met werk van Pablo Picasso, Juan Miró en Salvador Dalí tilde curator Angel Aterido die stillevens naar de moderne tijd. Ze waren geen vrijblijvende, decoratieve etalages van objecten en fruit, maar een memento mori: een moraliserende waarschuwing voor de eindigheid van het leven.

De tentoonstelling over Claus, die tien jaar geleden overleed, maakt deel uit van een multidisciplinaire herdenking van Vlaanderens grootste schrijver. Bozar is de logische plek voor zo’n expo, aangezien Claus er in 1959 tentoonstelde en hij er een protestavond tegen censuur hield in mei 1968. Regisseur en schrijver Marc Didden stak de tentoonstelling in elkaar. “Ik heb het leven en het werk van Claus proberen te vatten in een aantal beelden, woorden en klanken die een pars pro toto zijn voor zijn onmiskenbare grootsheid. Mijn liefde voor Claus is een totaalpakket: de schrijver, de schilder, de theaterman, de filmer én de mens.”

Didden koos voor een persoonlijke, associatieve expo ‘voor Claus’, niet ‘over Claus’. Er zijn originele manuscripten, documenten en schetsboekjes te zien, naast Claus’ eigen kunstwerken, samen met die van tijdgenoten en vrienden zoals Karel Appel, Jan Cox en Jan Vanriet. Maar het verrassendst zijn misschien de marines van Léon Spilliaert, James Ensor en Thierry De Cordier.