Punch Graphix noodgedwongen geïnteresseerd in Agfa-Gevaert

Punch Graphix is kandidaat-koper van Agfa Graphics, als het moederbedrijf Agfa-Gevaert zijn grafische dochter wil verkopen. De kans dat het zover komt, neemt toe nu Agfa nauwelijks weet van welk hout pijlen maken. Punch Graphix kan moeilijk anders dan interesse tonen. Agfa Graphics is zijn grootste klant. y

Als Agfa ons vraagt, zijn we altijd bereid om te praten”, zegt Wim Deblauwe, de CEO van Punch Graphix. Agfa Graphics vertegenwoordigt bijna 20 % van de omzet van Punch Graphix, de grafische dochter van de technologiegroep Punch International van Guido Dumarey. Punch Graphix, dat sinds februari 2007 weer wordt geconsolideerd door Punch International, haalde over de eerste elf maanden van vorig jaar 185 miljoen euro omzet.

Agfa is met voorsprong de belangrijkste klant van Punch Graphix. Deblauwe is dan ook als geen ander begaan met het lot van Agfa. “Hoe succesvoller Agfa is, hoe succesvoller Punch is. We hebben hier een parel van de Vlaamse technologie, daar moet je eerlijk in zijn. We hebben op het gebied van technologie niet veel Agfa’s in België. En het is weer aan het mislopen. De helft van de kranten in de wereld wordt gedrukt op Agfaplaten. Dat is enorm. En we respecteren dat niet genoeg. Het belang voor de Vlaamse en Belgische economie wordt onderschat. We hebben er alle belang bij dat het goed gaat met Agfa.”

Dat werd al duidelijk eind maart, toen Punch Graphix liet weten dat het 39 van de 150 banen in zijn vestiging in Ieper schrapte. Een beslissing die blijkbaar het gevolg is van de teruglopende bestellingen van Agfa. Punch Graphix is met het Japanse Screen de enige andere grote leverancier van machines voor Agfa Graphics. De Ieperse fabriek bouwt onder meer plaatbelichtingsmachines die Agfa-Gevaert op de markt brengt voor de krantensector. Sommige waarnemers interpreteren de afslanking als kostenbesparing met het oog op de overname van Agfa Graphics.

Zo’n overname kan Punch Graphix op dit ogenblik op eigen houtje niet financieren, laat staan de overname van heel Agfa. Met externe financiering kan de acquisitie van Agfa Graphics misschien wel. “Maar dat is een probleem. Vind zo’n financiering maar eens. De banken staan niet te springen”, zegt Deblauwe. Punch kan wel zijn oorlogskas spekken door zijn vastgoed van de hand te doen. Dat is volgens sommige bronnen 200 tot 250 miljoen euro waard. De verkoop van het vastgoedgedeelte in Slowakije is trouwens al langer gepland, maar werd eerder dit jaar afgeblazen omdat de overnemer de financiering niet rond kreeg. Die deal was 55 miljoen euro waard.

Hoe dan ook wil Deblauwe vermijden dat Agfa Graphics in handen valt van een durfkapitaalgroep. “Ik zou niet graag hebben dat zo’n venture capitalist ermee wegloopt. Niet dat de investeringsfondsen staan te springen om Agfa in te palmen. Dat het Amerikaanse fonds Cerberus vorige week afhaakte als kandidaat-koper van Agfa Healthcare is tekenend voor het gebrek aan vertrouwen in het potentieel van het Mortselse bedrijf. Het gaat nog altijd gebukt onder een logge kostenstructuur. Agfa krijgt bovendien nog steeds klappen uit alle hoeken, meer bepaald door de hoge zilverprijs waartegen het bedrijf zich amper heeft ingedekt, de zwakke dollar en de economie. Daarbij komt dat klanten orders inhouden tot na de beurs Drupa. Die vierjaarlijkse hoogmis van de Europese grafische sector, die in juni wordt gehouden in Düsseldorf, is trouwens ook de hoofdbekommernis voor Punch. “Daar moeten we nu op focussen. We willen absoluut een goede Drupa realiseren.”

Dat kandidaat-overnemers niet staan aan te schuiven in Mortsel, is ook voor een groot stuk te wijten aan het forse prijskaartje voor de groep of haar drie divisies. Met zowat 800 miljoen euro pensioenverplichtingen en ongeveer evenveel finan-ciële schulden, loopt de verkoopprijs voor heel Agfa al snel op tot meer dan 2 miljard euro. En dat ondanks de gecrashte aandelenkoers. Sommige waarnemers sluiten trouwens niet uit dat het aandeel nog een heel stuk verder afkalft, tot slechts enkele euro’s.

Dat zal ongetwijfeld werken als een rode lap op een stier bij Punchoprichter Guido Dumarey. Hij is erg vertrouwd met het weer op de rails zetten van noodlijdende of failliete ondernemingen. Punch ontstond trouwens zelf uit de overname van een failliet Gents glasbedrukkingsbedrijf.

Gisteren presenteerde Agfa-Gevaert, voorafgaand op de algemene vergadering van aandeelhouders, de resultaten voor het eerste kwartaal van 2008. Opbeurend nieuws werd niet verwacht, integendeel. Agfa beloofde wel een tip van de sluier op te lichten over de opdracht die werd gegeven aan Lazard. Die zakenbank moet alle strategische opties onderzoeken, wat alweer kostbare tijd vergt. Het ziet er dan ook niet naar uit dat er snel een einde komt aan de zigzagkoers die Agfa vaart, waarbij de ene keer het opsplitsingscenario de voorkeur krijgt en de andere keer het bewaren van de eenheid. “Agfa moet standvastiger zijn”, zegt een ingewijde van het bedrijf dan ook. “De ene keer gaat het naar links en drie maanden later horen dezelfde mensen dat ze naar rechts moeten gaan. En ze moeten ook durven beslissingen nemen.” Waarnemers hameren er intussen op dat het zinloos is om Agfa op te splitsen en de delen afzonderlijk naar de beurs te katapulteren zolang het bedrijf er operationeel weinig van bakt. (T)

Door Bert Lauwers