MAAK WERK VAN EEN kilometerheffing en pak het fiscale voordeel van de salariswagens aan. Die aanbevelingen doet de OESO in haar jongste economische doorlichting van België. Beide maatregelen kunnen de slabakkende productiviteitsgroei verbeteren. Die is teruggevallen van meer dan 2 procent in de jaren negentig naar een schamele 0,4 percent. Een hogere productiviteitsgroei is nodig om de vergrijzingskosten te helpen dragen. Volgens de OESO moet ook de schuldafbouw prioriteit krijgen, de arbeidsgraad worden verhoogd en innovatieve sectoren gestimuleerd. Doen we dat niet, dan loopt de schuldgraad tegen 2060 op tot 200 procent van het bruto binnenlands product.
De files wegen op onze productiviteitsgroei.
Klinkt allemaal logisch. Maar helaas, de praktijk is een tikje ingewikkelder. Het Grondwettelijk Hof floot de poging terug om met cash for cars een alternatief voor de salariswagen aan te bieden. En na twee legislaturen studiewerk over de impact van het rekeningrijden besloot Ben Weyts (N-VA) als Vlaams minister van Mobiliteit, gespeend van enige politieke moed, dat er voor het rekeningrijden in Vlaanderen geen draagvlak bestaat. En de Vlaming, hij bleef in de file staan.
Draagvlak of niet, de tijd van het treuzelen is voorbij. Slim rekeningrijden vindt bijval als theoretisch concept, maar botst operationeel op meningsverschillen tussen de drie gewesten. Brussel heeft intussen gekozen voor een stadstol. Maar het is tijd om de praktische obstakels en meningsverschillen over het rekeningrijden op te lossen. De files in stand houden is een slecht plan, niet enkel met het oog op de klimaatdoelstellingen, maar ook omdat ze wegen op onze productiviteitsgroei. En die is nodig om de pensioenen te betalen. Misschien is dat wel een goed argument om een draagvlak te creëren?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier