Gerechtelijke moeilijkheden en een wetswijziging bemoeilijken de praktijken van de Antwerpse vereffenaar Paul Van der Es. Niet getreurd echter. Via een holding in Delaware zet hij zijn werk verder. Met een gelijkaardige constructie controleert hij naar eigen zeggen 380 miljoen frank.
Zal de Antwerpse “sterfhuisconstructeur” Paul Van der Es na de vereffening van zijn bedrijfjes verleden week aangekondigd in Trends op zijn lauweren rusten in zijn geliefde Tenerife ? Of zet hij onder een of andere dekmantel zijn activiteiten voort ?
“We gaan ermee door,” zegt Van der Es. “Ik wil niet dat ondernemers in moeilijkheden bij vereffenaars terechtkomen die achteraf oplichters of amateurs blijken. Daarom schiet ik hen te hulp. En ik verdien er een mooie duit mee, wat meegenomen is.”
Groep Van der Es, zoals het geheel van bedrijfjes rond de Antwerpenaar wordt genoemd, is al enkele jaren actief met het vereffenen van ondernemingen in moeilijkheden. De techniek bestaat erin om via een vereffening de activa van het bedrijf onder te brengen in een andere vennootschap. Intussen rekt Groep Van der Es via adreswijzigingen en naamsveranderingen het bestaan van de oude onderneming met zes maanden. Tijdens deze verdachte periode voor het faillissement is de aansprakelijkheid van bestuurders immers wettelijk verzwaard. Eenmaal die periode overbrugd, kan de onderneming zonder veel problemen voor de ex-patron, inmiddels actief in het nieuwe bedrijf, failliet gaan. “Een onderneming wordt uitgeperst en de curator blijft met de afval zitten,” zo definieert de Antwerpse rechter-commissaris Raymond Peeters het systeem.
Vanaf 1 juli 1996 treedt echter de nieuwe vennootschapswet in werking. Voortaan moet de vereffenaar een balans neerleggen, die wordt goedgekeurd door een Idac-accountant. Is de onderneming volgens deze cijfers in staat van faillissement, kan de eigenaar niet anders dan de boeken neerleggen om strafrechtelijke sancties (bedrieglijk bankroet) te voorkomen.
Van der Es : “Ik heb al een aantal varianten uitgetest om ook in de toekomst nog te kunnen vereffenen. Eén van de mogelijkheden is de overname van het bedrijf door een onderneming met zetel in Delaware. Een Belgische rechter kan zo’n buitenlands filiaal immers niet failliet verklaren” ( nvdr Dit kan wél als het ontwerp van de nieuwe faillissementwet dat op tafel van de minister van Justitie ligt, wordt goedgekeurd).
Momenteel opereert Van der Es met een resem (zogenoemd van hem onafhankelijke) bedrijfjes, die optreden als vereffenaar. Curatoren hebben verschillende van die bedrijven failliet laten verklaren.
DELLEWERREKE.
“Vanaf juli worden al die vereffeningsbedrijven bijhuizen van CPF Delaware ( nvdr. CPF staat voor Centrum ter Preventie van Falingen),” aldus Van der Es. “Dan hebben we CPF Kortrijk, CPF Oostende, CPF Antwerpen enzovoort. Niemand heeft er vat op. Iedereen een dellewèrreke en mijn problemen zijn opgelost. Ik doe dit trouwens in nauwe samenwerking met commissaris Luk Keunen van de Antwerpse gerechtelijke politie.”
Van der Es verwijst wel meer naar zijn “goede contacten met het gerecht” om zijn optreden te rechtvaardigen. Zo vermeldt hij in een brief aan potentiële klanten dat zijn werkwijze “sinds 3 jaar wordt gecontroleerd door de gerechtelijke politie.” Commissaris Keunen : “Als de heer Van der Es bedoelt dat er al drie jaar een onderzoek tegen hem loopt, klopt dit. Het feit dat de man vrij rondloopt, betekent niet dat het gerecht hem steunt. Laat hem maar spelen met zijn dellewèrrekes. Te gepasten tijde loopt hij tegen de lamp.”
Het onderzoek tegen Van der Es heeft betrekking op boekhoudkundige inbreuken, valsheid in geschrifte, ontdraging van actief, misbruik van vertrouwen tot en met zuivere diefstal. Omdat de faillissementen zich aan een enorm tempo opstapelen tot een dossier van meer dan 20.000 bladzijden, sleept het onderzoek al drie jaar aan. “Het gerecht talmt, maar Van der Es laat ondertussen een spoor van vernieling achter zich,” aldus een geïrriteerde rechter-commissaris Raymond Peeters. “Het is een regelrechte schande dat men die man, ondanks de bewijzen tegen hem, laat begaan.”
