Roadmanagement

Een dun boekje over timemanagement kost 5 euro. Als ik het doorneem, heb ik evenveel informatie als in een dag workshop. Meer zelfs. Ik heb mijn boekje gestructureerd in mijn hoofd. Het is daardoor ook mijn perfecte naslagwerk. Ik bekijk het om de enkele maanden en ik voel mijn timemanagement groeien.

Uw werknemer verliest veel tijd. U stuurt hem naar een workshop timemanagement. Hij komt terug en het gaat wellicht beter. Een maand of wat later verliest hij weer evenveel tijd. Klinkt wellicht bekend. Was de workshop dan tijdverlies? Alles hangt af van de wortel van het probleem. Die wortel zit stevig in de grond. Laten we dus eens ondergronds kijken. Sta mij toe even uw werknemer te zijn.

Waarom verlies ik tijd? Deze vraag, hoe eenvoudig ook, is misschien al te verregaand als begin. Ze gaat ervan uit dat ik tijd verlies. Misschien is dat niet zo voor mij. Misschien wel voor u, maar niet voor mij. Tja, dan kunt u veel moeite doen om mij minder tijd te doen verliezen. U bekijkt het wellicht als uw tijd. Ik bekijk het als mijn tijd. Dus stuurt u mij naar een workshop timemanagement in wiens tijd? In elk geval, zolang mijn tijd en uw tijd met gekruiste degens tegenover elkaar staan, vindt u in mij geen ideale werknemer.

Een gezonde verdeling tussen werk en vrije tijd is belangrijk. Als je van werktijd ook meer mijn tijd maakt, dan vloeit het allemaal op organische wijze in en door elkaar. Dat is dan mijn tijd. De tijd waarin ik leef en waarin ik duidelijk werk aan mijn doelen. Dat brengt meteen de motivatie om zo efficiënt mogelijk mijn tijd in te vullen. Wellicht lees ik dan vanzelf wel een boekje over timemanagement.

Het krasse is dat mensen willen presteren, hun tijd zinvol gebruiken, productief zijn. Mensen willen iets betekenen op deze wereld. Door hun tijd af te nemen en er de tijd van de baas voor in de plaats te zetten, wordt hun aangeboren drang tot presteren bemoeilijkt of ontnomen. Ergens is er een vergissing tussen gaspedaal en rem. Een eeuw geleden, toen er nog niet zulke krachtige remmen bestonden als vandaag, kon dit waarschijnlijk niet veel kwaad, mits er ook voldoende gas gegeven werd.

Waarom verlies ik dan mijn tijd? Simpel. Omdat het mijn tijd niet meer is. Maar geef mij mijn tijd terug en ik geef u het dubbele. Ik ga indien mogelijk zelfs tijd creëren. Ik werk graag aan een creatief proces van continu process improvement. Tijd is relatief, niet alleen bij Einstein, maar ook op de werkvloer.

En al zeker als daar computers staan. Geef aan de computer wat de computer toekomt en aan de mens wat de mens toekomt. Laat ze vooral elkaar niet in de weg staan. Timemanagement kan absoluut niet los gezien worden van process management, zowel in het groot als in kleine details. Als iedereen maar doorrent, blijft je onvoldoende stilstaan om te zien of het rennen zelf nodig is. Je rent dikwijls beter met het hoofd dan met de benen.

Mensen staan niet zomaar stil. Zeker niet als ze voortdurend worden aangepord om te lopen met de duivel op de hielen. Het lijkt dan zelfs paradoxaal. Als iemand paradox zegt, zeg ik leider. Dat is iemand die ook durft te denken tegen de gevestigde mening in. Dat is letterlijk wat paradox etymologisch betekent. Een leider helpt ook anderen om niet alleen naar gevestigde paden te kijken.

In een zeer complexe omgeving als die van het moderne bedrijfsleven is dit de manier om voortdurend allerhande shortcuts te vinden. Niet ietwat sneller over de wegen, maar over veel snellere wegen. Timemanagement, zegt u? Roadmanagement, roep ik!

Meer info: www.openleiderschap.be

De auteur is arts, master in cognitieve wetenschappen en A.I., doctorandus in medische wetenschappen.

JEAN-LUC MOMMAERTS

Een leider helpt ook anderen om niet alleen naar gevestigde paden te kijken.