Polo’s sport

Met ‘The Eye’ toont de Brussels-Cubaanse kunsthandelaar Roberto Polo welke meesterwerken de voorbije veertig jaar door zijn handen passeerden. Polo’s oog is invloedrijk én berucht in de kunstwereld. “Ik luister niet naar wat de markt vraagt. Ik geef ze wat ze wil.”

Een kunsthandelaar die een boek publiceert met dik 300 meesterwerken die door zijn handen passeerden: het is op zich een opmerkelijk feit. Dat het boek 688 pagina’s telt en een selectie is uit 4000 kunstvoorwerpen, maakt het nog impressionanter. En dat het boek als titel ‘The Eye’ kreeg, is zo mogelijk een nog groter statement. “Nog nooit gaf een kunsthandelaar zo’n boek uit. En toch is het geen autobiografie, maar een boek over veertig jaar visie. Mijn naam en mijn galerij staan zelfs nauwelijks in vermeld”, vertelt Roberto Polo.

De Brusselaar van Cubaanse afkomst is een van de invloedrijkste kunsthandelaars ter wereld. Hij woont sinds vijf jaar in onze hoofdstad, waar hij zijn Galerie Historismus onderbracht in een majestueus pand vlak bij Manneke Pis. Polo specialiseerde zich de voorbije veertig jaar in achtereenvolgens de kunstvoorwerpen en het meubilair uit de zeventiende, achttiende en negentiende eeuw, het modernisme en edelstenen. Aan elk van zijn specialismes wijdde hij een rijk geïllustreerd hoofdstuk in het boek. Het ziet er academisch, bijna bijbels uit, maar het nodigt ook uit om gewoon in te kijken. ‘Verzamelaars van 18de-eeuwse kunst vinden het misschien raar dat ook Leon Spilliaert in het boek staat. Maar ze zullen misschien wel interesse krijgen in het modernisme. Ik wil de lezer vooral goed informeren. In gelijk welk kunstboek zijn de legendes veel te beknopt. In mijn boek staan de titel, de datum, de artiest, zijn geboorte- en sterftedatum, zijn nationaliteit, de materialen, de provenance, de relevante tentoonstellingen en de afmetingen vermeld. Meer kan ik echt niet meegeven.”

Belerend

We stoten op topwerken van Monet, Bonnard, Cézanne, Fragonard, Rietveld, Picasso, Van Dongen, Schlemmer en Matisse. Maar vooral de werken van vergeten kunstenaars – vaak Belgen – springen in het oog. Wie kent nog Pierre-Louis Flouquet, Marc Eemans, Karel Maes en Jules Schmalzigaug? “Mijn talent is baanbrekende kunstenaars die in de vergeetput zijn geraakt te herwaarderen. Kijk naar de Franse smid en houtbewerker Edouard Lièvre, die compleet vergeten was, maar sinds mijn herontdekking ontzettend hoge prijzen haalt op veilingen. Ik luister niet naar wat de markt vraagt. Ik geef ze wat ze wil.”

Het lijvigste hoofdstuk handelt over het modernisme en de aanloop ernaar. Niet toevallig, want Polo heeft een voorliefde voor de stroming en specifiek voor de Belgische modernist Henry Van de Velde. “Hij was zonder twijfel een van de meest visionaire westerse kunstenaars van de twintigste eeuw. Hij schilderde al abstract in 1893, terwijl de meesten Kandinsky als peetvader van de abstractie aanwijzen rond 1910. Van de Velde wou sporen achterlaten in de geschiedenis. Ook in mij schuilt een geboren leraar: toen ik zestien was, was ik al docent op mijn school. Nog steeds heb ik dat belerende kantje: ik wil verzamelaars cultiveren en hun visie bijbrengen. Een object verkopen aan iemand die ik niet ken en waarschijnlijk nooit meer zal terugzien na de verkoop, wil ik niet. Ik wil collecties opbouwen en begeleiden. Vandaar dat ik ook zo weinig klanten heb. Elk jaar ontvang ik misschien veertig mensen in de galerie en ik verkoop misschien dertig objecten: enkel meesterwerken tegen substantiële prijzen, vaak bestemd voor musea.”

Stroman

Roberto Polo wordt onder collega’s vaak minachtend bekeken, terwijl historici en museumcuratoren hem roemen om zijn oog. Hij rekent zichzelf dan ook liever tot het kamp van de ‘kunsttheoretici’ dan tot dat van de handelaars. “Theoretici schrijven het alfabet van de kunst. Veel verzamelaars en handelaars denken dat ze kunst kunnen beoordelen zonder dat ze dat alfabet kennen. Onterecht. Inzicht hebben, is belangrijker dan kunnen verkopen of data van buiten kennen. Iets puur op buikgevoel of visuele aantrekkelijkheid kopen, is dom.”

Opmerkelijk is dat Polo niet deelneemt aan de grote kunst- en antiekbeurzen. Hij gaat zelfs nooit kijken, hij stuurt meestal een stroman. “Ik blijf liever discreet. De spullen die handelaars meerdere keren op al die beurzen tonen, zijn ‘verbrand’. Als andere dealers zien wat ik verkoop, kopiëren ze me meteen. In veilingzalen probeer ik mensen soms te misleiden, net omdat ik zoveel gekopieerd wordt. Soms bieden mensen gewoon tegen mij, omdat ze weten dat ik iets per se wil.”

Polo mag zichzelf wel discreet noemen, een bijbels boek ‘The Eye’ noemen is toch allesbehalve subtiel? “De publicatie is geen marketingtool voor mijn galerij. Ik beschouw dit als een afgesloten hoofdstuk. Wat het volgende wordt, weet ik nog niet. Bij elke carrièrewending had ik pas na lange tijd zelf door waarheen ik evolueerde.”

Roberto Polo, The Eye, is uit bij Frances Lincoln Publishers en kost bijna 100 euro.

www.roberto-polo- the-eye.com

THIJS DEMEULEMEESTER

“Ik wil verzamelaars cultiveren en hun visie bijbrengen”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content