Paniek creëert geen goedkoop geld

Enkel wie nooit een starterscursus economie heeft gehad, is verontschuldigd niet te weten dat de wereldwijde economie zich in golven voortbeweegt. Golven staan voor periodes van economische groei, maar ook voor tijden van achteruitgang. Vandaag surfen we naar beneden. De terugslag is geen verrassing, de snelheid ervan wel. De emotie regeert over de realiteit waarbij voorbarige conclusies, misverstanden en te hoge verwachtingen extra ballast zijn die overboord moet worden gegooid.

Neem de kredietschaarste, die in de hoofden van vele bedrijfsleiders en werkgeversorganisaties al een realiteit is. Vanuit het bedrijfsleven wordt met scherp geschoten op de banken die de expansie van ondernemingen fnuiken door hen geen kredieten meer te verlenen. Door deze boodschap veelvuldig te herhalen, wordt zij als waarheid gepercipieerd. Zelfs de overheid was er als de kippen bij om maatregelen aan te kondigen die het bedrijven ‘vergemakkelijken’ om aan krediet te komen. Bedrijfleiders herzien hun investeringsprojecten uit vrees de financiering niet rond te krijgen.

Volgens de cijfers is er geen krediet-schaarste. De groei stokt, kredieten worden duurder en de randvoorwaarden verscherpen. Maar krediet wordt nog altijd verleend. De daling in de kredietgroei is volgens studies meer te wijten aan een dalende vraag naar kredieten. De kredietverstrekking volgt ook de economische realiteit. Banken beoordelen kredietaanvragen strenger wegens de economische onzekerheid en niet in eerste instantie wegens de eigen problemen. Dat kan natuurlijk eensklaps veranderen. Als de financiële crisis de solvabiliteit en liquiditeit van de financiële instellingen nog meer aantast, dan zullen de banken uit eigenbelang op de kredietrem gaan staan.

Door vandaag een kredietschaarste te prediken en banken als schuldigen aan te wijzen, wordt paniek gezaaid en komen gevaarlijke oplossingen op tafel. Politici die denken banken, durfkapitalisten en overheidsinstellingen te moeten verplichten geld te verschaffen, negeren de economische crisis die maakt dat niet elk project financiering verdient. De kredietkranen zonder limiet openhouden, kan de financiers opzadelen met wanbetalingen die hun eigen toekomst ondermijnen. Politici bezitten vandaag in bijna alle financiële instellingen bestuursverantwoordelijkheid en moeten van daar toezien op een gezonde kredietfinanciering aan het bedrijfsleven.

Ondernemers en aandeelhouders haalden jarenlang goedkoop geld binnen, maar keerden het via extra dividenden en kapitaalverminderingen ook weer aan de aandeelhouders uit. Om nu niet kopje-onder te gaan, zijn besparingen nodig. Maar ook slimme investeringen. En die kosten geld aan het bedrijf én de aandeelhouders, door bijvoorbeeld een inkrimping van het dividendbeleid. Van de economische actoren wordt verwacht dat zij de golven in de economie wel kennen. En dat zij weten dat zonder extra inspanningen nu, zij ook de pieken later niet zullen meemaken. (T)

Door An Goovaerts