Redt Cosmo Girl de Costa?

Costa is gisteren aan het werk geschoten. Redt Cosmo Girl de Costa? De Cosmo Girl is wereldwijs, knap, verstandig, tuk op mooie mannen, rijk of slim genoeg om het te worden. Dit lid van de vrouwen-internationale is de heldin van Cosmopolitan, een blad van de feminieme jetset. De titel van de glossy is een programma: cosmopolitan, wereldburger.

De Cosmo Girl heeft uitstaans met onze Costa, Belgisch voor de Conferentie voor de Staatshervorming. Costa dient België te leiden naar meer zelfbeschikking voor de deelstaten. De conferentie is nog niet goed gestart of de vrees rijst al dat deze handigheid van de regering- Verhofstadt een luchtspiegeling zal zijn. Een luchtspiegeling die eveneens de wensen van het VEV, zoals geformuleerd op het succesvolle congres vorige week, de dieperik in zal drijven. Voorzitter Karel Vinck vroeg een Vlaamse Conferentie van alle levende krachten van Vlaanderen om de doorbraakstrategie naar de 21ste eeuw te ondersteunen. Minister-president Dewael reageerde positief en werkt mee. Om wat te doen? Wat is en wordt zijn manoeuvreerruimte? Met de symbolisch belangrijke Vlaamse belastingverlaging (afcentiemen) is hij terug naar zijn regeringspaleis gestuurd, met lege handen. Costa zal een oplossing brengen, werd hem ingeblazen. We twijfelen.

Waarom? Omdat Costa twee verborgen (?) gebreken van de regering-Verhofstadt zal bovenwoelen. Costa heeft meer omhanden dan de moeren en de bouten van deze staat. Costa gaat ten onder aan een politieke en een wereldvisie die Vlamingen en Franstaligen verdeelt. Een maatschappijvisie met aan de ene zijde lokalisten en aan de andere zijde globalisten. Volgens het politiek correcte denken zijn de lokalisten reactionair en de globalisten verlicht. Zet voor Vlamingen lokalisten en voor Franstaligen globalisten en de slechten en de goeden van de Costa zijn bekend.

In deze tweespalt duikt de Cosmo Girl van Cosmopolitan op: een wereldburgeres, een type van internationaliste dat dreigt te verdwijnen en waarbij Vlamingen zich thuisvoelen. De kosmopoliet is geen globalist en toch wereldgericht met respect voor het lokale. Het kosmopolitisme was een ideaal van het humanisme van de achttiende eeuw en bij uitstek een ideaal van het verlichte Europese jodendom. Zijn er nog kosmopolieten, vraagt het Nexus Instituut van de Katholieke Universiteit Brabant (Nederland) zich af, aan het begin van een wereldwijd debat over kosmopolitisme dat deze maand begon in Tilburg en wordt voortgezet in New York, Jeruzalem en New Delhi. Het antwoord luidt: “Ja, maar hun invloed op de samenleving is kleiner dan ooit.”

Op het eerste gezicht lijkt globalisme op kosmopolitisme. De inwoners van de global village voelen zich thuis in alle hoeken van de wereld. Die wereld is er een van een doorgedreven stroomlijning tot een monocultuur, met één hoofdtaal en overheersend dezelfde vormen, gebruiken, kleding, houdingen en interesses. Dat is nu net wat een kosmopoliet noch wil, noch nastreeft. Kosmopolitisme staat open voor de rijkdom van de wereld aan volkeren met hun talen en hun culturen. De kosmopoliet denkt anders dan de gelijkschakelende globalist. De kosmopoliet beschouwt zijn eigen culturele identiteit als de basis van een verdere menselijke ontwikkeling. De kosmopolist respecteert en begrijpt de lokalist. De globalist interesseert zich niet voor culturele verscheidenheid.

De geaardheid van de Vlaming is kosmopolitisch, de trend bij de Franstaligen is globalistisch. Elke Vlaamse actie voor de eigen gemeenschap, ingebed in nieuwe, en toch open, staatsstructuren zal worden onthaald op wrevel en onbegrip van de Franstalige onderhandelaars.

Hier stuit men op het tweede verborgen gebrek van de Belgische paarse coalitie. Een uiterst belangrijk bindmiddel van het paarse kabinet van premier Kok, het rolmodel, is dat alle Nederlanders – ook de katholieken – calvinisten zijn. De diversiteit in Nederland is klein, de diversiteit in België is een veelvoud. Een tweede belangrijk bindmiddel is dat geen enkele Nederlander twijfelt aan de noodzaak om de Nederlandse staat intact te houden. Voor enkele jaren maakte Thys Wöltgens, toen voorzitter van de PvdA-fractie in de Tweede Kamer, zijn landgenoten aan het schrikken, door te suggereren dat Nederland meer invloed zou hebben in Europa als deelstaat van Duitsland dan als onafhankelijke staat. Hij werd maandenlang uitgejouwd. Het voorstel om België af te schaffen heeft niet zo’n onthutsende werking op de toehoorder. Het blijft een scenario waarmee invloedrijke Vlamingen spelen. Wat hier naar overeenstemming met Nederland een paars kabinet (met groene stippen) heet, mist de bindmiddelen van het oerpaars. Cosmo Girl zal Costa niet redden.

frans crols