Skiën bij volle maan

Skiën stress? Op een drukke dag bij mooi winterweer in een bekend skigebied zou je het geloven. Eén keer per maand bieden enkele skigebieden soelaas. Bij volle maan kan je geruisloos door de nacht glijden, over geprepareerde pistes, en met een maag vol Bündner specialiteiten.

Lenzerheide ligt aan de westkant van Davos, waar het jaarlijkse World Economic Forum plaatsvindt, maar die kapitalistische hoogmis lijkt er mijlen en mijlen ver. Het is een Zwitsers bergdorp dat zijn hoogdagen in het verleden moet zoeken. Waar ooit een hotel door het Belgische Intersoc gerund werd, staat een nagelnieuw resort, net buiten het dorpscentrum. Privà Alpine Lodge moet voor een nieuw design en een nieuw toeristisch elan zorgen.

Toch moet het nog beter kunnen. We zijn in Zwitserland en de Helveten zijn maar tevreden als het werk helemaal af is. Neem nu van die drukke skidagen, je voelt je soms als haringen in een ton. Iedereen wil op hetzelfde moment dezelfde lift nemen en dezelfde piste afdalen, om nadien in hetzelfde bergrestaurant te gaan lunchen.

Macaroni en schnapps

De natuur hielp de mensen van Lenzerheide een handje. Want één keer per maand is het volle maan en als er geen wolken zijn, dan zorgt de maneschijn voor meer dan voldoende licht om in het donker te gaan skiën. Fortissimo weerkaatsing van zonlicht, witte sneeuw wordt dan niet zwart van de nacht, maar blauwig-mysterieus als verlokking voor wie wil skiën als de anderen al aan de avondlijke pousse-café zitten in het veilige nest van hun hotelbar.

Om 19.30 uur brengt de gondellift Rothorn 2 ons in één zwierige beweging tot op de top van de Rothorn. Het is acht uur ‘s avonds als we op 2865 meter hoogte uitstappen. We zijn nog altijd niet alleen. Zo’n veertig late vogels hebben onder aan bij de skilift het arrangement ‘full moon’ geboekt. Dat bestaat uit een liftticket, een diner en een begeleide afdaling over de pistes tot in het dorp. In het bergrestaurant Rothorngipfel krijgen we Älpler makkaroni mit Apfelmus. We bestellen een fles rode wijn uit Wallis. Rond halfelf — na een bord bosbessen met vanille-ijs — slaan we een laatste Poire Williams naar binnen om ons tegen de nachtelijke koude te wapenen.

Twee opgeschoten snaken fungeren als gids: eentje vooraan, eentje achteraan. Want verloren skiën is op dit uur geen optie. We slaan de deur van het warme bergrestaurant achter ons dicht en we worden door een indrukwekkend vergezicht met verstomming geslagen. De uitbundigheid van het bord macaroni maakt plaats voor de nietige kleinheid van enkele mensjes die in het donker hoog in de besneeuwde Alpen bij elkaar troepen.

Traag en voorzichtig glijden we de top van de Rothorn af. We bestuderen onze eigen schaduw in het opvallend helle maanlicht. Aan de overkant schitteren de toppen van Graubünden. Gedwee schuiven we naar benee, in het weemoed oproepende schijnsel van een lankmoedige maan die het wil opnemen tegen de in de diepte gelegen lichtjes van het kleine Lenzerheide.

Het bovenste deel van de afdaling — goed voor 1300 hoogtemeters — is rood: gemiddeld moeilijk en dus niet meteen een goed idee voor volslagen beginnelingen die net voordien te diep in hun glas Fendant gekeken hebben. Dan glijden we de ‘Galerie’ door: een klein tunneltje onder de flank van de Rothorn. Geen maanlicht, alleen wat ge-echo om ons door de 100 meter volslagen duisternis te begeleiden.

Sportieve ziel

Skiën bij volle maan is om meerdere redenen iets erg exclusiefs. In de eerste plaats omdat er per winter maar vier nachten met volle maan zijn. Bovendien moet je dan nog het geluk hebben dat die volle maan niet achter een wolkendek verscholen zit. In de tweede plaats is dit exclusief omdat je met hooguit een dertigtal mensen onderweg bent. In een skigebied dat alles samen — na de verbinding van Lenzerheide en Arosa via een nagelnieuwe gondelbaan — 225 kilometer pistes telt, is dat een ongekende luxe. Bovendien zijn de pistes zo laat op de avond al geprepareerd voor de volgende dag, en zorgen de koude nachtelijke temperaturen voor uitstekende sneeuwkwaliteit.

Want laten we er geen misverstand over creëren, ook al mag Lenzerheide als dorpje op het eerste gezicht wat troosteloos overkomen — met zijn rijzige appartementsblokken en enkele pompeus aandoende luxehotels — toch heeft het dorp een sportieve ziel. De pistes aan zowel de oostelijke als de westelijke kant zijn van een ongekende kwaliteit. Moderne liften, perfect onderhouden afdalingen en met grandioze vergezichten.

Terug naar de nachtelijke ski-uitstap. Het onderste deel van de afdaling is blauw: gemoedelijke pistes die er alleen maar makkelijker op worden naarmate onze ogen steeds beter aan het maanlicht gewoon raken. Dat blauw gefilterde licht geeft trouwens een merkwaardig goed dieptezicht in de vers geprepareerde sneeuw van de pistes.

AART DE ZITTER, FOTOGRAFIE THOMAS DE BOEVER

Gedwee schuiven we naar benee, in het weemoed oproepende schijnsel van een lankmoedige maan die het wil opnemen tegen de in de diepte gelegen lichtjes van het kleine Lenzerheide.