PLEITEN SULLEN VOOR ONAFHANKELIJKHEID?

Kosovo, Montenegro, Schotland, Vlaanderen. Vier vlekken op de kaart van Europa. De eerste twee landen worden onafhankelijk. Schotland doet vandaag een belangrijke stap. België krijgt een verantwoordelijkheid voor Kosovo. Is een independentist in Europa melaats, een domoor of een sul?

De zuinige Vlamingen kunnen iets leren van de gierige Schotten. Royal Bank of Scotland vormt een trio met Fortis en Banco Santander voor een tegenbod van 72 miljard euro op ABN Amro. Alex Salmond is de oud-economist van de Royal Bank of Scotland en een bouwmeester van de Schotse onafhankelijkheid. De Royal Bank of Scotland is de vijfde grootste bank ter wereld. Het is geen toeval dat Salmond de Scottish National Party tot een te duchten onafhankelijkheidspartij smeedde. Voorzitter Salmond kijkt met vertrouwen naar de verkiezingen voor het Schotse parlement van vandaag.

Het is geen toeval dat Remi Vermeiren, ex-hoofd van KBC Bank, met een resem professoren, financiële deskundigen en intellectuelen het Manifest van de Denkgroep in De Warande voor Vlaamse en Waalse onafhankelijkheid schreef. Bankiers en boekhouders hebben vaak slimmere meningen over het nut en het lot van een land dan de beroeps van de partijen. De beroeps vechten voor hun boterham en niet altijd voor het heil van hun burgers, wat zij gaarne beweren. Zij stellen zich daarmee glanzender en trotser op dan eerlijk is. België is voor Guy Verhofstadt en konsoorten al te min, wat zouden zij gelukkig zijn in iets dat zij ten onrechte beschouwen als de negorijen Vlaanderen of Wallonië.

Niemand verlaat graag een venijnig, ongelukkig, bitter huwelijk. Het ontvluchten van dat vagevuur vraagt moed en inspanningen, want veranderen is enkel voor de durvers. De dulders tot zij barsten, zijn meestal lafbekken. Helpt een dosis domheid of wereldvreemdheid om de keuze te maken voor een nieuw onafhankelijk land? Bij de tegenstanders en de voorstanders van boedelscheidingen zitten evenwichtige lieden. Met de ondernemer Rudi De Kerpel zetelde ik bij de voorstanders van Vlaamse onafhankelijkheid in een recent debat over de economische zin of onzin van een dergelijke breuk. Rudi is een bevlogen amateur-politicus en kent de Wetstraat zo goed als een professioneel. Aan de andere kant van de tafel vormden Rudy Aernoudt en Tony Mary front.

Het gesprek van twee uur was bij tijden bits, bijterig, luid. De argumenten van de twee kampen bleven van niveau. Aernoudt kent zijn zaken en durft de nek uit te steken, wat in dit doodbrave en leprose land een heldendaad is. De Vlaamse hoofdambtenaar, die vorige week klokkenluider werd, publiceerde zijn argumenten in een boek dat de analyse deelt van het Manifest van de Denkgroep in De Warande. Hij volgt niet het besluit van de Manifestgroep: de onafhankelijkheid van Vlaanderen en Wallonië en een gezamenlijk beleid en gezamenlijke centen van Vlamingen, Walen en Brusselaars voor Brussel. Aernoudt wijst op de talrijke moeilijkheden om België om te bouwen tot twee onafhankelijke staten van de Europese Unie. Die moeilijkheden ontkent niemand. De geesten scheiden bij de vaststelling dat voort knoeien met staatshervormingen ten minste even moeilijk is en de onsamenhangendheid van het landsbeleid zal versterken tot België barst aan zijn constipatie.

Vandaag staan de Schotten bij de stembus. SNP vertelt hen al jaren dat de Unie met Engeland, die leidde tot het Verenigd Koninkrijk in 1707 (dat wordt deze maand herdacht), na driehonderd jaar geen toegevoegde waarde meer heeft, de Schotten knevelt, hen de rechtmatige inkomsten ontzegt van olie tegen 60 en meer dollar per vat en hen eveneens belet “to rejoin the world”. De Schotten zijn Labour zo beu, en “hun” Gordon Brown eveneens – een dorre Schot, de troonopvolger van Tony Blair – dat zij SNP als grootste partij naar Hollyrood, het Schotse parlement in Edinburgh, zullen sturen. Dat leidt niet tot een Schotse Stomme van Portici en het verjagen van de Engelse “bezetters”, maar wel tot een grote stap naar de onafhankelijkheid van Schotland binnen de Europese Unie.

De financiële elite van Schotland steunt openlijk dat independentisme. Sir George Mathewson, oud-voorzitter van Royal Bank of Scotland, steunt publiek de onafhankelijkheid. Mathewson is de architect van de uitmuntendheid van de Schotse banken (1 op 6 Schotten in de privé-sector werkt voor een financiële instelling) – een branche die Londen vergat te subsidiëren, zoals de Amerikaanse importhightech die na de dotcomboom verschrompelde. Ben Thomson, voorzitter van de zakenbank Noble Group, zegt “onafhankelijkheid is meer een kans dan een bedreiging”. Enzovoort. De bankiers van Schotland verwerpen de voogdij van de City of London en lonken naar een positie als Luxemburg of Zwitserland. Steun de Schotse en de Vlaamse bankiers en hun gedurfde ideeën.

De auteur is directeur van Trends.

Frans Crols