Het is nagenoeg onmogelijk enige structuur te scheppen in de Groep Van der Es. Het wemelt er van bedrijfjes die permanent van naam en adres veranderen, in vereffening gaan, failliet gaan of gestopt zijn. Enkele voorbeelden van wat gemeenzaam Groep Van der Es wordt genoemd : Service One, Service Two, Service Three, Service Four, Ten, Tan, Liquidation Consult, Alpha Liquidation, Omega Liquidation, Office 2000. En zo zijn er nog tientallen andere. Van der Es : “Ik zaai doelbewust verwarring. Mijn groep is een mierennest, geen logge olifant. Op een mierennest kan je niet schieten.”
Volgens Peeters zijn er verschillende aanwijzingen dat de bedrijfjes rond Van der Es wel degelijk door hemzelf worden geleid. Het gerecht koppelt hem rechtstreeks aan onrechtmatige daden, die gepleegd werden door de Groep. Verleden week meldden we al dat in het falingsdossier van Kortrijkse Chemicaliën Handel in vereffening documenten steken, waarin een verscheper instructies vraagt aan Van der Es, terwijl hij juridisch gezien los stond van het bedrijf in vereffening. Peeters : “Eén van zijn pionnen, Sarah Klinkhamers van C.S., heeft naar aanleiding van de vereffening Alpha Supplies een verklaring ondertekend waarin ze getuigt dat Van der Es de centrale spil is van de vereffeningen. Wat heeft het parket meer nodig om hem te vervolgen ?”
Van der Es : “Men wil me nekken. Strafrechtelijk ben ik clean. Nu probeert men mij burgerrechtelijk te liquideren. Maar waarom ? Als ex-gefailleerde sta ik 60 miljoen in het rood. Ik heb zelfs geen eigen meubels, waarop men beslag kan leggen.”
Antwerpse gerechtsdeurwaarders slaan soms met afgrijzen het optreden van Van der Es gade. Voor hen staat een man met een Armani-pak van minstens 30.000 frank, Rolex aan de pols en beladen met juwelen. En buiten staat zijn dure Mercedes te ronken. Wat krijgen ze te horen ? “Ik heb geen frank,” grinnikt Van der Es. “Ik ben immers een gefailleerde. Net als al mijn medewerkers. Zonder een faillissement kom je bij ons niet binnen. Wie bij ons geld vindt, heeft geluk gehad.”
Van der Es beweert dat hij jaarlijks slechts twee miljoen verdient aan fees op vereffeningen. “Mijn medewerkers krijgen 90 % van de commissie,” verklaart hij. Naar eigen zeggen factureert hij andere vereffenaars 14.000 frank per uur voor zijn advies en is hij niet verantwoordelijk voor eventuele onrechtmatigheden die zijn medewerkers begaan. “Ik kan geen stap verkeerd zetten,” klinkt het, “omdat ik wéét dat men mij zoekt.”
BLIKSEMAFLEIDER.
Van der Es, een volleerd strateeg ” Gengis Khan is mijn held” buit zijn gerechtelijke moeilijkheden handig uit. “Ik ben de bliksemafleider,” zegt hij. “Ik maak veel lawaai en intussen zijn er tientallen andere vereffenaars op de markt actief. Die laat men gerust. Zij profiteren van mijn naambekendheid.”
Enkele cijfers bewijzen dat Van der Es, om het met zijn eigen woorden te zeggen, veel apostelen (ook onder curatoren, nota bene) heeft. Tussen 1991 en 1995 steeg het aantal vereffeningen in België van 585 tot 2175. Jan Vermunicht, tot eind juni nog voorzitter van de Antwerpse rechtbank van koophandel, besluit dat “er een nieuwe industrie is geboren in Vlaanderen”.
Van der Es schakelt zijn concurrenten handig in. “Sommige grote zaken zijn te gevaarlijk om door mij behandeld te worden,” weet hij. ” Ga jij dan maar, zeg ik dan aan, bijvoorbeeld, Roger Hofman van G en F Consulting. Mijn tegenprestatie ? Geen commissieloon. Dat kan je traceren. Er is juridisch geen enkele band. Maar de collega’s kunnen wel deelnemen aan een kapitaalverhoging in één van mijn holdings in het buitenland. Zo controleer ik via via een bedrijf in Nederland, het land waar je mooie Antilliaanse holdingstructuren kan uitbouwen.”
