Slot van een gemaskerd bal

Het Luxemburgse Hof van Cassatie brengt de ontknoping van de zaak-Super Club-Kempense Steenkoolmijnen en de ontmaskering van de échte EFP-eigenaars een hele stap dichterbij.

Na een lange procedureslag heeft het Luxemburgse Hof van Cassatie op 16 juli het verzoek van Europe Finance et Participations SA (EFP) om de beslissing van de Kamer van Inbeschuldigingstelling te vernietigen, onontvankelijk verklaard. Die Kamer had zich aangesloten bij een eerder vonnis van de raadkamer die vond dat de aangeslagen EFP-documenten naar België mochten worden gestuurd. Tijdens het onderzoek naar valsheid in geschrifte, oplichting, misbruik van vertrouwen en mogelijke corruptie bij de verkoop eind ’89 door Maurits De Prins van 900.000 aandelen in Super Club aan de Kempense Steenkoolmijnen (zie Trends, 1 feburari ’96) voerde het Luxemburgse parket op vraag van zijn Hasseltse confraters een onderzoek naar deze vennootschap.

GELDSTROMEN.

Zo zou er vanuit Super Club 300 miljoen frank naar EFP zijn gevloeid via een omweg langs de Verenigde Staten. Precies over die geldstroom stelt het gerecht zich vragen. EFP probeerde in ieder geval met alle middelen te verhinderen dat gegevens hierover naar België zouden worden verstuurd. Tevergeefs.

Een aantal gewezen toplui van Super Club verbinden het bedrijf met Jos Delcroix en met zijn broer Leo, de CVP-politicus. Beiden hebben altijd ontkend iets met EFP te maken te hebben. Volgens De Prins zou Leo Delcroix het nieuws van de deal tussen hem en KS die dateert van 28 november ’89 pas op 30 maart ’90 hebben vernomen toen deze in de kranten uitlekte. Een twijfelachtige bewering, gezien de hartelijke relatie die er toen bestond tussen Jos Delcroix en Maurits De Prins én de uitstekende connecties tussen de Limburgse politicus Leo Delcroix en de bestuurders van KS waar de CVP de eerste viool speelde.

De uitspraak van het Luxemburgse Hof van Cassatie moet het mysterie rond de ware eigenaar van EFP ophelderen. De enige overblijvende hinderpaal is dat in Luxemburg momenteel twee procedures lopen. Dat komt omdat er in ’94 twee verschillende rogatoire commissies naar Luxemburg trokken. Na de terugkeer van de eerste missie bleek dat bepaalde documenten niet waren opgevraagd zodat men terug moest. De beslissing van Cassatie gaat over het vonnis dat het Hof van Beroep op 5 april ’96 velde over het eerste bezoek aan Luxemburg. Op 19 juni ’96 velde het Hof van Beroep een voor EFP eveneens nadelig vonnis in de tweede zaak. Ook hiertegen vroeg EFP annulering bij Cassatie. In gerechtelijke kringen verwacht men hierover ten laatste tegen november een uitspraak. Gezien de voorgaande beslissing van het Luxemburgse Hof van Cassatie lijkt EFP kansloos.

Als de verhalen van een aantal ex-bestuurders en gewezen kaderleden van Super Club over EFP correct zijn, brengt deze zaak de familie Delcroix in zware moeilijkheden. Het onderzoek rond KS-Super Club is immers nagenoeg afgerond en komt normaal volgend jaar voor de raadkamer. Eigenlijk ontbraken alleen nog de Luxemburgse papieren. Ook de bankdocumenten die tijdens de rogatoire missie van maart ’96 in de VS in beslag waren genomen, zijn intussen bij onderzoeksrechter Tony Heeren in Hasselt. Het spoor van de gelden die vanuit België via de VS naar Luxemburg werden versluisd, is intussen volledig blootgelegd. “Het geld werd via een reeks ingenieuze transacties onherkenbaar gemaakt vóór het in Luxemburg aankwam. Duidelijk is dat een dergelijke structuur niet door De Prins zelf kon worden opgezet. Hiervoor had hij specialisten uit de financiële wereld nodig,” zegt een insider.

In dit dossier rond Super Club en KS zouden Gerard Van Acker en Thyl Gheyselinck intussen in verdenking zijn gesteld. Van Acker een SP-gelieerde figuur ontkende in een recht van antwoord aan Trends op 4 november ’93 dat hij ooit in die zaak was ondervraagd. Later bleek dat hij al in ’91 over dit dossier aan de tand was gevoeld. Wel bestaat er grote discussie waaróm Van Acker akkoord ging met de deal. “Hij weigerde mee te doen, maar werd door Thyl Gheyselinck sterk onder druk gezet om dit CVP-dossier toch goed te keuren,” aldus een insider. “Ik kon alleen uitvoeren wat de raad van bestuur van KS besliste,” zei Van Acker later. Opvallend is wel hoezeer De Prins tijdens zijn interview met de Financieel-Economische Tijd op 23 december ’96 de verantwoordelijkheid voor de aandelenkoop in de schoenen van Van Acker poogde te schuiven.

HOLLYWOOD IN LIMBURG.

EFP werd opgericht op 15 december ’88 door Kredietbank Luxembourg-dochter Finimtrust. Het kapitaal bedroeg 50 miljoen frank. Op 23 januari ’89 de datum waarop ook Philips aandeelhouder werd schreef EFP in op de kapitaalverhoging van Super Club en verwierf 769.230 aandelen. De Luxemburgse vennootschap was ook betrokken bij het door De Prins voorgestelde plan om in Limburg filmstudio’s “zoals in Hollywood” te bouwen. Een idee die filmmakers toen als “ridicuul” bestempelden maar die de officiële reden was waarom KS voor 1,35 miljard frank de 900.000 aandelen van Super Club overnam van De Prins.

Volgens de laatste, op 26 juni ’95 neergelegde jaarrekening had EFP op 31 december ’93 een actief van 257 miljoen frank waarvan 203 miljoen op een bankrekening en 54 miljoen aan schuldvorderingen. De kans is in ieder geval groot dat deze bedragen door de strafrechter in beslag worden genomen.

WVD

MAURITS DE PRINS Vanuit Super Club zou er 300 miljoen frank naar EFP zijn gevloeid. Maar wie is de ware eigenaar van EFP ?