Spaghetti à la Marcucci

De Italiaanse overheidskeuken krijgt een nieuw recept op het menu. De “linkse” ondernemer en Italiaanse politica Marialina Marcucci wil de overheid doen privatiseren en de welvaartsstaat saneren. Een bekend recept voor België.

Firenze (Italië).

Italië staat er weer. De lire is weer in het Europese muntstelsel opgenomen. Een jonge generatie ondernemers neemt het roer over van het vermolmde Italiaanse kapitalisme. Marialina Marcucci, tot 1993 eigenaar van Super Channel, symboliseert dit dynamisme in de politiek. “Ik ben een klassiek liberaal, voorstander van de vrije markt en een minimale overheid, die de kmo’s voldoende ruimte geeft,” zegt deze vice-president van de Toscaanse deelregering, verantwoordelijk voor telecommunicatie. “Met deze linkse ideeën ben ik vanuit het zakenleven in de politiek gestapt.”

Marcucci was sinds 1988 eigenaar van Super Channel, tot ze de tv-zender in 1993 aan NBC verkocht. Tot vorig jaar stond ze ook aan het hoofd van de muziekzender Videomusic, maar ook dit trendy station verkocht ze aan haar concurrent Cecchi Gori. “Onafhankelijke tv-distributeurs hebben weinig toekomst,” zo verklaart ze de verkoop. “Er ontstaat een club van vier of vijf globale telecomspelers. Ik wil investeren in de content-industrie en multimedia-activiteiten. Voorlopig is daar echter geen sprake van. Als lid van de Allianza Democratica ( nvdr onderdeel van de regerende coalitie) kan ik meewerken aan de uitbouw van een modern Italië, dat entrepreneurship beloont, tègen de machtsposities van gevestigde bedrijven.”

Marcucci boekte op dat vlak ooit een belangrijke overwinning. Einde 1994 kelderde ze via het Hooggerechtshof de plannen van Silvio Berlusconi om een derde televisiezender uit te bouwen. “Berlusconi presenteert zich met Forza Italia als een ondernemer,” fulmineert ze. “Maar in feite gebruikt hij de partij om zijn monopolie indertijd uitgebouwd met de politieke steun van z’n socialistische vriend Craxi uit te breiden. Het is dàt kapitalisme dat de Italiaanse economie jarenlang heeft verziekt.”

Marialina Marcucci vertolkt naar eigen zeggen de stem van “ondernemers, die het take the money and run-kapitalisme van de De Benedetti’s en de Berlusconi’s verwerpen en op lange termijn denken, rekening houdend met de sociale en ecologische aspecten van de economie.” Als voorbeeld van die nieuwe generatie verwijst ze naar Alessandro Benetton en… Giovanni Agnelli. Agnelli, kroonprins en neef van Fiat-tycoon Gianni Agnelli, hét symbool van het Italiaanse establishment ? Inderdaad. Deze topman van Vespa viel onlangs fel uit naar Mediobanca, de jarenlange Milanese bondgenoot van Fiat. Mediobanca is hét symbool van het Italiaanse kapitalisme oude stijl. “Het establishment moet buigen voor de regels van de markt,” aldus Agnelli in een interview, “omdat mededinging goed is voor consumenten, ondernemingen en investeerders. En mijn eigen familie behoort tot dit establishment.”

PRIVATISERING.

Marcucci verwijst naar twee sleuteldossiers die moeten bewijzen dat de regering- Romano Prodi het ernstig neemt met de vrije markt. ” Primo is er nood aan een verregaande privatiseringsronde,” verklaart ze.

De Italiaanse staat drukt voor meer dan de helft op het Italiaanse BNP. De spilonderneming van de staatscontrole is Iri, de holding die werd gecreëerd door Benito Mussolini om een tegengewicht te bieden aan de privé-sector. Iri controleert onder meer de luchtvaartonderneming Alitalia, het telecombedrijf Stet, de banken Comit en Credito & Banca di Roma, scheepsbouwer Fincantiere, de concessiehouder van de snelwegen Autostrada, constructeur Iretnica en de RAI-omroep. Verder is de overheid onder andere aanwezig in de ondernemingen ENI (olie), Enel (elektriciteit) en banken als de Banco Nazionale del Lavoro en Mediocredito Centralo. Als Prodi deze staatsondernemingen (gedeeltelijk) wil privatiseren op vraag onder meer van de Europese Commissie heeft hij de steun nodig van de hardliners van de Partito Rifondazione Comunista.

“De welvaartsstaat moet worden gesaneerd,” omschrijft Marcucci de tweede grote taak van de overheid. “Maar ik verzet me tegen recepten à la Thatcher, die Berlusconi en anderen vooruitschuiven. Er is nood aan een minieme, maar sterke staat die een moderne sociale zekerheid financiert. Vroeger ijverde links terzake voor een status-quo, maar dit is budgettair niet houdbaar. Deze regering wil nadenken over de sociale responsabilisering. Burgers moeten het gevoelen hebben dat hun belastinggeld niet wordt weggesmeten, dat de overheid hen iets teruggeeft. Ook daarom is de fiscale en sociale verantwoordelijkheid voor regio’s van groot belang. Het laat de burgers toe om veel dichter betrokken te zijn bij het bestuur.”

HBR

MARIALINA MARCUCCI (EX-SUPER CHANNEL, VICE-PREMIER TOSCANIE) Een nieuwe generatie ondernemers verwerpt het take the money and run-kapitalisme van de De Benedetti’s en de Berlusconi’s.