PERSONEELS- BELEID

Jaarboek opent grenzen

H RMagazine is een relatief jong blad op de markt, dat zich richt tot personeelsverantwoordelijken. Maar het is best leesbaar voor een ruimer publiek. Dat geldt zeker voor het “Jaarboek 1996”, een uitgave van 200 bladzijden van dit tijdschrift.

Het Jaarboek pakt uit met een grondig onderzoek verricht door de Vlerick School voor Management. Bij 394 Belgische bedrijven werd het HRM-center onder de loep genomen. 25 pagina’s vragen werden voorgelegd over themata als de personeelsfunctie, werving en selectie, vorming en opleiding, verloning, werknemersrelaties en organisatiekenmerken. Deze studie kadert in een grootscheeps internationaal onderzoek, zodat er in de analyse van de resultaten telkens vergelijkingen worden gemaakt met de situatie in andere Europese landen.

Eerste belangrijke vaststelling : in net iets meer dan de helft van de bedrijven heeft de human resources manager een zitje in de raad van bestuur. Het verhaal van het halfvolle of het halflege glas. Toch mag gerekend worden op een stijgend belang van de functie. Dat blijkt onder andere uit de zich wijzigende verhoudingen tussen human resources en het lijnmanagement. Meer en meer neemt dat laatste concrete human resources-taken op zich voor zaken die direct verbonden zijn met de medewerkers. Dat laat human resources toe zich meer bezig te houden met strategische zaken. Daartoe hoort onder andere de “industriële relaties”, het overleg met de vakbond en de werknemers.

De personeelsdienst blijkt nog steeds te veel (50 % van de tijd) met administratieve zaken bezig is. Dat is een conclusie van een ander onderzoek dat ook in het Jaarboek besproken wordt (een studie van Berenschot en Coopers & Lybrand).

Het gevoelen blijft bestaan dat de human resources manager onvoldoende mee het beleid bepaalt. “We vermoeden dat de Belgische personeelswerker nog te geïsoleerd staat,” analyseert Jos Gavel, hoofdredacteur van HRMagazine, “dat zijn vak nog niet echt als een professie van stand erkend wordt door de buitenwereld en… dat hij daar zelf gedeeltelijk verantwoordelijk voor is. De Belgische personeelsfunctionaris is door de band geïsoleerd van zijn collega’s aan het werk.”

Misschien kan u de kloof wat dichten door het lezen van dit Jaarboek dat naast de twee onderzoeken een reeks reportages bevat over de concrete toepassing van een human resources-thematiek in een bepaald bedrijf ( Groep 4 Securitas, Jean Alan, Interbrew, Honda, Du Pont de Nemours, Lemmerz, BBL, American Express, DHL, Colruyt, Hoogovens Aluminium). U moet er dan wel 6500 frank voor over hebben, een wat buitenissige prijs, die ook een exclusieve publikatie van een Vlerick-studie niet rechtvaardigt.

Als u het te veel vindt, geef ik u nog snel enkele nieuwtjes uit dat onderzoek mee : brugpensioen is het meest gebruikte middel om de tewerkstelling te verkleinen, 65 % van de ondernemingen werft geen werknemers van boven de 50 jaar aan, taakflexibiliteit (het uitbreiden van de inhoud van een job) is minstens even sterk dan de toename van de gewone flexibiliteit (deeltijds werk, contracten van bepaalde duur), bij meer dan de helft van de bedrijven is de verloning van het management gebaseerd op prestaties en 64 % van de human resources managers vindt dat de invloed van de vakbond in de afgelopen drie jaar ongewijzigd is.

G.M.

Personeelsbeleid in België, HRMagazine Jaarboek 1996, 208 blz., 6500 frank (te bestellen bij Nieuwe Media Groep, tel. 052/20.18.81).