Ik streef niet meer naar evenwicht, want zo leg je alleen maar meer druk op jezelf. Dat zegt Özlem Simsek, managing director bij Robert Walters België.
“Soms moet je keuzes maken. Dat heb ik beseft nadat ik mijn twee dochters had gekregen. Kort na hun geboorte vond ik het zo belangrijk een evenwicht te vinden tussen mijn werk en mijn privéleven. Tot het een beetje absurd werd. Ik zie bij veel vrouwen dat ze na de geboorte van hun kind in een soort tweestrijd zitten. Ze voelen zich schuldig als ze hun kinderen achterlaten en kiezen voor zichzelf.
Zelf heb ik dat ondertussen losgelaten. Ik streef niet meer naar evenwicht, want zo leg je alleen maar meer druk op jezelf. Voor mij is het belangrijker gelukkig te zijn met wie je bent en wat je doet. Hoeveel tijd je aan iets besteedt, doet er minder toe. Ik ben waar ik op dat moment moet zijn, of dat nu op het werk is of bij mijn kinderen. En zonder me schuldig te voelen.”
Warme maaltijd
“Mijn dochters hebben me nog nooit gezegd dat ik te veel werk of dat ze mij te weinig zien. Ik leg hen altijd uit dat ik ga werken en dat mama daar heel gelukkig van wordt. Zo geef ik hen het goede voorbeeld als ouder en als vrouw, vind ik. Mijn dochters gaan later ook werken en deel uitmaken van de maatschappij. Hopelijk vinden zij ook een baan die ze graag doen.
Dat probeer ik aan te moedigen. Mijn kinderen leren nu al dat mama niet altijd thuis hoeft te zijn. Er is een papa en er zijn ook andere mensen. Ik ben gelukkig omringd door grootouders, nanny’s en babysitters, die de kinderen bijvoorbeeld van school gaan halen. Wat anderen daarvan vinden, daar ben ik niet mee bezig.”
“Toen mijn dochter vorige week een dansoptreden gaf als afsluiting van een danskampje, was ik er wel bij. Zulke momenten vind ik belangrijk. De weekends staan daarom meestal volledig in het teken van het gezin. Dan bakken we samen koekjes, maken we huiswerk of doen we een uitstapje.
Tijdens de week is mijn vrije tijd schaars, maar ook dan breng ik mijn dochters zelf naar school. Als ik ‘s avonds thuiskom, stop ik hen in bed. Daarna maak ik hun boekentassen klaar en bereid ik een warme maaltijd voor de volgende dag. Tenzij er op het werk nog iets dringends moet gebeuren, waardoor ik later thuis ben. Dan werk ik door.”
Records breken
“Regelmatig heb ik ook een moment voor mezelf nodig. Daarom loop ik één keer per jaar een marathon. Dat heb ik echt nodig, want zodra je je inschrijft, kun je niet anders dan ervoor trainen. Doe je dat niet, dan haal je de eindstreep niet. Die trainingen zijn vanaf dan iets dat niets of niemand me kan afpakken – momenten waarop ik alles even op een rijtje kan zetten zonder dat iemand aan mijn mouw komt trekken. Momenten waarop ik vaak de beste ideeën krijg, ook. Ik probeer de trainingen drie keer per week in te plannen.
“Eigenlijk wilde ik maar één keer deelnemen aan een marathon. Het was een doel dat ik wilde halen voordat ik veertig werd. Drie jaar geleden liep ik mijn eerste marathon in Berlijn. Ondertussen heb ik ook die van New York twee keer uitgelopen. In mijn eigen tempo, want het is niet mijn ambitie een bepaalde tijd neer te zetten of records te breken.”
“Ik strijd alleen met mezelf, want zeker na zo’n dertig kilometer lopen moet je mentaal sterk zijn om door te gaan. Dat is het moment waarop de vermoeidheid echt toeslaat en je knieën pijn gaan doen. Maar zodra het einde in zicht is, krijg je zoveel voldoening. Die voldoening is verslavend, geloof me. Ik zoek nu uit waar ik mijn volgende marathon zal lopen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier