Regering verzwijgt kans op hogere groei

Premier Guy Verhofstadt ( VLD) vergadert met topministers over de veiligheidsproblematiek. Prompt wordt beklemtoond dat de bespreking niets te maken heeft met de bendes die het Antwerpen van 2004 herschapen hebben in het Chicago van de jaren dertig van de vorige eeuw. VLD-voorzitter Karel De Gucht sluit zijn werkweek af met de aankondiging dat er een regeringscrisis uitbreekt als het liberale congres zich verzet tegen het migrantenstemrecht. Maar in het weekend slikt hij zijn woorden gretig in. De paarse regeringscoalitie – en in het bijzonder de VLD (hebt u ook de woordspeling rond de initialen VLD gehoord van N-VA‘er Bart De Wever?) – kampt met een levensgroot geloofwaardigheidsprobleem. Dat geldt ook voor de economische en budgettaire materies.

Zelfs binnen paars geeft men nu openlijk toe dat de begrotingen van 2002 en zeker die van 2003 uitblonken door knip- en plakwerk. De operaties met het pensioenfonds van Belgacom en de schuld van de huisvestingsmaatschappijen sprongen het meest in het oog, maar staan niet alleen. Ondertussen blijft SP.A-voorzitter Steve Stevaert doodgemoedereerd verwijzen naar vice-premier en minister van Begroting Johan Vande Lanotte als een van de allerbeste ministers van het land. Dat zegt veel meer over Stevaerts definitie van een zeer goed minister dan over de bijdrage van die minister aan deugdelijk bestuur.

De jongste gimmick in de politieke touwtrekkerij rond de begroting gaat over de verwachte economische groei voor 2004. Bij de opstelling van de begroting ging de regering enkele maanden geleden nog uit van 1,8 % groei. Vandaag ontstaat een consensus dat die groei 2 tot 2,2 % wordt. VUB-hoogleraar Jef Vuchelen – echt geen groentje als het op voorspellingen van de economische groei aankomt – pakte onlangs uit met een groeiprognose van 3 tot 3,75 %. Tijdens een door Trends georganiseerd debat bleek er vrij grote eensgezindheid over een substantieel hogere groei dan 2 %. Ook daar werd ervan uitgegaan dat we dit jaar normaal rond 3 % uitkomen en dit ondanks de forse duik van de dollar tegenover de euro (zie Focus blz. 52).

Waarom hoort u dan nagenoeg niets over die reële mogelijkheid van een substantieel hogere groei? Waarom tracht de regering de analyse van Vuchelen te begraven? Naast het feit dat andere voorspellers uiteraard niet graag toegeven dat ze er naast zitten, speelt de politiek-electorale realiteit een belangrijke rol. Met premier Verhofstadt en begrotingsminister Vande Lanotte op kop, toont de regering absoluut geen bereidheid om over het uitzicht op hogere economische groei te praten. De fatwa tegen berichten over een mogelijke stevige groei heeft alles te maken met het feit dat paars daar liever veel dichter bij de verkiezingen van juni mee uitpakt. Zo kan ze op het gepaste moment electoraal productieve beloftes lanceren en tegelijk een begroting in evenwicht voorspiegelen. Voor zover u daar allemaal natuurlijk nog enig geloof aan hecht.

Daan Killemaes Johan Van Overtveldt