Volgens Van der Es wordt zijn financieel imperium overkoepeld door Pyramid Ltd (Delaware), Domincan Management (Dominicaanse Republiek) en Alpha Group nv. Deze ondernemingen zouden participeren in een aantal ondernemingen die hij heeft “gered”. Maar Pyramid vinden we nergens terug. Het mysterieuze Domincan Management kennen we alleen als een van de vele aandeelhouders van Alpha Group CVOH (niet te verwarren met het failliete Alpha Groep op hetzelfde adres in de Antwerpse Plantin en Moretuslei 204). Maar de activiteiten van Alpha Group blijken op 19 april 1995 te zijn stopgezet. Belgische Vereffenaarsconsulenten is één van de weinige ondernemingen met een substantieel kapitaal (7,3 miljoen) die we rond Van der Es vonden.
Van der Es : “Mijn winst zit in de participaties en callopties op aandelen in bedrijven die ik heb gered. Die aandelen en vorderingen zijn ondergebracht in offshore-vennootschappen, die worden beheerd door Carina Schelles, woonachtig in Virginia. Ik kan op elk moment geld losweken uit deze structuur, die een potentieel eigen vermogen heeft van 380 miljoen frank. Maar voorlopig is daar, gezien het nakende proces tegen mij, geen sprake van.”
Kapitaalverhogingen zijn dé manier om binnen enkele jaren kapitaal te vergaren. “Stel dat ik het kapitaal van mijn Dominicaanse holding omhoogtrek met de middelen van een bevriende onderneming in België,” verhaalt Van der Es. “Domincan Management schrijft op zijn beurt in op een kapitaalverhoging van een onderneming in Delaware, die dit herhaalt in een bedrijf in Madeira, dat ik controleer. Op die manier genereer ik geld zonder de controle te verliezen. En geen kat vindt er haar jongen nog in terug. Schoon land trouwens, Madeira.”
De mensen van de gerechtelijke politie weten dat Van der Es zo’n buitenlandse structuur heeft. Hij zegt : “Ze blijven wroeten in die vereffeningetjes, waar ik geen enkele steek heb laten vallen. In totaal is mijn dossier al 20.000 tot 30.000 bladzijden groot. Slechts één A4’tje besteedt aandacht aan mijn buitenlandse operaties. En dat heb ik hen dan nog zelf gefaxt.”
Maar in hoeverre heeft Van der Es greep op dit buitenlandse kluwen ? Hij zegt : “Alles is van mevrouw Schelles. Ik heb geen enkel aandeel in haar groep. Dat heeft te maken met 100 % vertrouwen. Als zij mij flikt, heb ik niks meer. Als ik morgen een zaak open in Tenerife en aan mevrouw Schelles vraag 50 miljoen te storten voor een kapitaalverhoging, gebeurt dat. Ik heb mevrouw Schelles, ooit nog mijn poetsvrouw, uit de goot gehaald. Ze is me eeuwig dankbaar omdat ik haar heb gered. Ze investeert nu voor mij in Argentinië.”
Maar hoeveel geld kan Van der Es vandaag vrijmaken ? Ongeveer 200 miljoen frank, zoals sommige Van der Es-watchers beweren ? “Ik zeg er liever niets over,” reageert hij aanvankelijk voorzichtig. “Alles hangt ervan af hoeveel ik onmiddellijk kan realiseren. Zakpak ( nvdr. het Nederlandse verpakkingsbedrijf dat de Groep Van der Es voor eigen profijt losweekte uit het failliete Kempense verpakkingsbedrijf ODB Groep) alleen is al 88 miljoen frank waard. Men spreekt altijd van de fee van 15 miljoen, die de vereffenaar verdiende aan ODB. Maar wij mevrouw Schelles, dus zijn weg met Zakpak, dat veel belangrijker is. De eerste vijf jaar, na die periode moet ik geen belasting betalen op de meerwaarde, neem ik er geen frank op. No way. Het is mijn pensioenfonds. Als ik trouwens bevestig dat ik 200 miljoen bezit, leggen de schuldeisers overal beslag. En de fiscus leest ook Trends. Maar u mag dat gerust schrijven.”
HANS BROCKMANS
JUSTITIEPALEIS ANTWERPEN Door het gerechtelijk onderzoek is Paul Van der Es de bliksemafleider. Andere vereffenaars, die een deel van hun opbrengsten aan hem doorstorten, kunnen rustig hun gang gaan. Hij vangt intussen de klappen op.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier