Dat de Raad van State de selectie van Cofinimmo als beheerder van de overheidsbevak vernietigde, staat symbool voor het beleid van paars. De regering en het bedrijf noemen de basis van de vernietiging “een detail” of een procedurefoutje. De perceptie wordt gecreëerd dat het dossier inhoudelijk in orde was, maar dat derden – adviseur NautaDutilh – blunderden.
De zelden geziene snelheid van de uitspraak (in zes weken) bewijst dat eisers Axa en Befimmo een sterk dossier hadden. De rechters gingen slechts in op één argument. Naast dit ‘detail’ hadden de concurrenten van Cofinimmo nog andere breekijzers in het vuur liggen (bijvoorbeeld dat de selectiecriteria tijdens de procedure werden aangepast).
Uiteindelijk vernietigden de rechters de aanbesteding, omdat de regering geen enkel beklijvend argument gaf om een beroep te mogen doen op een versnelde procedure. “De urgentie was gerechtvaardigd omdat de operatie eind 2006 afgerond moest worden,” klonk het.
Alleen omdat de 592 miljoen euro opbrengst van de verkoop de begroting van 2006 in evenwicht moest houden, werd de wet dus omzeild. Iedereen die de vastgoedwereld een beetje kent, weet dat een koper altijd lager kan bieden bij een gedwongen (hier: absoluut dit jaar te boeken) verkoop. Zo draait de toekomstige generatie politici en belastingbetalers via de huurgelden op voor de paarse spenderingsdrift.
De selectieprocedure werd op een drafje afgehandeld in de vakantie, als de weinige gespecialiseerde oppositieleden in reces zijn. De wettelijk vereiste parlementaire controle bij de verkoop van het overheidspatrimonium werd trouwens al uitgehold door de programmawet. Dat de consultants die de regering bijstonden, dit spel meespeelden, pleit overigens niet voor hun serieux. Binnen de eigen paarse rangen stelde niemand vragen. Er is immers toch amper mediabelangstelling voor zo’n complex dossier.
Alexandre De Geest, de kabinets-medewerker van minister van Financiën Didier Reynders (MR) die de onderhandelingen voerde, was duidelijk: “Momenteel zijn er in België tien mensen die de technische achtergrond kennen van de overdracht van het overheidspatrimonium” (Trends, 29 juni 2006). Zonder de gerechtelijke tussenkomst had een handvol insiders de verkoop van een miljoenenpatrimonium bedisseld. De rechters blokten deze canapépolitiek gelukkig af.
Reynders volhardt. Volgens een scenario (nog niet bevestigd bij het ter perse gaan) verkoopt hij de 68 gebouwen een voor een, nog voor het einde van dit jaar. Een recent verslag van het Rekenhof leert dat de overdracht van het overheidsvastgoed aan de privésector in 2002-2004 tot een strop heeft geleid (zie blz. 42). We durven hopen dat paars het verlies neemt, een begrotingstekort duldt en de eventuele verkoop overlaat aan de volgende regering. Zoniet draait de grootste publieke vastgoedoperatie ooit waarschijnlijk uit op een financiële catastrofe.
Hans Brockmans
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier