‘Op de motor kom ik totaal los van alles wat me anders bezighoudt’

“Mijn motor is een Kawasaki GTR 1400. Daarvoor had ik een BMW RT. Mensen vragen me geregeld hoe het mogelijk is dat ik ben overgestapt naar een Japanner. Het zit zo: de BMW is een comfortabele motor waaraan gesleuteld is om hem sportiever te maken, en de Kawa is een sportieve motor waaraan gesleuteld is om hem comfortabeler te maken. Allebei zijn het zalige machines, maar de insteek is helemaal anders. Het is gewoon een kwestie van waar je op dat moment aan toe bent. En ik was toe aan iets sportievers.

“Ik denk dat er een verband bestaat tussen iemands motor en zijn persoonlijkheid. Ik ken nogal wat mensen in het bedrijfsleven die motorrijden, en ik maak mezelf wijs dat ik de overeenkomsten zie. Managers met een Ducati zijn waarschijnlijk impulsiever in hun beslissingen dan iemand met een chopper. Als ik mezelf moet typeren, zou ik zeggen: mijn Kawa is heel snel en wendbaar.

“Ik geef nog een paar uur les buiten mijn werk, en ik zeg mijn studenten altijd: in de business zijn twee dingen heel belangrijk: snelheid en flexibiliteit, en die vind ik ook in mijn motor. Die machine is ongelofelijk wendbaar, ondanks haar gewicht en afmetingen, en de acceleratie die ze kan maken, is fenomenaal.”

Fysica van het rijden

“Eigenlijk ben ik pas laat beginnen motorrijden, ik kocht mijn eerste pas op mijn 25ste. Ik was dus niet zo’n kereltje dat vanaf zijn zestiende aan brommers zat te sleutelen. In die tijd gold nog de waanzinnige maatregel dat je met een autorijbewijs automatisch met om het even welke motor mocht rondrijden. Uit eigen initiatief ben ik eerst lessen gaan volgen, want dat vond ik onverantwoord. Je stapt ook niet met je autorijbewijs in een helikopter.

“Een van de charmes van het motorrijden is dat je vóélt dat je rijdt. De lucht suist om je heen, je wordt het landschap gewaar. Het is zoals wanneer je bij een cabrio het dak eraf haalt, maar dan nog veel intenser. Of de sensatie wanneer je een bocht ingaat en helemaal schuin komt te liggen. Toch voelt dat heel natuurlijk aan, want het is de pure fysica van het rijden.”

Helemaal leeg

“Ik kom niet dagelijks met de motor naar mijn werk, dat niet, en bij sneeuw en ander noodweer laat ik hem ook het liefst op stal. Eind mei trek ik wel op mijn eentje naar het zuiden van de Pyreneeën om er een week te toeren. In juli ga ik met vrienden een weekje naar Duitsland. Dat doen we al jaren. Het voormalige Oost-Duitsland heeft prachtige wegen.

“Die gezamenlijke reizen hebben al ongelofelijke momenten opgeleverd. Bij een Alpenrit kwamen we eens in zo’n heftig onweer terecht dat we geen hand meer voor onze ogen zagen. Zelfs met beide voeten op de grond dreigden we door de stormwind omvergeblazen te worden. Ondertussen sloegen rondom ons de bliksems in. Als je daarna hartelijk wordt ontvangen door de eigenaar van een hotelletje, die de verwarming een tikkeltje hoger zet, dan voel je intens dat je leeft.

“Motorrijden ervaar ik als heel ontspannend. Iedereen kent de stress van het beroepsleven. Wel, ik ga een uurtje rijden en ik ben ervan verlost. Dat kan vreemd klinken, want op de baan moet je verdomd goed gefocust blijven met zo’n krachtige machine. Misschien is dat net de sleutel: je geest is daar helemaal vol mee en dus ook helemaal leeg. Want je bent niet meer mentaal bezig met dat ene rapport of die moeilijke meeting die er volgende week aan zit te komen. Je bent totaal los van alles wat je anders bezighoudt. Dat is weldadig.”

FILIP HUYSEGEMS, FOTOGRAFIE JONAS LAMPENS