Pigeon Diplomate

Karel Boone wordt op 25 april VBO-voorzitter en vervangt Georges Jacobs. Jacobs’ beste jaren melden zich. Voor de schermen van het koninkrijk blijft hij een hoofdrol spelen. Opgesierd met een adellijke titel zoals zijn voorganger Philippe Bodson ?

North-Augusta, Brussel.

“Nee, ik zou hem nooit, maar dan ook nooit, aanwerven als directeur-generaal, hij zou me meteen beginnnen manipuleren,” schatert Georges Jacobs. De vraag luidde of hij na drie jaar nauwe betrekkingen met Jean-Luc Dehaene geneigd zou zijn deze een topjob te gunnen bij UCB : “Ik heb wel meer respect gekregen voor de politici in die periode, er wordt ernstiger nagedacht en gewerkt in de Wetstraat dan ik als leek vermoedde. Dat gaat niet zover dat ik me zou zien zetelen in een regering van ondernemers. De politiek en het zakenleven liggen wat hun werkwijze en oogmerken betreffen reuzever uit mekaar. De twee milieus moeten mekaar wel meer en nauwgezetter informeren.”

Met een greepje zout, zo consumeert Georges Jacobs de officiële cijfers over de sociale partners gestrooid door gouverneur Fons Verplaetse van de Nationale Bank : “De administratie en de staf van de centrale bank behoren tot de beste diensten van ons land. De laatste vooruitzichten van de gouverneur hebben we echter met de studiedienst van het VBO meteen weerlegd. Wij hebben somberder perspectieven dan hij. Is de Nationale Bank vandaag wel politiek neutraal ?”

De operatie- Marivlam de verlaging van de arbeidskosten in Vlaanderen met geld van de Vlaamse begroting krijgt de steun van Georges Jacobs. Hij sympathiseert met de vzw Contre le Séparatisme/Tegen het Separatisme en toonde zich op haar twee betogingen. Anderzijds : “Ik ben een loyale verdediger van het federale België. De Marivlam van de Vlaamse minister van Economie, Eric Van Rompuy, moet kunnen. Vele oplossingen zijn aanvaardbaar, mits het federale niveau akkoord gaat. Voor het milieu zijn er al verschillende regels, voor andere materies kan dat eveneens. België koos democratisch voor een ingewikkelde staatsstructuur. Ik trok na het Sint-Michielsakkoord op Belgische exportpromotie naar Spanje en stelde spontaan voor aan Hans De Belder van de Vlaamse Dienst voor de Buitenlandse Handel om mee te reizen. Laten we het Nieuwe België en dus zijn gewesten en gemeenschappen binnen en buiten de grenzen tonen.”

Blijft de ondernemer in België voldoende gemotiveerd om niet zijn wortels door te knippen en zoals de Scandinaven te verhuizen en in vriendelijker gebieden het hoofdkantoor te vestigen ? Georges Jacobs opende voor kort een derde fabriek van UCB in de zuidelijke Verenigde Staten hij is voorzitter van het directiecomité van het concern. De vrolijkheid waarmee hij daar speechte, handen drukte, met een golf cart rondtoerde over het fabrieksterrein, waardering liet blijken voor de Amerikaanse aanpak, contrasteert met de slepende, gecastreerde gesprekken over het Belgische Toekomstcontract. “Ik hou van mijn wortels, ik ben een Brabander,” reageert Georges Jacobs. “Ik ken weinig Belgische managers die hun villa hier zouden verlaten, dat zit niet in onze aard. UCB heeft in de VS een aantal managers van vijftig op twee dagen zien beslissen om te verhuizen van Virginia naar Georgia. De Belg blijft een pantouflard. In België is het ondanks alle problemen goed leven. Vraag het aan de Amerikaanse ambassadeur, die is zot van België. Brussel is klein, je zit rondom in het groen. De basis van UCB blijft België, onze onderzoekscentra, onze cultuur, onze grote aandeelhouders wortelen in dit land. Op een jaar hebben we 250 mensen aangeworven voor de vestigingen Drogenbos en Eigenbrakel. Dat staat symbool voor ons Belgische engagement ondanks de expansie van UCB in Azië en Amerika. Ik zie wel een probleem in de hersenvlucht, veel wetenschappers kunnen hun specialisering hier niet verder ontwikkelen en wij kunnen hen niet competitief betalen om fiscale redenen.”

Zijn de Belgische syndicale leiders voldoende wereldburger om over dergelijke problemen een oordeel te kunnen vellen ? Georges Jacobs : ” Willy Peirens en Michel Nollet reizen zeker veel, maar ik denk dat de wereld vandaag zo snel evolueert dat het voor hen moeilijk is om te wennen aan de nieuwe perspectieven.”

Toch looft Georges Jacobs (“Ik ben geen conflictenman”) het nationale overlegmodel : “We zitten nog steeds rond de tafel, ook de Verenigde Naties hebben veel oorlogen kunnen vermijden door niet op te geven en te blijven dialogeren, zelfs als de situatie er hopeloos uitzag. De Belgische traditie van compromissen heeft misschien niet veel allure, maar ik ben voor evolutie en geen revolutie. Zolang het systeem draaide rond het verdelen van de groei was er nooit een probleem. Nu is er weinig of niks te verdelen. Ik wil daarom de vakbonden niet in de hoek drummen. De Sociale Zekerheid moet hervormd worden met gulheid en zonder de zwakkeren te benadelen. De taboes zijn vandaag bespreekbaar, dat zie ik, op voorwaarde dat er evenwichtige remedies voorgesteld worden.”

WORTELS.

Georges Jacobs zou een perfect model geweest zijn voor een schilderij van de school van Rubens. Een mengeling van barok en deemoed straalt van hem af. Hij zit op de 22ste verdieping van de Blauwe Toren aan de Louizalaan. Op een heldere dag ziet Georges Jacobs in het westen de zoom van de Brussegemse bossen. Zijn thuis. Tegenover Jacobs’ werktafel hangt een kamerhoge pastorale met uitbundig naakt. “Dé kwaliteit van de échte Brusselaar en de Brabander is zijn verdraagzaamheid,” stelt Georges Jacobs. De familie Jacobs met haar hoge ambtenaren, schepenen en notarissen behoort niet tot de Grote Geschiedenis van Brussel. De Jacobsen bezitten une maison de campagne met kasteelafmetingen in Vlaams-Brabant. Naast het woongedeelte staat een boerderij. De 30 hectaren bos en groen met 6 Angus-koeien zijn de passie van Georges Jacobs. Het landgoed is beschermde natuur, wat een deel van de familie heeft verdroten, de kavels zouden goud waard zijn geweest.

Georges Jacobs stamt uit een rij van acht kinderen. Het boerenleven heeft een grote invloed op Jacobs’ gelijkmoedigheid : “Ik plant, snoei en hark zelf.” De twee zonen en één dochter zijn opgevoed met liefde voor de natuur en praktisch verstand : “De kinderen gingen naar Vlaamse scholen in Brussegem en Wemmel, en zijn perfect tweetalig, veel beter dan ik.” Vader Jacobs notaris was penningmeester van de kerkfabriek van de Zavel. Hij werd geadeld tot jonkheer in 1962. Verwacht Jacobs jr. een verheffing in de adelstand zoals zijn VBO-voorganger Philippe Bodson, ten persoonlijken titel baron ? Voorzichtig klinkt de geijkte formule : ” Les honneurs ne se demandent pas, ne se refusent pas, ne se portent pas.” Bij de padvinders van Saint-Louis droeg Georges Jacobs de totemnaam Pigeon Diplomate.

POST-VBO.

Na 25 april laboreert Georges Jacobs niet aan een post-VBO-depressie : “Er zijn zeer veel dingen die op me wachten.” Uit zijn lade komt een lange lijst van voorzitterschappen en functies. Voorzitter zijn van de Kunstwijk, het hart van Brussel, scoort hoog. “Ik heb daar we zijn gestart als een Franstalige vereniging meteen Edgar Goedleven bij betrokken, en nu ook Piet Van Waeyenberge.” Georges Jacobs is lid van de Advisory Board van Insead (Fontainebleau) : “Ik heb graag en veel gesproken voor de studenten, dat blijf ik doen. Ik ben bekommerd om het technisch onderwijs. Waarom voeren we geen stelselmatige rotatie in tussen leren en praktijkwerk zoals in Duitsland en Nederland ? De stagiair krijgt wortels in een onderneming, men kent hem en hij wordt gaarne aangeworven. Enkele maanden geleden kreeg UCB 400 kandidaturen binnen voor één job bij de juridische dienst. Op een loodgieter wacht je veertien dagen. Akkoord, alle ouders ook mijn vrouw en ik duwen hun kinderen naar de universiteit, dat geeft status. Wat is beter, een universitair zonder job of een garagehouder met veel klanten ?”

Sedert één maand is Georges Jacobs commissaris-generaal van de interim-Europalia over de Brusselse architect Horta. Hij blijft één jaar vice-voorzitter van Unice, de Europese ondernemersbond : “Het Belgische model kan voor Europa een nuttig voorbeeld zijn, zeker op het vlak van de sociale dialoog.” Bestuursmandaten worden belangrijker in de toekomst : “Je komt met een eigen achtergrond binnen, je brengt dus dingen bij en leert andere klemtonen te leggen. Ik zal niet overdrijven, té veel verscheidenheid aanbrengen in je leven verwatert de concentratie.” Last but not least. “Ik word opnieuw actiever bij UCB na drie jaar van moeilijke agenda’s. UCB was noch is een hobby, de internationalisering en de specialisering van de onderneming treffen me diep. Ik wil opnieuw rechtstreeks contact hebben met alle medewerkers.”

Wat denkt Georges Jacobs van de stelling België wordt beter Brits ? “De reportage in Trends van 14 maart over Groot-Brittannië las ik met belangstelling, merkwaardig is het hoe weinig die feiten hier bekend en bediscussieerd worden. Echter, het is nu 19 u. en vrijdagavond. In the City is er al uren geen kat meer en wij werken door met dit gesprek. Hebben de Britten wel zoveel ambitie als de Belgen ? Vandaag zijn alle Britse cijfers goed, maar morgen ? De inflatie kan opnieuw uitbreken, de productiviteit kan een knik vertonen. Voor de VS is het Verenigd Koninkrijk niet meer de uitverkoren Europese partner, de Amerikanen prefereren de Duitsers.”

Voor en na 25 april is Georges Jacobs in het Verenigd Koninkrijk. Op 24 april discussieert hij voor 3000 leden van het Institute of Directors met de euroscepticus lord Tebbitt : “De toespraak schrijven was werk voor het paasweekeinde. Ik zocht vier concrete punten om hem te overtuigen mee te stappen in de muntunie, zonder woordenkramerij.” Op 26 april jaagt Georges Jacobs op herten aan de Hadrian Wall in Cumbria : “Ik doe het niet in de eerste plaats voor het dodelijke schot, wel, zoals veel jagers, voor de tocht door de natuur, het bespieden van die koninklijke dieren, de wedijver om het leven.” Niet ver van Carlisle, in Noord-Engeland, bezit UCB een van zijn twee Britse fabrieken (samen 1300 medewerkers). Een derde fabriek Saint-Helens bij Manchester werd gesloten in 1982 : “Dat was de tijd van de volledige onbeweeglijkheid, van de karikatuur. Om een pomp te repareren, kwamen er vier mensen opdagen. Zulke extremen hebben we in België nooit gekend, plus zijn we hier in de dagdagelijkse werkelijkheid veel soepeler dan we officieel willen geweten hebben. Je kan de Belgische situatie niet vergelijken met de Britse, daar was het stelsel out of control. Het klassedenken is in het Verenigd Koninkrijk nog een dagelijkse realiteit. Hier zijn we nog steeds niet a bridge too far gegaan. Op het niveau van de bedrijven zijn de Belgische werknemers zeer realistisch. In een zekere mate stem ik in met een oriëntering op het Britse model van vandaag, maar dan niet alleen voor de syndicale aspecten. Er is een goed investeringsklimaat in Groot-Brittannië sedert de bocht van 180 graden onder mevrouw Thatcher, de Britse overheid is ook een uitstekende manager. Je kan betrouwen op het systeem, er is veel minder improvisatie dan hier. Voor Amerikanen en Japanners is het Verenigd Koninkrijk de top choice voor investeringen. Ook omwille van de institutionele en juridische stabiliteit, dat missen wij meer en meer. De devaluatie geeft de Britten voordelen, die operatie kunnen ze eenmaal doen, geen tweemaal. Als het Verenigd Koninkrijk verder zijn soevereine willetje opdringt op monetair, fiscaal en sociaal vlak, dan volgt onvermijdelijk de breuk met continentaal Europa en dat zou doodjammer zijn.”

Louis Tobback van de SP mist het aantrekkelijke, het elegante van Tony Blair (Labour). De Vlaamse socialist blijft op een brutale wijze de ondernemers aanvallen. Georges Jacobs : “Het VBO heeft daar recent meteen tegen gereageerd. Voor de ondernemers is het een plicht om welvaart te scheppen en dat te doen op een ethische wijze. Ik vraag aan Louis Tobback geen raad om politiek te bedrijven, hij moet de ondernemers geen raad geven hoe ze hun bedrijf dienen te leiden. Ik ken weinig of niks van politiek, hij kent weinig of niks van het bedrijfsleven.”

FRANS CROLS

KAREL BOONE (CORONA-LOTUS) Ondertekende in de voorbije maanden een licentie-overeenkomst in Seoul (Korea).

GEORGES JACOBS (UCB) Toert in een van de bedrijfs-golf carts over het terrein van de derde UCB-fabriek in North-Augusta (VSA). Zij werd geopend op 15 maart jl..