” Hoe ziet een dag in een galerie er volgens jou uit? We vragen het altijd wanneer iemand bij ons solliciteert. Iedereen mispakt zich daaraan, zonder uitzondering. Onlangs wierven we bijvoorbeeld iemand aan die de ambitie had op termijn een eigen galerie te openen. Toen ik na vier weken vroeg hoe het zat met die droom, bleek die al opgeborgen ( lacht). Het galerieleven is intenser dan mensen denken. Aangezien mensen kunst kopen op een moment dat ze ontspannen zijn en tijd hebben om daarover na te denken, draait onze hele sector ‘s avonds en in het weekend. Op maandag is de galerie gesloten, maar dan heb ik vaak negen digitale vergaderingen na elkaar. Om te beginnen met iemand uit Sjanghai en te eindigen met iemand uit New York.
“Terwijl het voor veel mensen normaal is twee dagen per week vrij te hebben, heb ik dus niet het gevoel dat dat kan. Als je een onderneming start – zoals wij vijf jaar geleden samen met PLUS-ONE Gallery – dan moet je er gewoon zijn. Dan moet je op zaterdag en zondag verzamelaars aanspreken, dan moet je door de week heen je kunstenaars helpen met inhoudelijke vragen. Dat kan niet anders.
“De balans was de voorbije jaren daardoor wat zoek. Ik voelde daarom dat het nodig was om over te schakelen op een ander ritme. Tot covid onverwachts opdook en we ons plots helemaal anders moesten organiseren. We gingen veel meer online verkopen en richtten ons heel erg op het buitenland.”
Een echt feest
“Nu is het plan opnieuw er eens vaker tussenuit te gaan. Laatst heb ik voor het eerst in twee jaar nog eens ergens overnacht met mijn man. Op zo’n moment denk ik nog wel na over mijn kunstenaars, maar op een heel andere manier. Dat ik de rest even van me kan afzetten, geeft me de kans om anders naar de werkelijkheid te kijken. Letterlijk afstand nemen, helpt daarbij. Daardoor kun je situaties anders inschatten.
“Deze zomer gaan we ook voor het eerst in lange tijd nog eens een paar weken echt weg met het gezin. We hebben een nieuw samengesteld gezin met vier pubers. Zij hebben er niet voor gekozen dat hun moeder een galerie heeft. Ik moet er dus ook voor hen zijn. Dat probeer ik ook in het weekend. Op zondag ontbijten we samen, zodat er tijd is om alle verhalen te horen. Het is heerlijk zo even te vertragen voor de galerie om 12 uur opent. Ik schuif ‘s ochtends bijvoorbeeld vaak lang aan om bloemen te kopen. Probeer ik dat in de rush van de week, dan maakt het me gegarandeerd zenuwachtig. Op zondagochtend voelt het toch aan als qualitytime.
“Zulke kleine momenten integreren we ook in de week, door ‘s avonds altijd samen te eten. Het ritme van de galerie heeft me geleerd die kleine momenten te waarderen en er een echt feest van te maken.”
Nee zeggen
“Om meer tijd te maken voor zulke zaken, probeerde ik in het begin kritisch naar mijn agenda te kijken. Waar kun je nee op zeggen? Tot ik merkte dat je daar niet genoeg tijd mee koopt. Eigenlijk ben je al constant bezig om ballast uit je agenda te houden. De oplossing zal vooral van het team komen, dat de voorbije jaren serieus is gegroeid en meer verantwoordelijkheid kan opnemen.
“Daardoor kan ik tijdens de week ook al eens een uurtje vrij nemen. Om naar mijn grootmoeder te gaan bijvoorbeeld. Ook dan geldt dat je de rush achter je moet laten om je te kunnen inleven in haar biotoop en echt te kunnen luisteren. Mijn grootmoeder is al anderhalf jaar niet meer uit het rusthuis geweest. We hebben het dus over Janneke en Pierke, over koetjes en kalfjes. Altijd heel leuk om die klik te maken.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier