Stad in de steigers

Na meer dan twintig jaar burgeroorlog verrijst er weer een stad op de puinhopen van Beiroet. Maar veel pracht is onherroepelijk verloren gegaan.

In Beiroet rijden opnieuw Rolls-Royces en Ferrari‘s over de Corniche. De gsm-cultuur heeft zich meester gemaakt van de stad, luxe heeft er weer een plaatsje gevonden : Armani– en Versace-boetieks, een Hard Rock Café, restaurants die een ster verdienen, luxehotels waar alles naar behoren functioneert…

Na meer dan twintig jaar burgeroorlog leggen bulldozers kapotgeschoten wijken plat, worden in een onvoorstelbaar tempo appartementsblokken en kantoorpanden opgetrokken, rijzen de prijzen van immobiliën de pan uit, en wordt de luchthaven zodanig verbouwd dat hij binnenkort 6 miljoen passagiers per jaar moet aankunnen. Het totale budget voor infrastructuur- en bouwwerken bedraagt momenteel 3200 miljard frank.

Ook de toeristen weten Beiroet weer liggen. Sinds de Amerikaanse regering het embargo tegen Libanon einde juli ophief, is de buitenlandse instroom goed op gang gekomen. Europese luchtvaartmaatschappijen bieden weer rechtstreekse vluchten aan naar de Libanese hoofdstad. Kortom : Beiroet wordt weer Beiroet, het Cannes van het Midden-Oosten.

Toch klopt dit beeld niet volledig : Beiroet wordt nooit meer wat het was. Het historisch centrum van de stad is nagenoeg volledig verdwenen. Restauratie was onmogelijk : puinhopen vallen nu eenmaal niet te restaureren. Zo’n duizend huizen en gebouwen werden met de grond gelijk gemaakt. En ook al leven de verschillende bevolkingsgroepen joden, druzen, verschillende christelijke en islamitische facties opnieuw vreedzaam naast elkaar, de romantische lusteloosheid, de oosterse decadentie is uit de stad verdwenen. Dat maakte Beiroet net tot één van de meest aantrekkelijke steden uit deze regio. Bovendien blijft ondanks alle werk de infrastructuur nog altijd ondermaats : te weinig wegen, slechte telecommunicatie en te dure hotels (wegens te klein aanbod).

Bovendien kan Beiroet zelfs optisch de indruk niet hooghouden als zou het een onafhankelijke, vrije stad zijn. Er leven naar schatting 750.000 Syrische gastarbeiders. Op sleutelposten in de administratie zitten Syriërs, foto’s van hun president sieren menig kantoor. Stad en land blijven duidelijk een Syrisch protectoraat. Misschien komt het nog allemaal goed, als het maar rustig blijft in de regio. Vandaar dat elke strubbeling in de vredesbesprekingen tussen Palestijnen en Israëli’s in Beiroet met argusogen wordt gadegeslagen. Want veiligheid is het minste dat een land of stad aan buitenlandse bezoekers kan bieden.

MARK VRIJENS

Beiroet Cannes van het Midden-Oosten.