Plaatmaker, geen praatjesmaker

Wie “gerechtelijk akkoord” zegt, denkt aan Lernout & Hauspie, CS2 en dergelijke: veel ellende en ontslagen. Voor het Antwerpse Electro Marine betekende het concordaat echter een positief keerpunt.

Twee weken geleden sloot de Antwerpse rechtbank van koophandel het gerechtelijk akkoord af van de plaatbewerker Electro Marine. Het bedrijf krikte zijn verlies van ruim een half miljoen euro op een omzet van 2,5 miljoen (1999) op tot een break-even. Zo’n dertig werknemers blijven aan de slag. Zaakvoerder Bruno Segers, chief executive officer van Mervers Benelux, dat Electro Marine overnam in februari 2001: “Vroeger associeerde ook ik de term gerechtelijk akkoord met miserie. De constructie gaf ons echter de ruimte om Electro Marine weer een toekomst te geven.”

Electro Marine startte in 1947 als scheepshersteller. Het bedrijf groeide in de loop der jaren uit tot een installateur van klassieke elektronica en een plaatbewerker. Op het hoogtepunt van zijn bestaan in de jaren tachtig haalde het familiebedrijf een omzet van meer dan 7 miljoen euro. Vanaf de jaren negentig investeerde het management zwaar in analysetechnieken voor gassen. Dat werd het bedrijf fataal. Naast de verliezen had het bedrijf in 1999 een negatief eigen vermogen van 0,6 miljoen euro en een negatieve casflow van 0,3 miljoen euro. Het toenmalige management zag de bui hangen, vroeg en kreeg in juni 1999 een voorlopig gerechtelijk akkoord. De rechtbank van koophandel stelde accountant Patrick Verresen aan als commissaris inzake opschorting. Samen met hem werd een oplossing gezocht voor de bijna 2 miljoen euro leveranciersschulden.

“Zijn rol was cruciaal,” weet Segers. “Niet alleen keek hij erop toe dat het herstelplan werd nageleefd, maar hij was ook dé raadsman bij de opstelling ervan. Zo’n gerechtelijk akkoord werkt bij sommige leveranciers als een rode lap op een stier. De kraan gaat dicht. Maar een externe adviseur wekt vertrouwen.”

Het definitieve gerechtelijk akkoord werd toegestaan in januari 2000. Het was niet moeilijk de rechtbank te overtuigen van de slaagkansen. Segers: “Bij ons hoor je geen hocus-pocus over de producten of moeilijk gedoe in de boekhouding. Wij zijn geen softwarebedrijf, maar een klassieker. Vanaf de start tot de finish verliep de samenwerking met de rechters uitstekend. De rechtbank wist de bedrijfseconomische realiteit perfect in te schatten.”

Naar een winstgevende niche

Door het akkoord viel een kwart van de leveranciersschulden weg. KBC hield het kaskrediet open. De schulden van Electro Marine werden tot een vijfde gereduceerd, onder meer via een sale and lease back van de gebouwen. Het bedrijf stopte de voorbije twee jaar met de analysetechnieken, de marine- en de elektroafdeling, die samen 40% van de omzet vertegenwoordigden. Voortaan positioneert het zich in de winstgevende niche van de plaatbewerking.

Na de overname door Mervers (voor een symbolisch bedrag) leidt Bruno Segers Electro Marine. Het is zijn tweede grote financiële operatie. In 1994-1998 realiseerde hij bij Mervers met de hulp van de Gimv een management buy-in. Sinds zijn aantreden als CEO vervijfvoudigde de omzet bij Mervers.

Groep Mervers produceert industriële mengmachines (onder meer in Egypte en Iran). De groep (waaronder ook Mervers CNC, computergestuurd machinewerk) haalde vorig jaar een omzet van 5 miljoen euro (verwachte cashflow: 6% tot 8 %). Met 2,3 miljoen omzet en 2% à 3% cashflow raakte Electro Marine intussen uit de moeilijkheden. Nu volgt de integratie. “Het blijft echter een aparte nv, die financieel op zichzelf staat,” zegt Segers, een ingenieur ( Katholieke Industriële Hogeschool Antwerpen) met een MBA van European University. In 2002 hoopt Segers de omzet van Electro Marine met 30% te verhogen. “Dit is een stabiele industrie, met kleine marges,” zegt hij. “Kleine procenten staan echter ook voor centen. Ons hoor je niet klagen.”

Hans Brockmans

“De rol van de commissaris inzake opschortingen was cruciaal. Een externe adviseur wekt vertrouwen bij de leveranciers.”

Bruno Segers, Electro Marine